ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 585

บทที่ 585 ไม่ยอมให้คนอื่นง่ายๆ

ฝู้จิงเหวินได้เอาเสื้อตัวหนึ่งไปคลุมให้เจียงสื้อสื้ออย่างเทคแคร์ แล้วก็ได้ถามออกไปเบาๆ ว่า “ได้ เธออยากรู้อะไร?”

ได้กุมเสื้อของตัวเองแน่น เจียงสื้อสื้อได้พูดไปด้วยความลังเลว่า “จิงเหวิน......ฉันอยากจะรู้ว่าฉันเป็นภรรยาของเธอจริงไหม? แล้วก็เถียนเถียนเป็นลูกสาวของเธอจริงหรือเปล่า......เรื่องวันนี้ทำให้ฉันฉัน......”

ตอนที่พูดคำนี้นั้นเจียงสื้อสื้อได้ขมวดคิ้วแน่น ตอนนี้เธอสงสัยมากๆ

ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่พูดโกหกล่ะก็ งั้นก็เป็นฝู้จิงเหวินที่หลอกเธอ

ตอนนี้เธอเชื่อใจผู้ชายที่เธอรู้จักมาสามปีไม่ได้จริงๆ ยังไงซะเขาได้อาศัยคำโกหกให้ตัวเองอยู่ข้างตัวเขา

การกระทำแบบนั้นมันน่ารังเกียจ

เจอกับสายตาที่สงสัยของเจียงสื้อสื้อ ใจของฝู้จิงเหวินก็ได้มีความเจ็บส่งมา

เพราะว่าผู้ชายคนนั้น ตอนนี้เธอไม่เชื่อใจเขาแล้ว

พูดออกมาก็ตลก เวลาสามปี เขาได้หลอกตัวเองมาโดยตลอด

เขาได้สงบอารมณ์ มองเจียงสื้อสื้ออย่างจริงจัง

“สื้อสื้อ เธอต้องเชื่อ เธอเป็นภรรยาฉันจริง จุดนี้ไม่มีอะไรที่ต้องสงสัย ฉันก็เป็นพ่อของเถียนเถียนตลอดไป เรื่องนี้ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง

ฉันไม่หวังเพราะคำพูดของคนอื่น แล้วก็มาทำลายความสงบของครอบครัวพวกเรา ฉันเชื่อว่าอันนี้เธอก็ไม่อยากที่จะเห็นมัน”

เห็นเขาไม่พูดให้ชัดเจน เจียงสื้อสื้อก็ได้ขมวดคิ้วแล้วมองเขา “ฉันก็แค่อยากรู้ความจริง”

พูดจบ ฝู้จิงเหวินก็ได้จับไหล่ของเธอ ถามออกไป “รู้แล้วจะทำไม? ตอนนั้นเขาได้ทิ้งเธอ ตอนนี้ทำไมถึงได้มาตามหาเธอให้กลับไป?

ก็แค่อาศัยคำพูดไม่กี่คำเหรอ? สื้อสื้อ ฉันเป็นผู้ชาย เวลาเดียวกันก็เป็นหมอ ฉันรู้ว่าตอนที่คนไข้อยากจะหนีจากอะไรเท่านั้น ถึงได้เลือกที่จะลืม

ตอนนั้นเธอต้องกระทบกับอะไรที่ร้ายแรงแน่ๆ เพราะงั้นถึงได้เป็นแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่คิดว่าความจริงนั้นมันจะไม่เลวร้ายเหรอ? ความจริงจะเป็นตามในสิ่งที่เธออยากรู้เหรอ?

สื้อสื้อเธอคิดดีๆ ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียว เธอยังมีเถียนเถียน เธอยังมีฉัน ต่อให้เธอคิดอะไรออกมาไม่ออก เธอก็ยังเป็นภรรยาของฝู้จิงเหวิน”

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า ฝู้จิงเหวินสามารถที่จะคำนวณความรู้สึกของเจียงสื้อสื้อได้ดี รู้ว่าอันไหนเป็นจุดอ่อนของเธอ

เป็นไปอย่างที่คิดจากการพูดของเขา สายตาที่หมายจะรู้ความจริงอย่างแรงกล้าของเจียงสื้อสื้อ ก็ได้ค่อยๆ จางหายไป

ที่ฝู้จิงเหวินพูดก็มีเหตุผล เจียงสื้อสื้อเห็นด้วยกับคำพูดของเขา

แต่ว่า คิดถึงสายตาที่ผู้ชายคนนั้นมองมายังเธอ เจียงสื้อสื้อก็อดไม่ได้ที่จะไม่อยากรู้ว่าระหว่างเธอกับเขาเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อีกอย่างท่าทางของพวกเขา บอกว่าอะไรนะเธอเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา?

เด็กชายคนนั้น เห็นท่าทางที่ร้องไห้ของเขา ใจของเจียงสื้อสื้อก็แทบจะสลาย

เขาให้ความรู้สึกกับเธอเหมือนกับเถียนเถียนไม่มีผิด

ทุกอย่างได้ชี้ว่า เธอกับคนของตระกูลจิ้นมีความสัมพันธ์ที่ตัดไม่ได้อยู่

นี่ก็เป็นเพราะอะไรเธอถึงได้อยากจะรู้

มองฝู้จิงเหวินที่อยู่ข้างๆ สักพัก เจียงสื้อสื้อก็เข้าใจว่าสามปีที่ผ่านมานั้นเขากับคนตระกูลฝู้ดูแลเธออย่างไม่มีข้อแม้

บุญคุณ......อันนี้ เป็นอะไรที่เธอไม่มีวันลืม

มองฝู้จิงเหวินด้วยสายตาที่ปนไปด้วยความอ้อนวอน เจียงสื้อสื้อก็ได้ค่อยๆ เปิดปากพูด “จิงเหวิน ฉันรู้ว่านายทำแบบนั้นเพื่อฉัน แต่ว่าความจำฉันหายไป

ไม่อย่างนั้นฉันต้องเจ็บปวดไปตลอดทั้งชาติแน่ ฉันว่านายเข้าใจ ถ้าเกิดคนคนหนึ่งความจำของเขาจำได้ไม่หมด ยังบอกว่าเป็นคนปกติได้เหรอ?

ฉันสัญญากับนายได้เลยว่า ถ้าพวกเขานั้นทำร้ายฉันจริง งั้นฉันก็จะกลับไปกับนาย ไปใช้ชีวิตสามคนพ่อแม่ลูกจริงๆ เรื่องของที่นี่ฉันไม่มีทางพูดขึ้นอีก