ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 419

บทที่ 419 อย่าปล่อยมือ

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นเธอทั้งสองกำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่ แววตาเธอก็เป็นประกายและหยิบมีดวิ่งเข้ามา！

แต่เจียงสื้อสื้อและส้งหวั่นชีงกำลังให้ความสนใจกับปัญหาที่ว่าพวกเธอจะตกลงไปหรือไม่ ยังไม่ทันได้ระมัดระวังถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา

จิ้นเฟิงเหราเห็นดังนั้นก็ตกตะลึงเบิกตากว้าง เขาไม่สนใจขาของตัวเองและพุ่งเข้าไปโยนไม้ค้ำในมือออกไป！

ผู้หญิงคนนั้นต้องมองไปที่เจียงสื้อสื้ออยู่ จึงไม่ได้สนใจการกระทำของจิ้นเฟิงเหรา

“ปึก！” เสียงไม้เท้ากระแทกเข้าให้กับขาของเธอ เธอไม่ได้ระวังตัวมาไว้ก่อนจึงทำให้ล้มลงไปที่พื้น

และการกระทำนี้ทำให้เจียงสื้อสื้อมีโอกาสและเวลาเพิ่มขึ้นอีกนิดหนึ่ง

บัดนี้มีเสียงกรีดร้องขึ้นมาจากด้านล่าง แพทย์พยาบาลและญาติของผู้ป่วยถือผ้าห่มและถุงลมออกมา

พวกเขารีบปูสิ่งเหล่านั้นลงที่พื้นกลัวว่าคนอยู่ข้างบนจะตกลงมา

เมื่อเห็นทั้งสองคนถูกแขวนอยู่บนดาดฟ้าและกำลังดิ้นรนขึ้นมาหัวใจของทุกคนก็ตกไปที่ตาตุ่ม

ในที่สุดจิ้นเฟิงเฉินก็มาถึงโรงพยาบาล

เขาคิดไม่ถึงว่าเมื่อเพิ่งลงจากรถก็เห็นเจียงสื้อสื้อห้อยอยู่ข้างบนคล้ายกับกำลังจะตกลงมาอย่างไรอย่างนั้น！！！

เขารู้สึกว่าเลือดในตัวของเขาแทบจะแข็งทันที สติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของเขาชี้ให้เขารีบขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อช่วยเจียงสื้อสื้อ

เขาวิ่งขึ้นไปอย่างไม่คิดชีวิต เจ้าหน้าที่เห็นเขาวิ่งเข้ามาดังนั้นจึงได้ชี้ทางหนีไฟให้กับเขา

จิ้นเฟิงเฉินไม่มีเวลามากพอ เขาเพียงหวังว่าจะใช้ความเร็วทั้งหมดที่มีขึ้นไปยังชั้นบนดาดฟ้าให้เร็วที่สุดและช่วยเจียงสื้อสื้อมาอย่างปลอดภัย

เขาเอาใจช่วยและภาวนาเหมือนกับทุกๆคน ขอให้เธออย่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ณ บนดาดฟ้า หมอและพยาบาลกำลังวิ่งขึ้นไปด้านบน เนื่องจากคนมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มตกใจ

เธอลุกขึ้นยืนและกำมีดไว้ในมือขู่ว่า “พวกแกอย่าเข้ามานะ！"

เนื่องจากเธอไม่มีตัวประกันแล้ว ทุกคนจึงไม่สนใจเธอและยังเดินหน้าเข้าไป

ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าคำขู่ของเธอไม่มีประโยชน์ จึงได้แกว่งมีดไปมาและตะโกนออกมาว่า “ฉันบอกว่าอยากเข้ามาไง ไสหัวออกไป！ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาฉันฆ่าทุกคนแน่！”

เมื่อเธอพูดจบก็แกว่งมีดไปมาอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนจึงเริ่มหวาดกลัวและลังเล

สุดท้ายแล้วชีวิตก็สำคัญกว่าการแสดงความกล้าหาญเป็นฮีโร่

คนกลุ่มนั้นไม่กล้าขยับเขยื้อน เพียงมองไปที่พื้นและถอยหลังกลับ

พวกเขาแยกทางเดินออกมา

ผู้หญิงคนนั้นเห็นดังนี้ก็ถอนหายใจ เพียงแค่เธอหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้ก็คงไม่เกิดปัญหาร้ายแรง

เธอยังไม่ได้คลายความกังวลลงมากนัก เธอก้าวออกไปพร้อมกวัดแกว่งมีดในมืออย่างไม่หยุด กลัวว่าจะมีใครเข้ามาคว้าตัวเธอเอาไว้