ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 68

บทที่ 68 ผมสอนคุณเอง

ซูชิงหยิงก้าวเท้าเดินขึ้นไปบนเวที เธอกวาดสายตามองทุกคน แล้วยิ้มอย่างสง่าความด้วยความมั่นใจ ต่อมาก็เริ่มพูดแนะนำตัวเอง

“สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านค่ะ ดิฉันคือซูชิงหยิง”

คนล่างเวทีพากันจ้องมองเธอ เหล่าคุณชายจากตระกูลร่ำรวยต่างจ้องมองด้วยแววตาหลงใหล ส่วนผู้ใหญ่ต่างก็มองเธอด้วยความชื่นชม เจียงสื้อสื้อยืนอยู่ข้างล่างเวที สักพักก็รู้สึกมึนงงไม่น้อย ไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกว่าสถานะของตนเองกับซูชิงหยิงต่างกันราวฟ้ากับเหว

ซูชิงหยิงดูราวกับเจ้าหญิง ไม่เพียงแต่หน้าตาดี การศึกษาดี ภูมิหลังครอบครัวก็ดีด้วย

แต่ตัวเองนั้น……ก็แค่เด็กคนหนึ่งที่ถูกครอบครัวไล่ออกมาจากบ้าน ยอมคลอดลูกให้กับคนอื่นเพื่อเงิน

เจียงสื้อสื้อมองต่ำลง ตะกี้ก็ได้ยินมาจากปากของจิ้นเฟิงเหราว่า ซูชิงหยิงกับจิ้นเฟิงเฉินรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองตระกูลเป็นพันธมิตรกัน

เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม มันรู้สึกอัดอั้นตันใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ

เจียงสื้อสื้อหันไปมองจิ้นเฟิงเฉินที่อยู่แถวนั้น ตอนแรกเธอนึกว่าเขากำลังมองซูชิงหยิงที่อยู่บนเวทีเหมือนกับคนอื่นๆ แต่คิดไม่ถึงว่าเขากลับกำลังมองมาที่ตนเองอยู่

ทั้งสองสบตากัน เจียงสื้อสื้ออึ้งตะลึงทันที ก่อนจะรีบหันสายตาไปมองทางอื่นอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ซูชิงหยิงแนะนำตัวเองบนเวทีเสร็จ ก็พูดต่ออีกสองสามประโยค จากนั้นก็ให้ทุกคนมีความสุขและสนุกกับงานในคืนนี้ ก่อนจะเดินลงมา

……

ในงานเลี้ยง มีเสียงดนตรีที่แสนไพเราะดังขึ้น ชายหญิงไม่น้อยต่างพากันเดินเข้าไปที่ฟลอร์เต้นรำ

เจียงสื้อสื้อที่ตอนแรกกะจะหาที่สักที่หนึ่งนั่งลงสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจิ้นเฟิงเหราที่อยู่แถวนั้นกลับพูดขึ้นมา“คุณเจียง ไปเต้นด้วยกันสักเพลงไหม?”

“หือ?”เจียงสื้อสื้อชะงักเล็กน้อย ก่อนจะรีบเอ่ยปากตอบปฏิเสธ“ไม่ไหวๆ ฉันเต้นไม่เป็น คุณชายรองไปหาคนอื่นเต้นด้วยเถอะค่ะ?”

“ไม่เป็นไร ผมจะสอนคุณเอง”

หลังจากพูดเสร็จ จิ้นเฟิงเหราก็หันไปส่งสัญญาณให้กับพี่ชายของเขาหนึ่งที เขาไม่สนใจคำปฏิเสธของเจียงสื้อสื้อ จากนั้นก็ลากเธอเข้าไปที่ฟลอร์เต้นรำ

“เดี๋ยวสิ คุณชายรองจิ้น……”

เจียงสื้อสื้อหมดคำที่จะพูด คิดอยากจะลากเธอมาก็ลากเลยอย่างนั้นเหรอ ให้เธอตอบตกลงก่อนจะตายหรือไง！

ซูชิงหยิงที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม หันไปมองจิ้นเฟิงเฉินพร้อมกับพูดขึ้น“เฟิงเฉิน ไปเต้นรำด้วยกันไหม?”

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวังและความรัก

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว ตอนแรกกะที่จะปฏิเสธ แต่เห็นเจียงสื้อสื้อกับจิ้นเฟิงเหราที่อยู่ในฟลอร์เต้นรำ เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าตอบรับคำเชิญชวนของซูชิงหยิง

ตอนแรกซูชิงหยิงนึกว่าเขาจะปฏิเสธ แต่คิดไม่ถึงว่าจะตอบตกลง เธอยกมุมปากยิ้มๆ

ทั้งสองเดินเข้าไปในฟลอร์แล้วเริ่มเต้นรำกัน เพื่อพัฒนาทักษะของตัวเอง ซูชิงหยิงได้เรียนการเต้นประเภทต่างๆตั้งแต่เด็กๆ

จึงทำให้ทุกๆก้าวเดินดูสง่างามมาก

ทั้งคู่เหมาะสมดั่งกิ่งทองใบหยก ทำให้ผู้คนแถวๆนั้นกลายเป็นตัวประกอบของพวกเขา ทุกคนต่างพากันเอ่ยปากชม

“ว้าวๆๆ คุณชายจิ้นหล่อจังเลย！คุณซูก็สวยมากๆ ทั้งสองคือคู่ที่ฟ้าส่งมาคู่กันชัดๆ！”

“ครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นคุณชายจิ้นมาเต้นรำในงานเลี้ยงแบบนี้ ในงานเลี้ยงก่อนหน้านี้มีคุณหนูมากมายมาเชิญเขาให้เต้นรำด้วย แต่ก็ถูกปฏิเสธกลับไปทุกคน”

“ดูทรงแล้วคงจะชอบคุณซูล่ะสิ? ไม่แปลกที่หลายปีมานี้ถึงไม่ยอมมีแฟนสักที”

……

คุณท่านซูที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นภาพภาพนี้ก็หน้าตายิ้มแย้ม ดูๆแล้ว จิ้นเฟิงเฉินคนนี้ก็มีความรู้สึกให้กับหลานสาวของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่ว่ายังขาดโอกาสที่จะยืนยันความสัมพันธ์ คืนนี้ก็ไม่เลวเลยนี่นา

คุณท่านหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่