สรุปตอน บทที่ 756 หมายจะเอาถึงตาย – จากเรื่อง ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?! โดย เมียวเมียว
ตอน บทที่ 756 หมายจะเอาถึงตาย ของนิยายมนุษย์หมาป่าแวมไพร์เรื่องดัง ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?! โดยนักเขียน เมียวเมียว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 756 หมายจะเอาถึงตาย
ข่ายสื้อลินที่นั่งอยู่ในรถแท็กซี่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเล็กน้อย
เธอให้คนขับแท็กซี่พาวนรอบเมืองอยู่หลายรอบแล้วไปจอดหน้าร้านฟาสฟู้ดลงรถไป
เห็นเธอเดินเข้าไป กู้เนี่ยนพึมพำเสียงเย็น ให้สิบสามออกไปและเข้าไปซื้อแฮมเบอเกอร์กลับมาหนึ่งชิ้น
ยังไม่ทันได้กิน ข่ายสื้อลินก็เดินออกมาพอดี
หลังจากออกมาแล้ว มองซ้ายมองขวา เปลี่ยนเรียกรถแท็กซี่อีกคัน
ขณะนี้ดึกดื่นค่ำคืนแล้ว รถรากลับไม่ลดน้อยลง แต่กำลังเป็นช่วงเวลาที่คึกคักสุดของค่ำคืน
กู้เนี่ยนรู้ว่าเมื่อเกิดการจราจรติดขัดขึ้นมา แม้แต่เทพทาโรก็ไม่สามารถติดปีกบินไปตามคนได้
โชคดีที่การจราจรติดขัดเป็นเรื่องของประชาชนทุกคน ด้านหลังติดแล้วด้านหน้าก็ไปไม่ได้เหมือนกัน
เมื่อเห็นการจราจรติดขัดหนาแน่น ข่ายสื้อลินเลยลงรถดีกว่า
พวกกู้เนี่ยนก็ตามขึ้นไปทันที มีอยู่คนหนึ่งยังเข็นรถเข็นเด็กน้อยที่ปิดอย่างมิดชิดด้วย
มีเพียงส่วนหนึ่งของผ้าห่มผืนเล็กๆโผล่ออกมาให้เห็น จริงๆแล้วข้างในเป็นตุ๊กตาผ้า
กู้เนี่ยนกระตุกที่มุมปาก รู้สึกว่าพี่น้องของตนเองกลุ่มนี้ความคิดสร้างสรรค์ช่าง…….
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดพวกนี้ มองดูข่ายสื้อลินลงจากรถ พวกเขาไม่กล้าจะล่าช้า
ข่ายสื้อลินเดินไปเข้าซอยนี้ออกซอยนั้นวนอยู่หลายรอบ ถึงได้เดินเข้าไปในเขตที่เป็นชุมชนสมัยเก่า
หลังจากพวกกู้เนียนมองดูเธอเดินเข้าไปในอาคารแล้ว ก็โบกไม้โบกมือ
ปิดทางออกทุกทาง ป้องกันข่ายสื้อลินจะหนีออกไปจากอีกด้าน
จากนั้น จัดคนไปเคาะประตูตำแหน่งที่มองเห็นชัดที่สุดซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
รออยู่ประมาณยี่สิบนาที ก็ไม่เห็นความเคลื่อนไหวใดๆที่ชั้นบน
ขณะที่กู้เนี่ยนกำลังคิดหาวิธี ทันใดนั้นรู้สึกมีจุดแดงแว็บผ่านหน้าไป
ทันใดนั้นเขาได้สติ และกดคนที่ซุ่มอยู่ข้างๆเขาลงกับพื้น
เห็นแต่ตำแหน่งที่หัวเขายื่นออกไปเมื่อกี้นี้ถูกกระสุนลูกหนึ่งตัดผ่านไปทะลุกำแพงสมัยเก่าดัง “เพี้ยง”
กู้เนี่ยนนอกจากจะตกตะลึงจนอ้าปากตาค้างแล้ว ในใจก็ระเบิดความเกี้ยวโกรธขึ้นอย่างรวดเร็ว
เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าข่ายสื้อลินจะไหวพริบดีเช่นนี้
ไม่กล้าลังเลต่อไป เริ่มเคลื่อนย้ายทันที
ขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับสั่งการพี่น้องค่อยๆล้อมขึ้นไป แต่พยายามอย่าทำให้ผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆตกใจ
ขณะเดียวกันไม่ลืมที่จะปิดบังหน้าไว้ อย่างน้อยก็ไม่ควรทิ้งหลักฐานที่ไม่เป็นผลดีต่อตัวเองไว้
