ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 639

บทที่ 639 สมกับเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยที่แท้จริง

กู้เนี่ยนและเหล่าผู้บริหารระดับสูงจ้องมองอย่างงงงัน ในวิดีโอนั้นเด็กหญิงตัวน้อยที่ตัวขาวๆนุ่มอยู่ในอ้อมกอดของจิ้นเฟิงเฉิน คว้าเสื้อสูทที่ตัดเย็บด้วยมือตัวนั้นของเขาขึ้นมาสั่งน้ำมูก

พวกเขาทั้งหมดต่างหายใจอย่างเย็นๆ

เจ้านายเป็นคนที่รักสะอาดมากจนเกินไปมาโดยตลอด ไม่ต้องพูดถึงน้ำมูก แค่แม้แต่ฝุ่นยังรังเกียจ

เดิมทีคิดว่าจิ้นเฟิงเฉินจะต้องโมโห ใครจะรู้ว่าวินาทีต่อมาเขาลูบผมของเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความหลงใหล

ไม่แม้แต่จะมองเสื้อผ้าที่เลอะเทอะของตัวเอง ดึงกระดาษทิชชู่ออกมาช่วยเด็กหญิงตัวน้อยเช็ดน้ำมูกอย่างชำนาญ

แต่ เด็กหญิงตัวน้อยยังคงถูไปถูมาอยู่บนตัวจิ้นเฟิงเฉิน เสื้อผ้าที่เดิมทีเรียบๆ โดนเธอทำแบบนี้ ก็เต็มไปด้วยรอยยับ

แต่จิ้นเฟิงเฉินก็ไม่ได้สนใจอะไร ถามเบาๆว่า “เจ้าหญิงตัวน้อยของฉัน ทำไมเหรอ?”

เสี่ยวเป่าได้ยินดังนั้น ก็มุ่ยปากและพูดว่า “เถียนเถียนบอกว่าอยากจะผูกผมเปียเจ้าหญิง ผมทำไม่เป็น ผูกไม่สวย น้องไม่พอใจ แดดดี๊ทำเป็นไหมครับ?”

จิ้นเฟิงเฉินอยากจะพูดว่าทำไม่เป็น ในวิดีโอกู้เนี่ยนมองสีหน้าของเขา เดาคำพูดที่จิ้นเฟิงเฉินจะพูดออก เขากระแอมออกมาอย่างรุนแรง

“อะแฮ่ม!”

คำพูดถูกขัด จิ้นเฟิงเฉินอดไม่ได้ที่จะมองค้อนไปที่กู้เนี่ยน

บรรดาผู้บริหารระดับสูงมองเห็นสายตาที่คุ้นเคย ก็ตัวสั่นไปหมด

เมื่อโดนบอสจ้องมองมาแบบนี้ แม้แต่กู้เนี่ยนยังตกใจ แต่เขาก็ยังพูดอย่างหนักแน่นว่า “ประธานครับ พวกเรายังประชุมกันไม่จบนะครับ”

กู้เนี่ยนพยายามที่จะดึงจิ้นเฟิงเฉินให้กลับมา เตือนจิ้นเฟิงเฉินไม่ให้ทำลายภาพลักษณ์ประธานของตัวเอง เพราะเด็กหญิงตัวน้อย

จิ้นเฟิงเฉินได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่สนใจว่า “งั้นวันนี้แค่นี้ก่อน ผมมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องจัดการ”

กู้เนี่ยน “……”

หรือว่าเรื่องที่สำคัญกว่าจะเป็นการถักเปียให้เด็กหญิงตัวน้อย?

ทุกคนเข้าใจความหมายคำพูดของจิ้นเฟิงเฉิน ก็เงียบไปในทันที

ประธานเป็นทาสของลูกสาวที่แท้จริง!

และก็ไม่สนว่าคนทางนี้จะตะลึงอย่างใด จิ้นเฟิงเฉินก็กดตัดสายวิดีโอคอลไป

จากนั้นก็เลื่อนเมาส์ ไปที่ช่องค้นหา พิมพ์ลงไปสองสามตัว ผมเปียเจ้าหญิงถักยังไง

แสงอาทิตย์ในช่วงบ่าย แสงที่สาดลงมาส่องกระทบไปที่ร่างกายของทั้งสามคนพอดี เกิดเป็นภาพที่ช่างกลมกลืนกัน

สองพ่อลูกตระกูลจิ้นศึกษาวิธีการถักเปียเจ้าหญิงด้วยใบหน้าที่จริงจัง พยายามทำผมให้เด็กหญิงตัวน้อย

เถียนเถียนอยู่ที่บ้านตระกูลจิ้น ก็กลายเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยอย่างแท้จริง

เสี่ยวเป่าแทบจะเทิดทูนเธอไว้บนฟ้า จิ้นเฟิงเฉินยิ่งกว่านั้น อยากจะเอาของที่ดีที่สุดในโลกมาให้เถียนเถียนให้หมด

โอบอุ้มไว้ในมือกลัวว่าจะตก ซ่อนไว้ในปากก็ยังกลัวว่าจะหลอมละลาย ทนมองเห็นเถียนเถียนได้รับความไม่เป็นธรรมไม่ได้แม้แต่น้อย

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์พอดี จิ้นเฟิงเฉินกำลังคิดอยู่ว่าจะพาเด็กทั้งสองคนออกไปเที่ยวดีไหม กริ่งที่ประตูก็ดังขึ้นพอดี

หลังจากเถียนเถียนได้ยินเสียงก็วิ่งตึงตังออกไปด้วยขาเล็กๆนั้น

เมื่อเปิดประตูออกแม่จิ้นก็มองไปที่เด็กหญิงตัวน้อยด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือออกไปทางเธอ

“เถียนเถียน ยังจำคุณย่าได้ไหมคะ?”

เมื่อมองเห็นไปหน้าที่คุ้นเคยของแม่จิ้น เด็กหญิงตัวน้อยก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ไม่นานก็มีปฏิกิริยากลับมา โผเข้าไปในอ้อมกอดของแม่จิ้นทันที

“คุณย่า!”

เสียงอ่อนนุ่มดังเข้าไปในหูของแม่จิ้นก็ทำให้ใจแทบจะละลาย พ่อฝู้มองเห็นเด็กหญิงตัวน้อยที่ฉลาดหลักแหลม ก็ห้ามใจไม่ได้ที่จะชอบ