ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 757

บทที่ 757 คู่ต่อสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม

จ้องมองป้ายอยู่นาน แล้วจิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างที่อาจเป็นไปได้ขึ้นมาได้

จื่อเฟิง …… เบอร์เกน…… ข่ายสื้อลิน……

ในพวกเขา อาจจะมีการเชื่อมต่อกัน

ระงับความคาดเดาในใจไว้ แล้วจิ้นเฟิงเฉินมองไปที่บาดแผลบนตัวกู้เนี่ยนที่ยังไม่ได้จัดการ ภายนอกแห้งตกสะเก็ดเลือดแล้ว

จึงรีบโทรหาโม่เหยียทันที

หลังสิบนาทีผ่านไป โม่เหยียก็มาถึงวิลล่าจิ้น

เห็นกู้เนี่ยนที่บาดแผลเต็มตัว ก็อดที่จะหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้

เอากล่องยาออกมาแล้วเริ่มช่วยเขาทำความสะอาดบาดแผล

“เจ็บเจ็บเจ็บ คุณเบาๆหน่อยไม่เป็นหรือไง คุณเห็นผมเป็นหมูที่เพิ่งจากถูกหามออกจากโรงฆ่าสัตว์ใช่ไหม ”

กู้เนียนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แม้จะอยู่ใกล้ความตาย ใบหน้าของเขาก็ยังถือว่าหล่อเหลาเอาการ

แต่ท่าทางหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเจ็บปวด ทำให้กระทบต่อภาพลักษณ์ไปเล็กน้อย

โม่เหยียรู้สึกขำเล็กน้อย เอาสำลีที่จุ่มเบตาดีนโยนทิ้ง แล้วยกยาผงหนึ่งขวดและยาทาหนึ่งหลอดกล่าวว่า “ถ้างั้นหมูที่ออกมาจากโรงฆ่าสัตว์ คุณชอบแบบไหน ”

“ เอาขาหมูของคุณออกไป ผมมีมือของตัวเอง ”

กู้เนี่ยนกลอกตาด้วยความโกรธ ยื่นมือไปแย่งยาทามา

เขาไม่ใช่คนโง่สักหน่อย ผิวหนังดูดซึมยาผงได้ไม่ดีเท่ายาทา

ที่สำคัญขวดขาวลายๆในมือโม่เหยียมั่นใจว่าคงไม่หวังดีแน่นอน อยากจะทาให้เขากลายเป็นผีมากกว่า

เขาเปิดขวดยาออกเอง เอายาเหนียวหนึบสีน้ำตาลออกมาเล็กน้อยแล้วทาไปที่ใบหน้าตัวเองอย่างเบามือ ทันใดนั้นเบะปากด้วยสีหน้าเจ็บปวด

ยาที่โม่เหยียวิจัยออกมา ส่วนใหญ่จะระคายเคืองผิวเล็กน้อย แต่เป็นยาที่เห็นผลทันตาแน่นอน

เห็นสภาพอันน่าสมเพชของเขาแล้ว โม่เหยียก็อดล้อเลียนไม่ได้ “เห็นผิวละเอียดอ่อนเนียนนุ่มของคุณแล้วช่างน่าสงสารจริงๆ”

ได้ยินเช่นนั้นแล้ว กู้เนี่ยนหน้าดำหน้าแดง เอายาในมือขว้างออกไป พูดอย่างโหดเหี้ยม “ออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้ ”

หลบขวดยาที่กู้เนียนขว้างมาพ้น แล้วโม่เหยียพูดอย่างหัวเราะ “ไปให้พ้นแล้ว ฉันยังจะทำแผลให้คุณได้อย่างไร เชื่อฟังหน่อย แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”

เห็นเขาหน้าทะเล้นเช่นนี้ กู้เนี่ยนอยากเตะออกไปจริงๆ แต่ตอนนี้ต้องให้เขาช่วยจัดการทำแผลก่อน

ไม่อยากเห็นทั้งสองคนต่อปากต่อคำราวกับเสียงฟ้าผ่า จิ้นเฟิงเฉินจึงต่อสายถึงเห้อซูหาน

“ช่วยตรวจสอบเบอร์เกนหน่อยว่าช่วงนี้มีการเคลื่อนไหวอะไรอยู่หรือเปล่า อีกอย่างก็ข่าวสำนักหมิงหยานยิ่งเยอะยิ่งดี รวมทั้งว่าเบอร์เกนกับสำนักหมิงหยานมีความสัมพันธ์อะไรกัน ระวังความปลอดภัยด้วย”

เห้อซูหานรับคำสั้นๆอย่างยินดี “ อืม ” คำเดียว จิ้นเฟิงเฉินก็วางสายทันที

ระหว่างที่จิ้นเฟิงเฉินโทรศัพท์อยู่ สมบัติมีค่าทั้งสองชีวิตที่อยู่ข้างๆก็เงียบเสียงอย่างรู้ภาษา

แต่การประลองกันลับๆยังไม่ยอมหยุด

จิ้นเฟิงเฉินเหลือบมองทั้งสอง เห็นว่าสีหน้าพวกเขาต่างก็มีเส้นเลือดปูดขึ้น

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าทั้งสองกำลังทำอะไร

หลังจากที่โม่เหยียทำแผลให้กู้เนี่ยนเสร็จแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็สั่งด้วยเสียงเย็นชา “อย่าลืมฆ่าเชื้อแผลบนตัวด้วย กลับไปแล้วทำรายงานส่งฉันด้วย อีกอย่างงานที่บริษัทจับตาดูดีๆหน่อย ฉันสงสัยจะมีหนอนบ่อนไส้ อย่าปล่อยให้เขาได้ประโยชน์จากช่องโหว่เด็ดขาด”

พูดจบ กู้เนี่ยนก็เก็บหน้ายิ้มทะเล้น แล้วตอบด้วยความจริงจัง “ครับ คุณชาย”

จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่โม่เหยียอย่างไม่วางใจแล้วพูดว่า “ทางคุณให้ระวังสภาพร่างกายสื้อสื้อตลอดเวลา สังเกตเห็นอะไรต้องรีบบอกฉันทันที ”

“ครับ”