ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 753

บทที่ 753 เวลานั้น กับเวลานี้

“หากมีอะไรคืบหน้า แจ้งให้ฉันทราบทันที ”จิ้นเฟิงเฉินสั่งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ครับ”

โม่เหยียตอบรับ แล้วหันหลังจากไป

จิ้นเฟิงเฉินมองตามทิศทางที่เขาจากไป แล้วยิ่งทุกข์ใจจนคิ้วขมวดเข้าหากัน

สักพัก กู้เนี่ยนผลักประตูออก “คุณชาย นี่คือโครงการความร่วมมือใหม่ของเรา”

จิ้นเฟิงเฉินกวาดสายตาดูคร่าวๆ แล้วเซ็นชื่อตัวเองลงไป

กู้เนี่ยนนึกถึงสายตาเคร่งขรึมของโม่เหยียที่เดินจากไปเมื่อกี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “คุณชาย คุณหญิงท่าน…….”

ได้ยินเช่นนั้น จิ้นเฟิงเฉินยิ้มเยาะที่มุมปาก “โม่เหยียก็ไม่มีปัญญา แต่ว่าเรื่องนี้ยิ่งนานวันยิ่งน่าสนใจขึ้นแล้ว ”

ถึงแม้เขาจะยิ้ม แต่ความเย็นชานั้นกลับทำให้คนรู้สึกผวา

กู้เนี่ยนได้ยินเช่นนั้น “แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป”

นิ้วของจิ้นเฟิงเฉินค่อยๆเคาะไปบนโต๊ะ พร้อมร่องรอยโหดเหี้ยมฉายผ่านดวงตา “ ในเมื่อฝั่งตรงข้ามจะเล่นเกมนี้กับเรา เราก็ต้องเล่นด้วยให้ถึงที่สุด”

ระงับอารมณ์ลงแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็ลืมตามองไปและสั่งการอย่างเฉียบขาด

“คุณไปหาข้อมูลสถานที่ต่างๆที่สื้อสื้อเคยไปปรากฏตัว และข้อมูลคนที่เคยเข้าใกล้สื้อสื้อมาอีกรอบ แล้วทำรายงานส่งผม ยิ่งละเอียดมากยิ่งดี ห้ามพลาดรายละเอียดใดๆ จำไว้ เร็วด้วย”

กู้เนี่ยนกลัวจะล่าช้า จึงรีบถาม “คุณชาย ควรจะเริ่มต้นตรวจสอบตั้งแต่เมื่อไหร่เป็นต้นมา”

จิ้นเฟิงเฉินคิ้วขมวดเล็กน้อย พวกเขาอยู่ในที่สว่างฝั่งตรงข้ามอยู่ในที่มืด ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาระวังตัวกันมากไม่ได้ทิ้งหลักฐานใดๆไว้เลย

บอกได้ว่าจะไม่ทำการอย่างผลีผลามแน่นอน พวกเขามีการวางแผนไว้อย่างดีในทุกฝีก้าวที่จะไม่ทิ้งร่องรอยไว้ให้หาเจอ

จะไม่ลงมือในที่สาธารณชนอย่างแน่นอน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นในห้อง

และต้องเป็นสถานที่ที่ไม่ดึงดูดความสนใจของคน และต้องเป็นสถานที่ที่เข้าถึงง่ายและเมื่อฉีดเข้าไปจะไม่ทำให้สื้อสื้อเกิดความสงสัย……….

คิดไปพลัน จิ้นเฟิงเฉินก็พูดอย่างหนักแน่นเด็ดขาดว่า “โรงพยาบาล ปัญหาต้องอยู่ตรงนี้แน่นอน”

“ใช่ครับ”

กู้เนี่ยนรับคำสั่งแล้ว ก็ไปปฏิบัติหน้าที่ทันที

เวลานี้ ภายในวิลล่าส่วนตัวหลังหนึ่งที่ชานเมือง ฝู้จิงเหวินกำลังคุยโทรศัพท์

สระว่ายน้ำในสวนใสสะอาดสีฟ้าคราม ส่องแสงทอประกายระยิบระยับ

“ใช่แล้ว จิ้นเฟิงเฉินรู้เรื่องในร่างกายสื้อสื้อมีเชื้อโรคแล้ว เราจะทำอย่างไรกันต่อไป ”

ฝู้จิงเหวินมองดูสระว่ายน้ำใสสะอาดจนเห็นก้นสระภายใต้แสงอาทิตย์ ในมือจับจี้หยกอันสวยงามสะดุดตาอยู่

ไม่ทันระวังเชือกขาดโดยบังเอิญ เขาจึงโยนจี้ลงไปในสระว่ายน้ำอย่างโมโห

น้ำใสสะอาดมีคลื่นขึ้นมา และไม่นานก็สงบลง

“เจอกันแล้วค่อยคุยกัน”

พูดจบ ฝั่งตรงข้ามก็วางสายไป

มองไปหน้าจอมือถือที่มืดลง ฝู้จิงเหวินกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

สิบนาทีให้หลัง รถสีดำคันหนึ่งเข้ามาจอดหน้าประตูวิลล่า

ผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่คนหนึ่งเดินลงมาจากรถ ข่ายสื้อลินนั่นเอง แต่ว่าวันนี้เธอไม่ได้มาในชุดพยาบาลก็เท่านั้น