ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 856

บทที่ 856 เต็มไปด้วยเจตนาร้าย

ภายในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ดูโอ่อ่าสวยงามเป็นพิเศษ โคมกงเติงสีขาวแสนสวยแขวนประดับบนเพดานสีขาวสะอาด แสงไฟส่องแสงระยิบระยับกับพู่ระย้าคริสตัลและสะท้อนลงบนพื้นให้ความรู้สึกเลือนรางไม่ชัดเจน

เพลงคลาสสิกดังขึ้นในห้องโถงด้วยจังหวะที่พอดี

ฐานะของแขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างก็ทั้งร่ำรวยและสูงศักดิ์

สตรีสูงศักดิ์ที่สวมเครื่องประดับเพชรพลอยหรือสุภาพบุรุษ เหล่าสุภาพสตรีที่มีชื่อเสียงที่ทั้งสง่างามและมีชีวิตชีวารวมกลุ่มกันเพื่อพูดคุยกันอย่างคึกคัก

คุณท่านฟางสวมชุดสมัยราชวงศ์ถังสีน้ำเงินเข้ม ในมือถือไม้เท้าหัวมังกรยืนอยู่ที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยงเพื่อต้อนรับแขกโดยมีฟางยู่เชินคอยพยุง

แขกที่มาร่วมงานต่างทยอยอวยพรให้คุณท่านฟาง

"คุณท่านฟาง สุขสันต์วันเกิดนะ"

"ขอให้คุณท่านมีโชคลาภวาสนามากๆดั่งมหาสมุทร อายุยืนยาวดั่งขุนเขา..."

คุณท่านฟางยิ้มและพยักหน้าให้กับผู้ที่มาอวยพร

"ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามา"

ฟางยู่เชินหยิบแก้วชาที่ชงแล้วจากถาดเสิร์ฟจากพนักงานเสิร์ฟข้างๆส่งให้คุณท่านฟางในจังหวะที่ฝูงชนกำลังเดินเข้าไป

"คุณปู่ครับ ดื่มชาให้ชุ่มคอหน่อยนะครับ"

คุณท่านฟางพยักหน้าแล้วรับแก้วชามาจิบให้ชุ่มคอแล้วถามว่า "อะเชิน พวกสื้อสื้อจะมาถึงเมื่อไหร่?"

"คุณปู่อย่าเพิ่งใจร้อนสิครับ น้องผมต้องมาแน่นอน"

ฟางยู่เชินยังไม่ทันพูดจบเขาก็ได้ยินเสียงติ๊ง

ประตูลิฟต์นอกห้องจัดเลี้ยงเปิดออกช้าๆ

ก็เจอกับครอบครัวทั้งสี่คนของเจียงสื้อสื้อที่กำลังเดินออกจากลิฟต์

"ดูสิครัล สื้อสื้อมาแล้วนี่ไงครับ"

ฟางยู่เชินผายมือทั้งสองแล้วยิ้มให้คนที่กำลังเดินใกล้เข้ามา

เจียงสื้อสื้อจูงมือเสี่ยวเป่าด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็คล้องแขนจิ้นเฟิงเฉิน

เถียนเถียนถูกจิ้นเฟิงเฉินอุ้มไว้ในอ้อมแขน

ครอบครัวทั้งสี่คนเดินมาหยุดตรงหน้าคุณท่านฟาง

ทันใดนั้นสายตาทุกคู่ในห้องจัดเลี้ยงก็มองมาทันที

ครอบครัวนี้ดูดีกันมากจริงๆ

ฝ่ายหญิงสวยและมีเสน่ห์ที่หาได้ยาก เด็กทั้งสองทั้งน่ารักและหน้าตาดี พวกเขาน่ารักจนใจแทบจะละลาย

บวกกับชุดคู่พ่อกับลูกชายและชุดคู่แม่กับลูกสาวที่ดึงดูดสายตาผู้คน

"ใครกันหน่ะ? หน้าตาดีกันหมดทุกคนเลย"

"เธอดูเด็กผู้หญิงคนนั้นสิ น่ารักมากเลย! ยั่งกับตุ๊กตาแหนะ!"

เกิดการวิพากษ์วิจารณ์จากฝูงชน

พอคุณท่านฟางเห็นเจียงสื้อสื้อรอยยิ้มบนใบหน้าก็ลึกยิ่งขึ้น หน้าตาดูมีราศี "สื้อสื้อ เธอมาแล้ว!"

