ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?! นิยาย บท 855

สรุปบท บทที่ 855 เป็นคนที่เหมือนแด๊ดดี้: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!

บทที่ 855 เป็นคนที่เหมือนแด๊ดดี้ – ตอนที่ต้องอ่านของ ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!

ตอนนี้ของ ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?! โดย เมียวเมียว ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายมนุษย์หมาป่าแวมไพร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 855 เป็นคนที่เหมือนแด๊ดดี้ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

บทที่ 855 เป็นคนที่เหมือนแด๊ดดี้

ไม่ทันไรก็ถึงก่อนวันงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านฟางแล้ว

แม่จิ้นกับพ่อจิ้นกลับมาจากการไปเที่ยวแล้ว ได้พาเด็กน้อยทั้งสองกลับบ้าน

บ้านตระกูลจิ้นกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

เจียงสื้อสื้อเลือกเสื้อผ้าสำหรับคนในครอบครัวทั้งสี่คนเพื่อใส่ไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านฟางอย่างตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ

วันต่อมา

เจียงสื้อสื้อตื่นแต่เช้า เธอรู้ว่าบางครั้งเด็กน้อยทั้งสองจะนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมลุก เธอรีบไปห้องของเด็กๆโดยที่ยังไม่ทันได้อาบน้ำ เธอใช้มือทั้งสองข้างดึงเสี่ยวเป่ากับเถียนเถียนที่กำลังนอนให้ลุกขึ้นมา

เสี่ยวเป่าค่อนข้างเชื่อฟังจึงไปอาบน้ำด้วยตัวเอง

เถียนเถียนนั้นยังเด็ก เจียงสื้อสื้อจึงช่วยแปรงฟันล้างหน้าในสภาพที่ยังงัวเงีย

เด็กๆมักจะมีพลังมาก เถียนเถียนที่อาบน้ำเสร็จก็หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

ตอนนั้นเองจึงวิ่งไปรอบๆชั้นสองพร้อมกับเสียงหัวเราะกับเธอเป็นครั้งคราว

"พี่ เรามาเล่นอันนี้กันเถอะ!"

"ยังไม่เล่นตอนนี้นะเถียนเถียน หม่ามี๊บอกว่าเดี๋ยวต้องเปลี่ยนชุด"

...

เจียงสื้อสื้อจัดการเด็กน้อยทั้งสองเสร็จจึงเดินกลับไปที่ห้องน้ำในห้องและรับแปรงสีฟันที่จิ้นเฟิงเฉินบีบยาสีฟันให้เธออย่างเป็นธรรมชาติ

เป็นเช้าวันธรรมดาที่ทั้งอบอุ่นและมีความสุข

หลังจากที่เจียงสื้อสื้ออาบน้ำแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็พาเด็กทั้งสองเข้ามาในห้อง

เหลือแค่รอหม่ามี๊ของพวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้

"เฟิงเฉินนายควรพาเสี่ยวเป่าไปห้องข้างๆมั้ย?"

มือข้างหนึ่งของเจียงสื้อสื้อถือชุดแล้วยิ้มมองจิ้นเฟิงเฉินที่นิ่งอยู่ในห้องไม่ไหวติง

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะแล้วล้อเธอว่า "เราแต่งงานกันมานานแล้ว มีอะไรต้องเขินอีก"

"คุณจิ้นคะ รบกวนเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกด้วยค่ะ!"

เจียงสื้อสื้อยกคางขึ้นพยักพเยิดให้เขามองเสี่ยวเป่าที่กำลังอยากรู้อยากเห็น

จิ้นเฟิงเฉินมองเธออย่างขบขันแล้วหยิบชุดสูทของเขากับเสี่ยวเป่าไปเปลี่ยนที่ห้องข้างๆ

เจียงสื้อสื้อเลือกชุดราตรีที่คล้ายกับชุดคู่แม่ลูกสำหรับตัวเองและเถียนเถียน แต่ชุดของเธอค่อนข้างสุภาพเรียบร้อย ส่วนของเถียนเถียนดูเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย

หลังจากสวมเสร็จ เธอก็ดูรายละเอียดชุดให้เถียนเถียน

แล้วทำผมทรงเจ้าหญิงที่แสนน่ารักให้เถียนเถียน แล้วจึงจูงมือเถียนเถียนลงไปชั้นล่าง

เมื่อเทียบกับการแต่งตัวเด็กผู้หญิงที่ต้องประณีตแล้ว สองพ่อลูกจิ้นเฟิงเฉินกับเสี่ยวเป่าแต่งตัวเสร็จเร็วกว่า

เขาสวมสูทและจัดทรงผม จากนั้นก็ตรงลงมาชั้นล่าง

ร่างกายที่สูงโปร่งของจิ้นเฟิงเฉินถูกห่อหุ้มด้วยชุดสูทสีดำสั่งทำพิเศษซึ่งทำให้เขาดูมีออร่า

