ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 626

บทที่ 626 ต้องไปด้วยตัวเอง

จิ้นเฟิงเฉินแสร้งทำเป็นโกรธและพูด "ตอนกินอาหารเช้า บอกให้หนูกินแพนเค้กไข่นั่นให้หมดใช่ไหม?”

แต่พูดก็ส่วนพูด เขาก็ยังคงซื้อของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สะดวกและสะอาด

ให้เธอสามารถถือไว้ในมือแล้วกิน

ที่สวนสนุกมีการแสดงละครเวที เขาเลือกที่นั่งที่ค่อนข้างสูงและมองเห็นได้ชัดแล้วนั่งลง

ได้ยินเถียนเถียนร้องอย่างประหลาดใจ และกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า"แด๊ดดี๊ ดูสิ มีเสือตัวใหญ่!”

จิ้นเฟิงเฉินส่งเสียงอืมตอบรับ รีบตบฝุ่นบนตัวลูกสาวออก

เสือพยัคฆ์แมมมอธหลากสีเดินออกมาพร้อมส่ายหัว มันกระโดดขึ้นบนคาน

เถียนเถียนดูอย่างตั้งใจมาก จนไม่กินของที่ถือในมือ

จิ้นเฟิงเฉินป้อนเธอ เธอถึงจะเคี้ยว จากนั้นก็ถอนหายใจและพูดว่า “เสือสวยงามมากเลยค่ะ แด๊ดดี๊ ต่อไปพี่ชายจะโตได้ขนาดนี้ไหมคะ?”

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะออกมาแล้วลูบหัวเธอ “ได้สิ พี่ชายจะดูน่าเกรงขามมากกว่าเจ้าเสือเสียอีก”

เมื่อเถียนเถียนนึกถึงในอนาคตว่าพี่ชายจะดูน่าเกรงขามเช่นนี้ เธอก็ตื่นเต้นมาก

ทั้งสองกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน แต่เสียวเป่ากลับต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนอย่างเชื่อฟัง

ความจริงแล้วเขาพักต่อได้อีกสักระยะหนึ่ง แต่เขาจำคำพูดที่จิ้นเฟิงเฉินพูดก่อนหน้านี้ได้เสมอ

นั่นก็คือลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง

ตกเย็น เถียนเถียนเล่าสิ่งที่เห็นและได้ยินมาทั้งวันนี้ให้เสี่ยวเป่าฟังอย่างมีความสุข

แม้ว่าเสี่ยวเป่าจะอิจฉาเล็กน้อย แต่เขารู้สึกว่าเถียนเถียนเที่ยวเผื่อเขาด้วยก็พอแล้ว

วันรุ่งขึ้น เสี่ยวเป่าสะพายกระเป๋านักเรียนแล้วไปโรงเรียนตั้งแต่เช้า

เถียนเถียนตื่นช้าไปหน่อย เธอกระโดดไปมาอยู่บนเตียงอยู่พักหนึ่ง ต้องให้จิ้นเฟิงเฉินอุ้มขึ้นถึงจะลุกจากเตียง

ตอนที่จิ้นเฟิงเฉินอุ้มเธอขึ้นมา ก็เห็นเธอคลุมผ้าห่มขึ้นมา

เธอท่องว่าอูลาอูลาในปาก แล้วเลียนแบบรูปร่างของนกตัวใหญ่ที่กางปีกแล้วหันหน้าไปยิ้มให้จิ้นเฟิงเฉิน

“แด๊ดดี๊ ดูสิหนูเหมือนตำรวจหญิงน้อยเบิกฟ้าไหม?”

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าพลางอุ้มเธอลงมาอย่างระมัดระวัง

หลังจากที่เถียนเถียนดื่มน้ำส้มไปหนึ่งแก้ว จิ้นเฟิงเฉินก็วางเธอไว้ตรงกลางของโซฟา

ในทีวีเปิดการ์ตูนที่น่ารักๆอยู่ และเถียนเถียนก็ทำเสียงว้าวเป็นบางครั้งบางคราว เธออมลูกอมนมวัวไว้ในปาก ภาพนั้นดูน่ารักน่าเอ็นดูมาก

ในช่วงหนึ่งของเที่ยงวัน เจียงสื้อสื้อโทรมาอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นห่วงของลูกสาวของเธอมาก

จิ้นเฟิงเฉินจึงแชร์โทรวิดีโอไปบนหน้าจอทีวีขนาดใหญ่เสียเลย ให้เถียนเถียนได้เห็นแม่อย่างชัดเจนและให้เจียงสื้อสื้อได้เห็นลูกสาวอย่างชัดเจนด้วย

เถียนเถียนมองไปที่หน้าจอทีวีและหัวเราะคิกคัก เธอพูดกับเจียงสื้อสื้อและขอให้เธอร้องเพลง《Twinkle Twinkle Little Star》

เมื่อร้องเพลงถึงครึ่งหนึ่ง เธอก็วิ่งไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบผลไม้ปั่นมาให้แม่กิน

จิ้นเฟิงเฉินอดหัวเราะไม่ได้ เขาหยิบชามจากมือเถียนเถียนมา แล้วอธิบายอย่างมีความอดทนว่า “เถียนเถียน หม่ามี๊อยู่ในจอทีวี เธอกินไม่ได้ หนูกินเองก็พอ แล้วอย่าทำเลอะใส่ตัวนะ”

เถียนเถียนพยักหน้า เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ความรู้สึกที่ไม่คุ้นชินมี เจียงสื้อสื้อเองก็โล่งใจ

หลังจากที่คุยกับเถียนเถียนอยู่หลายนาที ทั้งสองจึงได้วางสายลงอย่างอาลัยอาวรณ์

จิ้นเฟิงเฉินอารมณ์ดีมาก เขานั่งบนโซฟาแล้วดูหนังกับลูกสาวไปสองเรื่อง

ในช่วงบ่ายเถียนเถียนเล่นเลโก้อย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่งและพบว่ามันขาดรูปสามเหลี่ยมไปหลายชิ้น