"ให้คุณตารอนานเลยค่ะ"

เจียงสื้อสื้อยิ้มหวาน ปอยผมข้างหูที่ย้อยลงมาทำให้เธอดูน่ารัก

เธอหันกลับมาอุ้มเถียนเถียนออกจากอ้อมแขนจิ้นเฟิงเฉิน จากนั้นย่อตัวลงจากนั้นก็เอามือข้างหนึ่งโอบเด็กน้อยไว้

กระซิบข้างหูพวกเขาว่า "นี่คือคุณตาทวดของพวกหนูนะคะ รีบทักทายเร็ว!"

เสี่ยวเป่าได้ยินเช่นนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองคุณท่านฟางที่ยิ้มอย่างเป็นมิตรแล้วพูดว่า "คุณตาทวดครับ เสี่ยวเป่าขอให้คุณตาทวดมีสุขภาพแข็งแรง มีอายุยืนยาวนะครับ!"

เด็กชายตัวเล็กอวยพรวันเกิดด้วยคำพูดที่ดูสง่าราวกับผู้ใหญ่ตัวน้อย เขาดูน่ารักมาก

ดวงตากลมโตดูฉลาดของเถียนเถียนกลอกไปมา จากนั้นก็พยายามพูดตามพี่ชายว่า "คุณ คุณตาทวด เถียนเถียนขอให้ตาทวดมีสุขภาพแข็งแรง...อา อายุยืนยาว..."

เด็กหญิงตัวน้อยยังพูดไม่ชัดนัก ยังพูดผิดๆถูกๆไปบ้างตามประสาเด็ก

ท่าทางน่ารักไร้เดียงสามัดใจคุณท่านได้ทันที

ทันใดนั้นคุณท่านฟางก็ยิ้มหน้าบาน "ดีดีดี!"

เขาพูดคำว่าดีสามคำติดต่อกันซึ่งบ่งบอกว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดีแค่ไหน

"ได้ยินมานานแล้วว่าลูกชายทั้งสองของตระกูลจิ้นนั้นโดดเด่นขึ้นยิ่งกว่าอีกรุ่น วันนี้ได้เจอก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ"

คุณท่านฟางแทบจะไม่ชมใครเลย หาได้ยากที่จะชมใครสักคน

จิ้นเฟิงเฉินยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยโดยยังคงแสดงท่าทีอ่อนโยนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและถ่อมตัวว่า "คุณปู่ชมเกินไปแล้วครับ"

เมื่อเจียงสื้อสื้อเห็นว่าคุณตาชอบจิ้นเฟิงเฉินก็ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น

มือที่คล้องแขนเขาแน่นขึ้นราวกับประกาศอำนาจอธิปไตย

"เอาล่ะ อย่ายืนค้างอยู่ที่นี่เลย อะเชิน พาสื้อสื้อกับครอบครัวเข้าไปก่อนเถอะ"

คุณท่านฟางพอใจสายตาในการเลือกของเจียงสื้อสื้อมาก

ไม่ต้องดูมาก แค่สายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่จิ้นเฟิงเฉินมองเจียงสื้อสื้อ เขาก็เข้าใจแล้วว่าทั้งสองคนเป็นรักแท้ของกัน

ฟางยู่เชินตอบรับคำจากนั้นก็ลองยื่นมือไปหาเสี่ยวเป่าและเถียนเถียน "เสี่ยวเป่า เถียนเถียน เข้าไปข้างในกับคุณลุงมั้ยครับ?"

เด็กน้อยทั้งสองไม่กลัวคนแปลกหน้าจึงจับมือฟางยู่เชินข้างละคนแล้วพูดว่า "ได้ค่ะ/ครับ"

จากนั้นก่อนที่จะเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงยังพูดกับคุณท่านฟางอย่างสุภาพว่า "เดี๋ยวเจอกันนะครับคุณตาทวด"

"เดี๋ยวเจอกันนะคะคุณตาทวด!"

ฟางยู่เชินจับมือเด็กน้อยทั้งสอง พากลุ่มเจียงสื้อสื้อเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง

ตอนที่ครอบครัวทั้งสี่จะเพิ่งมาก็ดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก หลังจากเดินเข้ามาแล้ว สายตาเหล่านั้นก็มองพวกเขาจากทุกทิศทางทันที

หลายคนในนั้นอดไม่ได้ที่จะแอบมองพวกเขา

เหตุผลแรก เป็นเพราะพวกเขาทั้งสี่สะดุดตาเกินไป

เหตุผลที่สอง เป็นเพราะพวกเขาคุยกับคุณท่านฟางสักพักที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง

จึงทำให้ทุกคนเกิดความอยากรู้อยากเห็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ยังไงซะในภาพจำของพวกเขาคุณท่านฟางไม่ใช่คุณท่านที่เป็นมิตรนัก

เจียงสื้อสื้อรับรู้ได้

สายตาของพวกเขาบางคนเต็มไปด้วยเจตนาร้าย