ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 537

บทที่ 537 สะกดรอยตาม

เสี่ยวเป่ากระโดดลงจากอ้อมแขนของแม่จิ้น ก่อนจะเข้าไปยังห้องของเล่น

มองเสี่ยวเป่าจากไป แม่จิ้นก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลออกมา

พ่อจิ้นที่อยู่ข้างๆพอเห็นแบบนี้ก็กอดแม่จิ้นเอาไว้ พร้อมกับพูดปลอบ“เชื่อสิว่าสื้อสื้อจะต้องไม่เป็นอะไร ผมให้เพื่อนช่วยอีกแรงแล้วด้วย อีกไม่นาน ก็จะรู้ผลแล้ว แถมเจียงนวลนวลนั่นก็ไม่น่าจะใช่ผู้หญิงที่ใจคอเหี้ยมโหดด้วย ถึงยังไงสื้อสื้อก็เป็นพี่สาวของเธอ ไม่มีทางเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอก”

ถึงแม้ว่าพ่อจิ้นจะพูดแบบนี้ แต่ในใจของแม่จิ้นก็ยังคงตื่นตระหนกอยู่ดี สีหน้าตกใจจนซีดขาว

เธออธิษฐานเงียบๆในใจ หวังว่าพระเจ้าจะปกปักรักษาให้สื้อสื้อกลับมาอย่างแคล้วคลาดปลอดภัย ไม่อย่างนั้นเจียงนวลนวลก็จะจบเห่ลงแน่นอน

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่จิ้นเฟิงเหราจัดการเรื่องจื่อเฟิงเสร็จแล้ว ก็ตัดสินใจที่จะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ

เขารู้ดีว่าเจียงสื้อสื้อสำคัญกับพี่ของเขามาก ถ้ารู้ว่าเจียงสื้อสื้อเป็นอะไรไป จิ้นเฟิงเฉินจะต้องสูญเสียการควบคุมแน่นอน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เธอมีลูกน้อยอยู่ในท้องด้วยหนึ่งคน

แถมสถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่ใช่แค่คนหายธรรมดาทั่วๆไปแล้วด้วย แต่มันคือการลักพาตัว！

ยิ่งปล่อยเวลาไว้นานเท่าไร เจียงสื้อสื้อก็จะเป็นอันตรายมากขึ้นเท่านั้น

จิ้นเฟิงเหราขับรถพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว สีหน้าหนักแน่นสุดๆ

เนื่องจากเขารู้จักกับคนที่นั่นมาก่อนแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าละเลยเพิกเฉยเขา

หนึ่งในนั้นรีบเข้ามาต้อนรับอย่างทันที สีหน้ายิ้มแย้ม พูดกับจิ้นเฟิงเหราอย่างเคารพนอบน้อม“คุณชายรอง คุณอย่าเพิ่งใจร้อนไปก่อน คุณนั่ง……”

“จะให้ผมไม่ใจร้อนอย่างนั้นเหรอ！คนที่ถูกลักพาตัวไปคือทั้งชีวิตของพี่ผมเลยนะ！”

พูดยังไม่ทันจบ จิ้นเฟิงเหราก็พูดเสียงดังตัดบทขึ้นมาก่อน

หลังจากที่ตระหนักได้ว่าตัวเองเสียมารยาทไป เขาก็นวดๆคิ้ว

พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น สีหน้าอารมณ์เป็นกังวลเล็กน้อย“อย่ามัวแต่พูดพร่ำทำเพลงอยู่เลย รีบเตรียมแผนการเถอะ ตามหาตัวคนต้องเร่งมือหน่อย！”

คนคนนั้นหน้าผากชุ่มไปด้วยเหงื่อ รีบพูดตอบรับทันที

หลังจากที่ฟังจิ้นเฟิงเหราพูดอธิบายสถานการณ์แล้ว คนนั้นก็รู้สึกได้ว่าปัญหานี้มันไม่ธรรมดา รีบส่งเจ้าหน้าที่ไปตามไล่ล่าก่อนทันที

บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนเป็นหนักแน่นขึ้นมา

เจ้าหน้าที่เริ่มเคลื่อนไหวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ กระจัดกระจายไปทั่วทุกมุม

