ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 754

บทที่ 754 ไม่ได้เกิดการติดเชื้อ

“ผู้บริหารระดับสูงของทั้งสองบริษัทสมรู้ร่วมคิดกัน ใช้ไวน์ด้อยคุณภาพมาอ้างเป็นไวน์แท้ เห็นได้ชัดว่ามีการกินนอกกินใน ตามกฎหมาย JSกรุ๊ปเป็นฝ่ายที่อ่อนแอกว่า คราวนี้……… ไม่แน่ว่าจิ้นเฟิงเฉินอาจจะได้ไม่น้อยเลยเชียว”

หลังจากพูดจบข่ายสื้อลินมองไปที่ฝู้จิงเหวินที่อาการนิ่งสงบอย่างสนใจเป็นอย่างยิ่ง หัวเราะออกมาเบาๆ

การถูกผู้หญิงเยาะเย้ย ทำให้ฝู้จิงเหวินรู้สึกอายจนโกรธ เขาก้าวไปประชิดตัวเธอ

ข่ายสื้อลินเก็บอาการยิ้มไว้เล็กน้อย มองไปที่เขาอย่างป้องกันตัว “คุณจะทำอะไร”

ฝู้จิงเหวินยิ้มเคร่งขรึม ทันใดนั้นยื่นมือไปล็อกกรามบอบบางของเธอไว้แน่น “ข่ายสื้อลิน คุณอยู่ที่นี่กับผม คุณกำลังยิ้มได้ใจอะไร ”

พลังมหาศาลของมือใหญ่ทำให้ข่ายสื้อลินค่อยๆหุบยิ้มไป แต่ว่า เธอก็ไม่ใช่คนที่จะให้ใครรังแกได้ง่ายๆ

พลิกตัวหลุดออกจากพันธนาการของเขา บิดคอไปมา แล้วยิ้มเย็นชา “คุณกับฉันตอนนี้คือตั๊กแตนที่อยู่บนเชื่อกเส้นเดียวกัน

มีผลประโยชน์เหมือนกัน จะหัวเราะเยาะคุณได้อย่างไร ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฉันก็จะสูญเสียไปด้วยไม่ใช่หรือ วางใจเถอะ จุดนี้ฉันยังรู้ดี ”

สีหน้าฝู้จิงเหวินยังไม่เปลี่ยน ตักเตือนว่า“ทางที่ดีอย่ามาเล่นเล่ห์กับผม ถูกบีบบังคับเกินไปแล้วจะไม่ดีกับทุกคน”

สำหรับคำเตือนของเขา ข่ายสื้อลินไม่แยแส โบกมือพูด “อันนี้แน่นอนอยู่แล้ว ไปก่อนล่ะ ”

พูดจบ หยิบกระเป๋าที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วเดินจากไป

มองดูรถสีดำขับออกไปจากบริเวณวิลล่า หมัดที่กำแน่นของฝู้จิงเหวินก็ไม่คลายออก

ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินจิ้นเฟิงเฉินต่ำไปจริงๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเทียบกับจิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ แล้วมันอย่างไงล่ะ

ยิ่งเป็นอย่างนี้ เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะผู้ชายคนนั้น เขาอยากให้เจียงสื้อสื้อได้เห็นว่า ตัวเองไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชายคนนั้นเลย

ช่วงบ่าย

ที่ล็อบบี้โรงพยาบาลเต็มไปด้วยผู้คน ส่วนที่ตอกบัตรพนักงานที่มาทำงานอยู่ข้างๆแผนกต้อนรับ

บนเครื่องตอกบัตรเสียงดัง “ติ๊ด”พยาบาลแผนกต้อนรับเงยหน้าขึ้น

เห็นข่ายสื้อลินเดินมา จึงยิ้มทักทาย “ข่ายสื้อลินมาแล้วเหรอ นี่เธอ………”

ทันทีที่เห็นจุดช้ำดำใต้คางข่ายสื้อลิน พยาบาลมองอย่างห่วงใย แล้วถาม “บาดเจ็บเหรอ ใต้คางมีรอยเขียวช้ำเล็กน้อย”

“อ๋อ น่าจะเป็นเพราะแต่งหน้าเมื่อตอนเที่ยงแต่งไม่ดี ขอบคุณที่เตือน ”

ตอกบัตรเสร็จแล้ว ข่ายสื้อลินรีบจ้ำอ้าวไปที่ห้องเวร หยิบไพรเมอร์ออกมาเกลี่ยลงใต้คาง จนมองไม่เห็นรอยช้ำ

มองซ้ายมองขวาไม่เห็นมีใคร เธอเลยเปลี่ยนชุดพยาบาลอย่างสงบนิ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น และกดหมายเลขชุดหนึ่งเพื่อโทรออก

“ฮัลโหล ฉันข่ายสื้อลิน”

“พบเจออะไรใหม่ๆไหม ”

เสียงผู้ชายที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ทั้งถมึงทึงและแหบแห้ง จนทำให้คนได้ยินรู้สึกสยดสยอง

ข่ายสื้อลินสีหน้าไม่เปลี่ยน รายงานตามปกติ

“เชื้อโรคได้เข้าไปในร่างกายของเจียงสื้อสื้อแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ก็ไม่เห็นเธอมีปฏิกิริยาใดๆ”

“ไม่ได้เกิดการติดเชื้อเลยหรือ”

ถึงแม้จะเป็นสำเนียงภาษาจีนไม่ได้มาตรฐานของเบอร์เกน เวลานี้ก็สามารถฟังออกว่าเขาประหลาดใจมากเพียงใด

“มีบางอย่างไม่ค่อยปกติ ปกติทั่วไปแล้ว เธอน่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างแรง เวลาตั้งนานแล้วไม่มีผล……….”

ข่ายสื้อลินหยุดไปชั่วครู่แล้วพูดอย่างไม่แน่ใจว่า“มันอธิบายได้แค่ว่าในร่างกายเธออาจจะมี………แอนติบอดีต่อต้านเชื้อโรค”

“เรื่องน่าสนใจจริงๆ นี่คือผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เราค้นคว้าวิจัย ผลิตภัณฑ์ทดสอบครั้งแรกก็สามารถพบเห็นสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้ พวกเราช่างโชคดีจริงๆ”

เสียงหายใจของผู้ชายเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น เห็นได้ชัดว่าตื่นเต้นมาก

ข่ายสื้อลินนิ่งเงียบ เบอร์เกนสังเกตเห็นและพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนว่า “คนสวยยังมีอะไรจะเซอร์ไพรฉันอีกไหม”