เสี่ยวเป่าสวมชุดสูทสีดำตัวเล็ก เขาดูเหมือนจิ้นเฟิงเฉินย่อขนาด

ทั้งน่ารักและหล่อมาก

พอเถียนเถียนเห็นพ่อจิ้นและแม่จิ้นลงมาก็รีบวิ่งไปตรงหน้าผู้อาวุโสทั้งสองราวกับกระสุนปืน

ชุดสีชมพูอ่อนพลิ้วไหวไปตามเถียนเถียนที่กำลังวิ่ง

เธอเหมือนตุ๊กตาแกะสลักจากหยกที่เต็มไปด้วยออร่าความสามารถ

"คุณปู่คุณย่าคะ! ดูชุดกระโปรงที่คุณแม่เลือกให้เถียนเถียนสิคะ!"

"โอ้โห เจ้าหญิงตัวน้อยบ้านไหนกันน้า น่ารักจัง!"

แม่จิ้นใจละลายในทันที เธอจับมือเล็กๆของเถียนเถียน แล้วก้มลงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

"เถียนเถียนบ้านคุณยายค่ะ!"

เถียนเถียนเชิดคางขึ้น พอพูดด้วยความภาคภูมิใจจบก็หัวเราะออกมา

ดวงตาที่อ่อนโยนของจิ้นเฟิงเฉินจับจ้องไปที่เจียงสื้อสื้อแล้วกล่าวชมว่า "วันนี้สวยมากเลย"

"ปกติฉันไม่สวยหรอ?"

เจียงสื้อสื้อเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"หม่ามี๊สวยที่สุดเสมอ!"

เสี่ยวเป่าชิงตอบก่อนจิ้นเฟิงเฉิน

เสียงของเด็กน้อยน่ารักมากจนทุกคนอดขำไม่ได้

จิ้นเฟิงเฉินก็เผลอยิ้มออกมา เขาแค่ล้อเถียนเถียนเล่น ไม่คิดเลยว่าเด็กน้อยคนนี้จะรู้ทุกอย่างจริงๆ

"เถียนเถียน เจ้าเด็กน้อย หนูยังเด็กอยู่นะ!"

เจียงสื้อสื้อหัวเราะอยู่นานจากนั้นก็แตะจมูกน้อยๆของเถียนเถียน "แต่ว่านะ การหาแฟนจะหาคนที่หล่ออย่างเดียวไม่ได้ จะต้องดีด้วยถึงจะถูก"

"ไอ้หยา หนูรู้แล้วค่ะว่าต้องเป็นคนที่เหมือนแด๊ดดี้!"

เถียนเถียนผู้ใหญ่ตัวน้อยปรบมือเช่นเดียวกันแล้วกล่าวชี้ไปที่จิ้นเฟิงเฉิน

พ่อจิ้นกับแม่จิ้นหัวเราะออกมาทันที

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มพอใจ

"แด๊ดดี้ เถียนเถียนพูดถูกมั้ยคะ?"

เถียนเถียนก้าวขาสั้นๆไปหาจิ้นเฟิงเฉินด้วยท่าทีรอรับคำชมที่ดูน่ารัก

"อื้ม เถียนเถียนพูดถูกแล้วครับ"

ใบหน้าจิ้นเฟิงเฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาก้มลงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

ครอบครัวมีแสนความสุขก่อกวนกันอีกสักพัก

เจียงสื้อสื้อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้วจึงบอกให้จิ้นเฟิงเฉินออกเดินทาง

ฟางยู่เชินส่งที่อยู่ของโรงแรมที่จัดงานวันเลี้ยงเกิดของคุณท่านฟางให้เจียงสื้อสื้อก่อนวันงานวันหนึ่ง

เธอพาลูกทั้งสองคนนั่งที่เบาะหลัง จิ้นเฟิงเฉินสตาร์ทรถตรงไปที่เมืองหลวง

เมืองจิ่นกับเมืองหลวงอยู่ห่างกันไม่ไกล ไม่ถึงสองชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงตามที่อยู่ที่ฟางยู่เชินส่งมา

จิ้นเฟิงเฉินจอดรถไว้ที่ลานจอดรถ เขาและเจียงสื้อสื้อจูงเด็กน้อยทั้งสองเข้าไปในโรงแรม

ที่นี่เป็นโรงแรมระดับหกดาวที่มีการตกแต่งที่หรูหราสวยงาม

หน้าตาที่งดงามหล่อเหลาของคนในครอบครัวทั้งสี่คนดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนถึงขั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเพราะคิดว่าพวกเขาเป็นดารา

จิ้นเฟิงเฉินพาเจียงสื้อสื้อเข้าไปในลิฟต์แล้วกดปุ่มชั้นห้า

งานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านฟางในวันนี้จัดขึ้นที่ห้องจัดเลี้ยงชั้นห้า

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!