ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 536

บทที่ 536 ลาก่อนนะ เฟิงเฉิน

“ทุกคนล้วนแต่บอกว่าจิ้นเฟิงเฉินสุดยอดมากๆ ฉันว่าก็ไม่ได้เสมอไปหรอกนะ เหมือนกับตอนนี้ที่เหมือนกับลูกไก่ในกำมืออะนะ”

พูดจบ รอยยิ้มเจียงนวลนวลก็บ้าครั้งขึ้นไม่น้อย

“หมายความว่ายังไง?”เจียงสื้อสื้อเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว รู้สึกว่าประโยคนี้มันมีอะไรแฝงอยู่

เจียงสื้อสื้อถามขึ้นต่อ“เจียงนวลนวล เธอไปทำอะไรจิ้นเฟิงเฉิน?”

“ทำอะไรแกก็ไม่มีความจำเป็นต้องรู้แล้ว เจียงสื้อสื้อ แกไปตายซะเถอะ！”

จู่ๆเธอก็ยื่นมือออกมาทันที บีบคอของเจียงสื้อสื้อ สายตาของนักล่าดูน่ากลัว

พอเห็นสภาพที่กำลังดิ้นรนขัดขืนของเจียงสื้อสื้อ เธอก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม

ในที่สุดเธอก็ได้แก้แค้นผู้หญิงที่เธอสั่งสมความเคียดแค้นมานานแสนนานสักที！

เธอรอวันนี้มานานมากจริงๆ！

ขอแค่เจียงสื้อสื้อตายไป เธอก็จะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการ

ผู้ชาย เงินทอง อำนาจ เธอ เจียงนวลนวลคนนี้จะได้มันมาทั้งหมด

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงนวลนวลก็ตื่นตัวจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่

“เจียงสื้อสื้อ ลาก่อนตลอดไป พี่สาวของฉัน”

พูดจบ เจียงนวลนวลก็ปล่อยมือออกอย่างแรง เนื่องจากแรงเฉื่อย ทำให้เจียงสื้อสื้อกระเด็นออกจากดาดฟ้า ตกลงไปในทะเล

น้ำทะเลที่เย็นยะเยือกซัดกระทบเข้ามาที่เจียงสื้อสื้อ ทำให้ร่างกายของเธอสั่นอย่างช่วยไม่ได้

ขณะนี้ในใจของเธอมีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น นั่นก็คือจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้！

ในท้องของเธอยังมีเด็กน้อยอยู่ เธอมีจิ้นเฟิงเฉิน แล้วก็ยังมีเสี่ยวเป่า ดังนั้นเธอจะต้องเป็นอะไรไปไม่ได้！

แต่ความจริงก็แสนโหดร้าย เท้าของเจียงสื้อสื้อดันมาเป็นตะคริวขึ้นมาพอดีอีก

จริงๆแล้วเธอว่ายน้ำเป็น ตอนที่พักวันหยุดเมื่อครั้งที่แล้ว จิ้นเฟิงเฉินบังคับเธอให้ไปเรียนว่ายน้ำให้เป็น

แต่พอมาอยู่ในน้ำตอนนี้ เธอแทบจะออกแรงไม่ไหวจริงๆ！

เจียงสื้อสื้อทำได้แค่กลั้นหายใจ ป้องกันไม่ให้ตัวเองจมดิ่งลงไป

เจียงนวลนวลที่อยู่บนดาดฟ้า มองเจียงสื้อสื้อค่อยๆจมดิ่งลงไปทีละน้อยๆ ก็ยิ้มออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ความปรารถนาที่เก็บเอาไว้มานานก็ถูกเติมเต็ม ทำให้ใจของเจียงสื้อสื้อบิดเบี้ยวไปไม่น้อย

ตอนนี้ราวกับว่าในน้ำไม่ใช่ชีวิตหนึ่งชีวิต แต่เป็นเพียงแค่ของเล่นหนึ่งชิ้นเท่านั้น เป็นของหนึ่งชิ้นที่ถูกเธอเล่นอยู่ในกำมือ

คลื่นในทะเลสูงมาก ซัดพาเจียงสื้อสื้อลงดิ่งสู่ใต้ทะเลอยู่ตลอดเวลา

จมูกของเธอถูกน้ำทะเลซัดเข้ามาไม่น้อย ทำให้สติของเจียงสื้อสื้อเริ่มเลือนราง

เจียงนวลนวลพอเห็นแบบนี้ ก็หยิบมือถือมาถ่ายเจียงสื้อสื้อที่อยู่กลางทะเล

เนื่องจากความตื่นเต้นที่มีมากเกินไป ทำให้มือของเจียงนวลนวลสั่นไม่น้อย

“เจียงสื้อสื้อ！คิดไม่ถึงว่าแกก็มีวันนี้เหมือนกันสินะ ฉันจะให้ผู้ชายที่แกรัก เห็นภาพที่แกตายไปทั้งแบบนี้！”

เสียงตะโกนของเธอทำให้เจียงสื้อสื้อดึงสติกลับมาได้

เจียงสื้อสื้อชำเลืองมองไปที่ดาดฟ้า เจียงนวลนวลในตอนนี้ผมเผ้ารุงรัง แววตาโกรธเกลียดเคียดแค้น

เหมือนกับปีศาจที่อยู่บนโลกมนุษย์ บ้าคลั่งจนน่าสะพรึงกลัว

เนื่องจากแช่อยู่ในน้ำทะเลเป็นเวลานาน พละกำลังของเจียงสื้อสื้อก็เริ่มอ่อนแรงลงไปเรื่อยๆ

เธอรู้ว่าตัวเองอาจใกล้จะจากโลกนี้ไปทุกทีๆแล้ว ในหัวก็มีภาพวันเวลาระหว่างเธอกับจิ้นเฟิงเฉินผุดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ลาก่อนนะ เฟิงเฉิน

ลาก่อนนะ เสี่ยวเป่า