ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 848

บทที่ 848 ตระกูลฟางแห่งหนึ่ง

คำร้องขอนี้ถือว่าอยู่ในขอบเขตที่ยอมรับได้ เธอจึงไม่ได้ปฏิเสธและรีบพยักหน้าตกลงทันที

ฟางยู่เชินแทบจะรอไม่ไหว เขารีบลุกขึ้นและเห็นได้ชัดว่าคิ้วทั้งสองข้างของเขาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แสดงถึงความเป็นห่วง “ไปตอนนี้เลยได้ไหมครับ？”

เจียงสื้อสื้อเม้มริมฝีปากก้มหน้าลงมองดูเวลาแล้วตอบว่า “ได้ค่ะ”

เนื่องจากเรื่องนี้ควรจะจัดการให้เสร็จสิ้นโดยเร็วจึงจะดี

เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องโดยตรงกับตระกูลของฟางเสว่มั่น ดังนั้นจิ้นเฟิงเฉินจึงไม่ได้ตามเจียงสื้อสื้อไปที่โรงพยาบาลด้วย เขาเพียงกำชับให้คนขับรถไปส่ง

ในไม่ช้าเจียงสื้อสื้อก็พา ฟางยู่เชินมายังห้องผู้ป่วยของฟางเสว่มั่น

ตอนที่เจียงสื้อสื้อเพิ่งกลับบ้านไปฟางเสว่มั่นกำลังหลับแล้ว ตอนนี้เมื่อกลับมาอีกครั้งเธอยังคงหลับสนิท

จากแสงไฟที่ส่องเข้าไปทางประตูกระจกทำให้ฟางยู่เชินมองเห็นฟางเสว่มั่นที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

ใบหน้าของเธอดูขาวซีดและห่อเหี่ยว

เมื่อเจียงสื้อสื้อเห็นสภาพของแม่ ราวกับมีมือหนึ่งที่มองไม่เห็นบีบกุมหัวใจของเธอเอาไว้

“คุณป้านอนโรงพยาบาลมานานเท่าไหร่แล้วครับ？”

ฟางยู่เชินขมวดคิ้วเข้าหากันใบหน้าของเขาดูเป็นกังวล

เธอยกมือขึ้น นิ้วมือสัมผัสไปที่กระจกมองดูร่างที่นอนอยู่บนเตียงอย่างเจ็บปวดใจ “หลายวันแล้วค่ะ แพทย์บอกว่าให้รอดูอาการ จนกระทั่งตอนนี้”

ฟางยู่เชินมองไปทางฟางเสว่มั่น สายตาของเขาดูมืดมนลง ดวงตาเริ่มแดงก่อนจะถอนหายใจยาวๆออกมา แล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าคุณปู่เห็นสภาพของคุณป้าที่เป็นแบบนี้คงจะเสียใจมาก”

ฟางเสว่มั่นคือลูกสาวที่คุณท่านฟางรักมากที่สุด ตั้งแต่เล็กเธอก็ถูกเขากุมเอาไว้ในมือทะนุถนอม

ต่อให้มีน้องชาย ในสายตาของคุณท่านฟาง เธอก็ยังคงเป็นเจ้าหญิงน้อยอยู่เสมอ

ลูกสาวที่ตนรักและทะนุถนอมมากที่สุด ในวันนี้กลับต้องทนทุกข์ทรมานด้วยโรคร้าย หากว่าคุณท่านฟางได้เห็นภาพนี้เข้าจริงๆ

คงจะปวดใจมากแน่ๆ......

เจียงสื้อสื้อถอนหายใจออกมาแล้วหันไปมองฟางยู่เชินก่อนจะเอ่ยขอโทษว่า “ต้องขอโทษด้วยนะคะแม่ ของฉันคงกลับไปไม่ได้ในตอนนี้”

ฟางยู่เชินมองดูสภาพของฟางเสว่มั่นตอนนี้แล้วเขาก็ไม่ได้ ขัดขืนอะไร

เขายืนนิ่งอยู่สักพักก่อน จะเอ่ยถามด้วยความกล้าๆกลัวๆว่า “แล้วคุณ......คุณจะกลับไปกับผมได้ไหม？”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจียงสื้อสื้อก็ชะงักลงชั่วครู่ เธอเกือบจะไม่เข้าใจความหมายของ ฟางยู่เชิน

“ตอนนี้คุณป้าป่วยอยู่กลับไปไม่ได้ ถ้าคุณปู่ไม่ได้พบคุณป้าก็คงจะผิดหวังมาก แต่บางทีถ้าคุณสามารถไปกับผมได้คุณปู่อาจจะดีขึ้นก็ได้”

ฟางยู่เชินอธิบาย

หากว่าไม่สามารถพบกับคุณป้าแต่ได้พบกับลูกสาวคุณป้า คุณปู่ก็คงจะรักและเอ็นดูเธอมากเช่นกัน

เจียงสื้อสื้อแม่ริมฝีปากแดงเรื่อของเธอ เธอยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะตอบอย่างไร

ตระกูลฟางสำหรับเธอแล้วช่างแปลกหน้าเหลือเกิน เธอไม่รู้จักใครเลยในนั้นแม้แต่คนเดียว

เมื่อพบว่าเจียงสื้อสื้อไม่ได้ตอบออกมาเป็นเวลานาน ฟางยู่เชินก็ได้พูดขึ้นว่า “อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดของคุณปู่ เมื่อถึงเวลานั้นคนในครอบครัวจะพากันมาอวยพรให้คุณปู่ อีกอย่างสภาพร่างกายของคุณปู่ในตอนนี้เกรงว่าคงจะจัดวันเกิดได้อีกแค่ไม่กี่......”

นี่อาจจะเป็นวัตถุประสงค์ของคุณปู่ก็ได้

เขาต้องการใช้ข้ออ้างในการจัดงานวันเกิดเพื่อให้ฟางเสว่มั่นกลับบ้าน

ไม่ว่าเธอจะยอมหรือไม่ก็ตาม

“ได้ค่ะ ฉันจะไป”