ในเมือง เปิดกล้องวงจรปิดพร้อมกันหลายตัว

อิงจากข้อมูลที่จิ้นเฟิงเหราให้ ใช้เครือข่ายข้อมูลขนาดใหญ่ เพื่อตามหาเบาะแส

จากเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ อารมณ์ของจิ้นเฟิงเหราก็ยิ่งหนักแน่นขึ้นเรื่อยๆ

เขาก้าวเท้าเดินไปมาด้วยความกระวนกระวายใจ

ในใจ ก็รู้สึกเป็นกังวลราวกับถูกมดกำลังกัดแทะอยู่

ในที่สุด หลังจากที่คัดกรองภาพจำนวนนับไม่ถ้วนมากมายแล้ว เรื่องก็เริ่มมีความคืบหน้ามากขึ้น

ดูเหมือนว่ามีกล้องตัวหนึ่งจะถ่ายติดเงาของเจียงสื้อสื้อ

“คุณชายรอง คุณมาดูหน่อย คนคนนี้ใช่คนที่คุณหาอยู่ไหม?”

หลังจากที่เอาภาพภาพนั้นไปดำเนินการผ่านเทคนิคชั้นสูง เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคก็ขยายภาพใหญ่ขึ้นเท่าตัว พยายามทำให้หน้าคนเห็นอย่างชัดเจน

จิ้นเฟิงเหรามองคนที่อยู่ในภาพ สีหน้าก็ดีใจ พูดขึ้นอย่างปิติยินดี“ใช่ พี่สะใภ้ของผมเอง ไม่ผิดแน่นอน วันนี้ที่เธอออกไปข้างนอกก็ใส่ชุดนี้！”

“เธออยู่ที่ไหน?”

เขาถามขึ้นอย่างรีบร้อน

พอมองดูลักษณะพิเศษของเรือขนส่งสินค้า คนคนนั้นก็ขมวดคิ้วพูดขึ้น“พวกเราตรวจสอบดูสักพัก พบว่าสุดท้ายแล้วคุณเจียงถูกพาขึ้นไปบนเรือขนส่งสินค้าผิดกฎหมายลำหนึ่ง แต่เส้นทางออกทะเลของเรือขนส่งสินค้าแบบนี้ไม่แน่นอน ไม่สามารถยืนยันจุดหมายของพวกมันในตอนนี้ได้”

จิ้นเฟิงเหราสีหน้าบูดเบี้ยว ถามขึ้นอย่างรีบร้อน“แล้วจะทำยังไง?”

พอคิดถึงว่าเจียงสื้อสื้อจะต้องเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต จิ้นเฟิงเหราก็รู้ว่า มันจะต้องจบเห่ลงแน่นอน

“คุณอย่าเพิ่งรีบร้อนไปก่อน ผมกำลังให้คนไปตามล่าเส้นทางของเรือขนส่งสินค้าลำนี้อยู่ ก่อนหน้านี้มีลมกรรโชกมาก ลงแรม พวกมันยังไม่น่าจะไปได้ไกลมากนัก”

หลังจากพูดปลอบจิ้นเฟิงเหราจบ คนสั่งการก็รีบสั่งการทางวิทยุสื่อสารให้ส่งเฮลิคอปเตอร์ออกทะเลไปตามหาคนทันที

อากาศสงบเงียบสุดๆ เหมือนกับกำลังยื้อแย้งคนกับมัจจุราชอยู่ตลอดเวลา

ในห้องมีเสียงคนกำลังสั่งการอย่างไม่หยุดหย่อน ยืนยันเส้นทางการเดินเรือ

ขณะที่จิ้นเฟิงเหรากำลังรออยู่ ก็นั่งอยู่ไม่สุข

ความหวังเล็กๆที่อยู่ในใจนั้นก็ไหลลอยไปตามเวลา ค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้าๆ เขาดึงกระชากผมด้วยความรู้สึกหดหู่

แล้วก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เจ้าหน้าที่ที่ส่งไปตามล่าเรือขนส่งสินค้า จึงได้ส่งความคืบหน้ากลับมา