บทที่ 465 ขับไล่ทั้งหมด
วันนี้ ได้จัดการเรื่องในมือเสร็จ แล้วก็ได้เดินไปที่หน้าห้องทำงานของจิ้นเฟิงเฉินอีกครั้ง
แล้วจิ้นเฟิงเหรา ได้ออกมาพอดี เห็นท่าทางที่เป็นกังวลของเธอ ก็ได้ถามอย่างอดไม่ได้ “พี่สะใภ้ ถ้าพี่เป็นห่วงพี่ผม ก็เข้าไปถามเขาเถอะครับ”
เจียงสื้อสื้อส่ายหน้า
“ฉันว่าช่างเถอะ นายเข้าไปจะดีกว่า ออกความเห็นดีๆให้เขา ก็ถือว่าได้ช่วยแบ่งเบาความเครียดของเขา”
เรื่องบนธุรกิจเธอไม่เข้าใจ แน่นอนว่าเทียบไม่ได้กับจิ้นเฟิงเหรา ถ้าให้ตัวเองเข้าไปเป็นภาระให้ งั้นก็ให้จิ้นเฟิงเหราเข้าไปดีกว่า
จิ้นเฟิงเหรามองเธอ สุดท้ายก็ได้เข้าไปในห้องทำงาน
จิ้นเฟิงเฉินมองเขา เห็นว่าเขาเป็นคนเข้ามา ก็ได้ก้มหน้าอีกครั้ง ทำงานที่อยู่ในมือต่อ
“พี่ได้ติดต่อการค้าขายวัตถุดิบที่ต่างประเทศเรียบร้อยแล้วหรือยัง?” จิ้นเฟิงเหราพูด
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า “ติดต่อแล้ว ตกลงว่าจะขายให้แล้ว แต่ว่าได้แพงกว่าทางฟางถิงหลินร้อยละสิบ พอมาคำนวณแล้ว ก็ขาดทุนไปไม่น้อย”
“นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ พี่อย่าเก็บไปคิดเลย” จิ้นเฟิงเหราปลอบใจ
เรื่องนี้ถ้าพูดในแง่มุมในแง่หนึ่ง เป็นเพราะเรื่องของจิ้นเฟิงเฉินถึงได้เป็นแบบนี้จริง จิ้นเฟิงเหรากลัวว่าเขาอารมณ์ไม่ดี
จิ้นเฟิงเฉินได้เปลี่ยนประเด็นไปเลย ไม่ได้เอาเรื่องนี้เก็บมาคิด ก็ได้พูดออกมาเรียบๆ ว่า “ฟางถิงหลินกับจี้เฉินร่วมงานกันแล้ว ราคานั้นต่ำกว่าที่พวกเราให้ไปประมาณร้อยล่ะสอง อีกอย่างฉันเห็นช่วงนี้จี้เฉินได้ติดต่อผู้ผลิตในประเทศ เหมือนว่าเขานั้นจงใจจะเข้ามา”
เรื่องนี้จิ้นเฟิงเหราก็ได้ยินมาบ้าง แต่ว่าเขาได้ยินแค่ว่าจี้เฉินได้ชิงล้อมกัด คิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะเดินมาถึงจุดนี้แล้ว
“งั้นต่อจากนี้พี่จะทำยังไง?”
เรื่องแบบนี้ ปกติจิ้นเฟิงเหรานั้นจะถามความเห็นของพี่ชายเขาก่อน
ยังไงซะ ฝีมือของจิ้นเฟิงเฉินได้ดีกว่าตัวเองมาก
เห็นว่าจิ้นเฟิงเฉินได้ยิ้มอย่างเยือกเย็น “มันกล้ามาฉันก็กล้าทำให้มันกลิ้งกลับไป”
น้ำเสียงแบบนั้นของเขาได้เย็นราวกับน้ำแข็งที่ไอเย็นได้ส่งออกมาจากด้านใน
ขนาดจิ้นเฟิงเหราที่เห็นความเยือกเย็นแบบนี้ของเขาจนชิน ก็ยังร้อนๆ หนาวๆอย่างอดไม่ได้
เป็นเวลานี้ กู้เนี่ยนได้เคาะประตูแล้วเข้ามา
พอจิ้นเฟิงเฉินอนุญาต เขาถึงได้เอาเอกสารส่งให้จิ้นเฟิงเฉิน
“ผมได้ไปสืบมาแล้วครับ สำนักข่าวที่ได้ออกข่าวในตอนแรก ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับสตีเฟนกรุ๊ป ทั้งสองได้ร่วมงานกันมานาน คราวนี้ก็เป็นพวกเขาที่ได้ร่วมมือกันปล่อยข่าว”
เรื่องทั้งหมดได้ปะติดปะต่อกัน ปลายหอกก็ได้ชี้ไปที่จี้เฉิน
จี้เฉินได้ท้าทายความอดทนของจิ้นเฟิงเฉินมาตลอด เดิมทีเขาคิดว่าผ่านไปสักพักถึงจะจัดการ
แต่ตอนนี้มือของเขาคิดที่จะยื่นมาที่ตัวของตน นั่นทำให้จิ้นเฟิงเฉินนั้นทนต่อไปอีกไม่ไหว
เขาคิดว่าเรื่องคราวก่อนจบ สตีเฟนกรุ๊ปก็ได้เสียหายไปไม่น้อย จี้เฉินก็จะเจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง
แต่ว่าเขาไม่เพียงแค่ไม่เจียมตัว แต่ยังหนักข้อกว่าเดิมอีก จิ้นเฟิงเฉินรู้สึกว่า คราวนี้ไม่จำเป็นที่จะปล่อยเขาไปอีกแล้ว
“กู้เนี่ยน นายไปเช็คหน่อยว่า จี้เฉินได้ติดต่อผู้ผลิตคนไหนไปบ้าง แล้วรายชื่อมาให้ฉัน”
กู้เนี่ยนพยักหน้า แล้วออกไป
ถึงแม้จิ้นเฟิงเหราจะเดาออกว่าเขาจะทำอะไร แต่ก็ยังพูดไปอย่างไม่มั่นใจว่า “พี่ นี่พี่จะ?”
จิ้นเฟิงเฉินพูดออกมาอย่างเย็นชา “จี้เฉินชอบชิงตัดหน้าไม่ใช่เหรอ งั้นฉันก็จะตัดหน้ามันบ้าง ยังไงซะสิ่งที่เขาทำมันไร้ศีลธรรม งั้นฉันก็จะเอาคืนเขาไปทีละเรื่อง”
พูดพวกนี้จบ จิ้นเฟิงเหราก็รู้สึกว่าจี้เฉินตอนนี้น่าอนาถจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!