ที่ผิดคาดคือ พวกเขายังคิดว่าจะหาวิธีเปิดประตูเข้าไปอย่างไร ประตูกลับแง้มไว้เล็กน้อย คนได้หายไปแล้ว
ปล่อยให้พี่น้องสองสามคนอยู่ค้นห้อง กู้เนี่ยนเดินก้าวใหญ่ราวกับบินขึ้นไปชั้นบนต่อ
ชั้นล่างมีคนเฝ้าอยู่ เธออยากหนี ก็ทำได้เพียงเดินขึ้นชั้นบนไป
ตามคาด เมื่อถึงชั้นบนสุด ประตูได้ถูกงัดออกแล้ว เหลือไว้เพียงกุญแจขึ้นสนิมหนึ่งกอง
ลูกน้องอยากไปผลักประตู แต่กู้เนี่ยนส่ายหัว บอกให้เอาร่มมาแล้ว ค่อยๆใช้ร่มเปิดประตูออก
ทันทีที่ประตูเปิดออก ก็เห็นปืนสามกระบอกราวกับมีตา ยิงรัวใส่ไม่ยั้ง
กู้เนี่ยนทำสัญญาณมือบางอย่าง คนที่ฝีมือดีก็นำออกไปก่อน แล้วหาที่กำบังอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเขาเองก็ก้มต่ำลงและวิ่งราวธนูมาถึงอีกที่
เวลานี้ ข่ายสื้อลินหลบซ่อนอยู่หลังบังเกอร์ที่มีมุมมองดีที่สุดกำลังดูความเคลื่อนไหวของคนฝั่งตรงข้าม
เป็นเพราะกลางคืนที่มองไม่ค่อยชัด หรือกู้เนียนใจร้อน ไม่ทันระวังตัวก็เหยียบไปที่สิ่งของนิ่งๆอย่างหนึ่ง
วูบหนึ่งในใจ กลัวจะเป็นระเบิด ขาก็หยุดอยู่กับที่โดยไม่กล้าขยับ
คราวนี้เขาถูกเส้นด้ายเล็กพันขาไว้ จนคนทั้งคนเซล้มฟุบไปข้างหน้า
ความเป็นมาของผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
มองตามทิศทางที่ผู้หญิงคนนั้นจากไป สิบเอ็ดถามอย่างกังวล “พี่เนี่ยน ตอนนี้จะทำอย่างไรดี ”
กู้เนี่ยนฝีมือดีสุดในบรรดาพวกเขา แม้แต่เขายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้หญิงคนนี้ ต่อให้คนหลายคนรวมกันก็ยากที่จะจับเธออยู่
“กลับไปรายงานนายก่อน เรื่องนี้ไม่ง่าย ”
กู้เนี่ยนพูดไปพร้อมกับถุยคราบเลือดในปากออก
ผู้หญิงคนนี้ ทุกกระบวนท่ากะจะเอาถึงแก่ชีวิตเลยจริงๆ
ขาของเขาก็ได้รับบาดเจ็บไม่เบา เวลาเดินรู้สึกลำบากเล็กน้อย
เมื่อสิบเอ็ดเห็น ก็แบกเขาขึ้นหลังเดินไปขึ้นรถทันที
วันรุ่งขึ้น กู้เนี่ยนมาถึงวิลล่าจิ้นแต่เช้า
พ่อบ้านเห็นเขาสภาพขากะเผลกๆ จึงรีบพาขึ้นไปชั้นบน
เมื่อจิ้นเฟิงเฉินเห็นสภาพกู้เนี่ยน ก็ขมวดคิ้วขึ้น
“ทำไมเป็นสภาพแบบนี้”
ฟังออกว่าในคำพูดเขามีความไม่ชอบใจ กู้เนี่ยนก็น้ำท่วมปากแต่พูดไม่ได้
นำป้ายที่ข่ายสื้อลินทำตกไว้เมื่อคืนมอบให้จิ้นเฟิงเฉิน และกล่าวว่า “คุณชาย ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนของสำนักหมิงหยานป้ายดอกลิลลี่แมงมุมนี้ก็ตกลงมาจากตัวของเธอ ”
ที่สำคัญฝีมือเธอดีมาก แต่ละท่ากะจะเอาถึงแก่ชีวิต โหดเหี้ยมไร้คนเปรียบ แม้แต่ผมก็ต้านเธอไม่อยู่
รับป้ายไปแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็ดูอย่างละเอียด เป็นคนของสำนักหมิงหยานจริงๆ
เกี่ยวกับสำนักหมิงหยานเขาก็พอจะรู้จักดี เป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่ใหญ่ที่สุดในโลก ฝึกฝนทหารรับจ้างระดับแนวหน้าของโลกโดยเฉพาะ
ปฏิบัติการส่วนใหญ่ก็จะเป็นงานที่คนธรรมดาทั่วไปทำไม่ได้ สมาชิกในนั้นส่วนใหญ่จะใช้ชื่อดอกไม้แทนชื่อ
เมื่อมองไปที่บาดแผลบนตัวกู้เนี่ยน ก็แน่ใจได้ว่าเป็นคนของที่นั่นโดยไม่ต้องสงสัยเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!