ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 692

บทที่692 ทั้งหมดพังในนี้

เมื่อเห็นเขาจะไป จื่อเฟิงก็ดึงแขนเสื้อเขาไว้อีกครั้งแล้วถามอย่างดื้อรั้น “ทำไมเขาต้องไปด้วย?”

ตอนนี้เธอมีชีวิตอยู่แล้วมีชีวิตก็เพื่อจิ้นเฟิงเฉิน

เมื่อเห็นความรักในแววตาของจื่อเฟิงที่ไม่ได้มีให้เขา ใจของป๋ายหลี่ก็เจ็บปวดอีกครั้ง

ความเจ็บปวดในใจรุนแรงขึ้น ป๋ายหลี่กลับถามให้สถานการณ์นั้นแย่ไปกว่าเดิมเหมือนทำให้โถที่แตกอยู่แล้วแตกมากกว่าเดิม “คุณอยากรู้?”

“ใช่! ฉันอยากรู้”จื่อเฟิงตอบอย่างรวดเร็ว

“คุณเจียงจะแต่งงานกับคุณฝู้Bossไม่อยากจะทำให้คุณเจียงลำบากใจ ก็เลยกลับประเทศไปก่อน”

เขาพูดถึงเหตุได้อย่างรัดกุมและครอบคลุม ป๋ายหลี่จัดแขนเสื้อของตัวเองให้เรียบร้อยและเตรียมจะออกไป

เขาไม่อาจทนดูจื่อเฟิงเจ็บปวดได้

“อะไรนะ? !”

จื่อเฟิงรู้สึกเหมือนถูกตีเข้าที่ศีรษะอย่างจังจนมึน เธอไม่อยากจะเชื่อ

จิ้นเฟิงเฉินที่แสนจะเย่อหยิ่ง คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำเพื่อผู้หญิงหนึ่งคนได้ถึงจุดนี้

เขาทำผิดต่อตัวเองมากแค่ไหน

ผู้ชายที่เฝ้ารักมานานกลับถูกผู้หญิงอย่างเจียงสื้อสื้อเหยียบย่ำ

เธอไม่ยอม!

จื่อเฟิงอิจฉาจนแทบคลั่ง และแทบจะทนไม่ไหวอยากจะฉีกเจียงสื้อสื้อให้แหลกสลายไปต่อหน้าต่อตา

เธอเกลียดเจียงสื้อสื้อ เจียงสื้อสื้อมีสิทธิ์อะไรถึงได้ความรักจากจิ้นเฟิงเฉิน? !

ผู้หญิงคนนั้นมันคือตัวซวย! เธอสมควรจะตายไปในอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น!

แบบนั้นจิ้นเฟิงเฉินก็จะเป็นของเธอ และจะไม่มีใครต้องเจ็บปวด...

เมื่อเห็นความบ้าคลั่งในดวงตาของจื่อเฟิง ป๋ายหลี่กล่าวอย่างเย้ยหยัน“เธอไม่เชื่อก็ช่วยไม่ได้ มันเป็นเรื่องจริง”

เมื่อจื่อเฟิงไม่ขวางเขา ป๋ายหลี่ก็จากไปอย่างง่ายดาย

พวกเขา จบกันแค่นี้

หลังจากป๋ายหลี่ไปแล้ว ดวงตาของจื่อเฟิงก็แดงก่ำ

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกระหายเลือดและร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยลมหายใจเทพแห่งความตาย

เธอจะฆ่าเจียงสื้อสื้อ เจียงสื้อสื้อจะต้องตาย!

จื่อเฟิงหลับตาลงอย่างช้าๆ ควบคุมอารมณ์ในดวงตาของเธอ

เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ทุกคนต่างใช้ชีวิตตามปกติ

ความเกลียดชังของจื่อเฟิงที่มีต่อเจียงสื้อสื้อยิ่งหยั่งรากลึกลงทุกวัน

อีกฟากหนึ่งงานแต่งงานของฝู้จิงเหวินและเจียงสื้อสื้อก็กำลังถูกเตรียมอย่างคึกคัก

ในวันนี้วันแต่งงานก็มาถึง

สถานที่จัดงานแต่งงานนั้นถูกตกแต่งไว้อย่าสมบูรณ์แบบมาก จนแทบทุกคนที่เข้ามาในห้องนั้นอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

เจียงสื้อสื้อสวมชุดแต่งงานสีขาวรออยู่กลางห้องนั้น

ชุดแต่งงานยาวเผยให้เห็นรูปร่างที่สง่างามของเธอ

เมื่อมองตัวเองในกระจก น้ำตาก็ไหลออกมาจากมุมหางตาอย่างช่วยไม่ได้

จะเป็นเจ้าสาวของเขาทั้งอย่างนี้เหรอ?

แต่คนคนนี้ไม่ใช่คนที่เธอรัก

ในเวลานี้บริกรคนหนึ่งนำดอกไม้มามอบให้เจียงสื้อสื้อพอดี

ตอนแรกเจียงสื้อสื้อยังคงสงสัยว่าพวกเขาทำผิดพลาดอะไรหรือเปล่า

แต่เมื่อดูที่ช่อดอกไม้และเห็นการ์ดเป็นชื่อของตนเอง เจียงสื้อสื้อจึงรับไว้

เมื่อเปิดการ์ดดู ด้านบนนั้นมีที่อยู่และคำพูดอีกประโยคหนึ่ง

‘อยากให้ลูกสาวเธอปลอดภัย ก็มาที่นี่’

เจียงสื้อสื้อตาขวากระตุกและทันใดนั้นก็เกิดความหนาวเหน็บในใจ

เธอรีบไปในงานเพื่อตามหาเถียนเถียน แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

เธอรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

เจียงสื้อสื้อตื่นตระหนก เธอกำการ์ดไว้ในมือและบังคับให้ตัวเองสงบลง

ทำได้เพียงออกจากงานแล้วไปตามที่อยู่ที่เขียนไว้ในการ์ด