ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 488

บทที่ 488 สืบให้ฉันทีละอย่าง!

จิ้นเฟิงเหรายิ่งรู้สึกถึงรังนกถ้วยนั้นน่าสงสัย สีหน้ายิ่งเย็นแข็งตัวขึ้นมา

แม่จิ้นยังไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย ซักถามว่า “หญิงมีครรภ์ไม่ใช่กินรังนกได้หรือ?”

พ่อจิ้นส่ายหัวอธิบายว่า “ความหมายของเฟิงเหราคือ ในรังนก อาจจะมีสิ่งของอย่างอื่น”

แม่จิ้นคราวนี้จึงเข้าใจ คำอธิบายของจิ้นเฟิงเหรานี้กลับสามารถพูดเชื่อมโยงกันได้มากที่สุด

เธอจ้องมองไปยังพ่อบ้านที่อยู่ข้างๆเสียงเย็นชาดุว่า “รังนกที่เมื่อวานให้สื้อสื้อดื่มอยู่ที่ไหน ล้วนหยิบออกมาให้หมด สืบให้ฉันทีละอย่าง!”

พวกคนใช้ได้ยินคำพูด ล้วนจ้องหน้ากัน

ในคืนนี้ตื่นตกใจที่ได้รับมากเกินไป คราวนี้มีความชาด้านเล็กน้อยแล้ว

ได้ยินคำพูดหัวสมองของพ่อบ้านก็เหงื่อออกด้วย คราวนี้แม้แต่มือล้วนสั่นระริก

รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องอย่างลึก ไม่กล้าเฉยเมย

“ได้ครับคุณหญิง ผมไปเอามาเดี๋ยวนี้!”

พ่อบ้านพยักหน้าขานรับอย่างรีบเร่งมาก โน้มตัวลงถอยออกไป

ผ่านไปไม่นาน พ่อบ้านกับคนใช้หลายคนล้วนย้ายของทั้งหมดออกมา

ทีมหมอที่ถูกเรียกมาทันทีนั้นใช้เครื่องอุปกรณ์ทำการตรวจเช็ครังนกเหล่านี้

ทีละกล่องๆตรวจลงไป หลังจากผ่านไปนาน หัวหน้าทีมหมอคนนั้นหยุดอยู่หน้าถุงของขวัญถุงนั้น

ในมือหยิบรังนกหนึ่งกล่องที่อยู่ข้างในขึ้นมา ขมวดคิ้วอย่างมาก

รังนกกล่องนี้มีปัญหา

พ่อจิ้นจ้องมองอยู่ข้างๆ คราวนี้สีหน้าที่อยู่บนใบหน้ากลายเป็นจริงจังหนักแน่นหลายส่วน คาดเดาผลสรุปได้ก่อนใคร

แม่จิ้นควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เห็นหมอหยุดลงแล้ว รีบร้อนเข้าไปซักถาม

“หมอ เป็นยังไงแล้วหรือ?รังนกเหล่านี้มีปัญหาหรือ?”

หมอหยิบรังนกขึ้นมาและทำการตรวจเช็คอีกรอบหนึ่งอย่างละเอียด จากนั้นสีหน้าหนักอึ้งพูดว่า “ในรังนกนี้มียาแท้งลูกปนเข้าไปจำนวนน้อย ต่อร่างกายของหญิงมีครรภ์ทำร้ายอย่างมากโชคดีการกินครั้งแรกก็ตรวจสอบออกมาได้แล้วมิฉะนั้นรับประทานไปในระยะยาว เด็กในครรภ์กับผู้ใหญ่เกรงว่าล้วน.......”

หมอไม่ได้พูดต่ออีก อยู่ข้างๆทั้งส่ายหัวทั้งทอดถอนใจ

เอายาแท้งลูกผสมเข้าไปในอาหารเสริมป้อนให้หญิงมีครรภ์ดื่ม นี่โหดเหี้ยมเกินไปแล้วจริงๆ เลย!

คำพูดของหมอเกิดการกระทบอย่างใหญ่หลวงขึ้นมาอย่างฉับพลัน คนทั้งหลายตื่นตระหนกเหลือเกิน

คนในนั้น สีหน้าของพ่อจิ้นกับแม่จิ้นดูแย่ที่สุด

โดยเฉพาะเป็นแม่จิ้น เธอเกือบจะพลิกตาขาวเป็นลมไป ถอยต่อๆกันไปหลายก้าวจึงบังคับเท้ายืนอยู่นิ่งๆ

นี่ไม่เพียงแค่จะทำร้ายเด็ก แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่ยอมปล่อยล่ะ!

“คุณไม่เป็นไรนะ” พ่อจิ้นขึ้นไปพยุงเธอกังวลใจพูด

แม่จิ้นส่ายหัว พยายามสงบสติของตนเอง

พ่อจิ้นหน้าเขียวหนึ่งฝ่ามือตบอยู่บนกำแพง ปล่อยเสียงอึดอัดออกมาเสียงหนึ่ง

สายตาที่เย็นชาเข้มงวดกวาดผ่านคนใช้กลุ่มหนึ่ง สายตาแฝงไว้ด้วยความหนาวเย็น

“เลวทรามชั่วช้า! กล้าทำเรื่องอย่างนี้ออกมา คิดไม่ถึงพวกเราตระกูลจิ้นจะมีหนอนบ่อนไส้อย่างนี้อยู่ด้วย ตกลงว่าเป็นใครทำกันแน่คนที่รู้จักมองสีหน้าอารมณ์ ตอนนี้ออกมายอมรับด้วยตนเอง!”

พวกคนรับใช้จ้องมองเจ้านายที่พิโรธ ล้วนตัวสั่น ใครก็ไม่กล้าพูด

เรื่องของเจียงสื้อสื้อตั้งครรภ์ ตระกูลจิ้นทั้งบ้านล้วนดีใจเหลือเกิน

แม่จิ้นยิ่งเห็นหลานที่ยังไม่ได้เกิดของตนเองเป็นสำคัญอย่างพิเศษ อาหารเสริมล้วนเป็นยี่ห้อจากต่างประเทศที่คัดเลือกด้วยตนเอง

ยาบำรุงที่ส่งมาในบ้านล้วนเป็นมาจากที่ประจำ

แต่ว่ายาบำรุงยี่ห้อเหล่านี้ที่ถูกตรวจสอบออกมามีปัญหา กลับไม่ใช่ที่เธอสั่งให้คนซื้อกลับมาเลย

แม่จิ้นคาดการณ์จ้องมองรังนกที่ตรวจออกมามีปัญหากล่องนั้น อยู่ดีๆถาม

“พ่อบ้าน รังนกเหล่านี้ล้วนมาจากที่ไหนล่ะ ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน!”

พ่อบ้านได้ยินคำพูด รีบเข้าไปตรวจดู

รังนกที่อยู่ต่อหน้านี้กับกล่องอื่นๆไม่ได้เป็นยี่ห้อเดียวกันจริงๆ

อยู่ดีๆเขาปรบมือแล้วปรบมืออีก ลักษณะเหมือนกับรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน

พ่อบ้านเสียงไพเราะน่าฟังพูดว่า “คุณหญิง ผมรู้แล้ว รังนกเหล่านี้ไม่ใช่ชุดนั้นที่คุณหญิงท่านนำเข้ามาจากเมืองนอกจริงๆ