ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 855

บทที่ 855 เป็นคนที่เหมือนแด๊ดดี้

ไม่ทันไรก็ถึงก่อนวันงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านฟางแล้ว

แม่จิ้นกับพ่อจิ้นกลับมาจากการไปเที่ยวแล้ว ได้พาเด็กน้อยทั้งสองกลับบ้าน

บ้านตระกูลจิ้นกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

เจียงสื้อสื้อเลือกเสื้อผ้าสำหรับคนในครอบครัวทั้งสี่คนเพื่อใส่ไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านฟางอย่างตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ

วันต่อมา

เจียงสื้อสื้อตื่นแต่เช้า เธอรู้ว่าบางครั้งเด็กน้อยทั้งสองจะนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมลุก เธอรีบไปห้องของเด็กๆโดยที่ยังไม่ทันได้อาบน้ำ เธอใช้มือทั้งสองข้างดึงเสี่ยวเป่ากับเถียนเถียนที่กำลังนอนให้ลุกขึ้นมา

เสี่ยวเป่าค่อนข้างเชื่อฟังจึงไปอาบน้ำด้วยตัวเอง

เถียนเถียนนั้นยังเด็ก เจียงสื้อสื้อจึงช่วยแปรงฟันล้างหน้าในสภาพที่ยังงัวเงีย

เด็กๆมักจะมีพลังมาก เถียนเถียนที่อาบน้ำเสร็จก็หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

ตอนนั้นเองจึงวิ่งไปรอบๆชั้นสองพร้อมกับเสียงหัวเราะกับเธอเป็นครั้งคราว

"พี่ เรามาเล่นอันนี้กันเถอะ!"

"ยังไม่เล่นตอนนี้นะเถียนเถียน หม่ามี๊บอกว่าเดี๋ยวต้องเปลี่ยนชุด"

...

เจียงสื้อสื้อจัดการเด็กน้อยทั้งสองเสร็จจึงเดินกลับไปที่ห้องน้ำในห้องและรับแปรงสีฟันที่จิ้นเฟิงเฉินบีบยาสีฟันให้เธออย่างเป็นธรรมชาติ

เป็นเช้าวันธรรมดาที่ทั้งอบอุ่นและมีความสุข

หลังจากที่เจียงสื้อสื้ออาบน้ำแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็พาเด็กทั้งสองเข้ามาในห้อง

เหลือแค่รอหม่ามี๊ของพวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้

"เฟิงเฉินนายควรพาเสี่ยวเป่าไปห้องข้างๆมั้ย?"

มือข้างหนึ่งของเจียงสื้อสื้อถือชุดแล้วยิ้มมองจิ้นเฟิงเฉินที่นิ่งอยู่ในห้องไม่ไหวติง

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะแล้วล้อเธอว่า "เราแต่งงานกันมานานแล้ว มีอะไรต้องเขินอีก"

"คุณจิ้นคะ รบกวนเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกด้วยค่ะ!"

เจียงสื้อสื้อยกคางขึ้นพยักพเยิดให้เขามองเสี่ยวเป่าที่กำลังอยากรู้อยากเห็น

จิ้นเฟิงเฉินมองเธออย่างขบขันแล้วหยิบชุดสูทของเขากับเสี่ยวเป่าไปเปลี่ยนที่ห้องข้างๆ

เจียงสื้อสื้อเลือกชุดราตรีที่คล้ายกับชุดคู่แม่ลูกสำหรับตัวเองและเถียนเถียน แต่ชุดของเธอค่อนข้างสุภาพเรียบร้อย ส่วนของเถียนเถียนดูเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย

หลังจากสวมเสร็จ เธอก็ดูรายละเอียดชุดให้เถียนเถียน

แล้วทำผมทรงเจ้าหญิงที่แสนน่ารักให้เถียนเถียน แล้วจึงจูงมือเถียนเถียนลงไปชั้นล่าง

เมื่อเทียบกับการแต่งตัวเด็กผู้หญิงที่ต้องประณีตแล้ว สองพ่อลูกจิ้นเฟิงเฉินกับเสี่ยวเป่าแต่งตัวเสร็จเร็วกว่า

เขาสวมสูทและจัดทรงผม จากนั้นก็ตรงลงมาชั้นล่าง

ร่างกายที่สูงโปร่งของจิ้นเฟิงเฉินถูกห่อหุ้มด้วยชุดสูทสีดำสั่งทำพิเศษซึ่งทำให้เขาดูมีออร่า

เสี่ยวเป่าสวมชุดสูทสีดำตัวเล็ก เขาดูเหมือนจิ้นเฟิงเฉินย่อขนาด

ทั้งน่ารักและหล่อมาก

พอเถียนเถียนเห็นพ่อจิ้นและแม่จิ้นลงมาก็รีบวิ่งไปตรงหน้าผู้อาวุโสทั้งสองราวกับกระสุนปืน

ชุดสีชมพูอ่อนพลิ้วไหวไปตามเถียนเถียนที่กำลังวิ่ง

เธอเหมือนตุ๊กตาแกะสลักจากหยกที่เต็มไปด้วยออร่าความสามารถ

"คุณปู่คุณย่าคะ! ดูชุดกระโปรงที่คุณแม่เลือกให้เถียนเถียนสิคะ!"

"โอ้โห เจ้าหญิงตัวน้อยบ้านไหนกันน้า น่ารักจัง!"

แม่จิ้นใจละลายในทันที เธอจับมือเล็กๆของเถียนเถียน แล้วก้มลงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

"เถียนเถียนบ้านคุณยายค่ะ!"

เถียนเถียนเชิดคางขึ้น พอพูดด้วยความภาคภูมิใจจบก็หัวเราะออกมา

ดวงตาที่อ่อนโยนของจิ้นเฟิงเฉินจับจ้องไปที่เจียงสื้อสื้อแล้วกล่าวชมว่า "วันนี้สวยมากเลย"

"ปกติฉันไม่สวยหรอ?"

เจียงสื้อสื้อเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"หม่ามี๊สวยที่สุดเสมอ!"

เสี่ยวเป่าชิงตอบก่อนจิ้นเฟิงเฉิน