ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 857

บทที่ 857 คงไม่ได้สวมรอยใช่มั้ย

เจตนาร้ายที่ไม่มีสาเหตุนี้ทำให้เจียงสื้อสื้อจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่เธอก็ไม่ได้เอามันมาใส่ใจ

ฟางยู่เชินก็เห็นเช่นกัน เขาพาครอบครัวทั้งสี่คนไปยังพื้นที่พักผ่อนก่อน จากนั้นก็หยิบแก้วเปล่าสองใบแล้วมารินน้ำผลไม้ให้เถียนเถียนและเสี่ยวเป่า

จากนั้นถึงแนะนำให้เจียงสื้อสื้อรู้จัก "คนที่อยู่ข้างหน้าทางซ้ายมือคือลุงใหญ่ฟางเฉิง ซึ่งก็เป็นคุณลุงใหญ่ของเธอ"

เขายกคางขึ้นพยักพเยิดให้เจียงสื้อสื้อมองตาม

เจียงสื้อสื้อกับจิ้นเฟิงเฉินมองตาม

ชายหญิงวัยกลางคนสองคนยืนเคียงข้างกัน ฝ่ายชายมีรูปร่างผอมสูง ภายนอกดูเป็นคนไม่อ่อนโยนและดูเป็นคนเฉลียวฉลาด

ส่วนหญิงวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆมีใบหน้าอ้วนกลม มีขนาดตัวใหญ่กว่าเขาเกือบหนึ่งเท่า

แม้ว่าจะแต่งตัวประดับประดาด้วยเพชรพลอย แต่ก็ไม่สามารถปกปิดออร่าที่ดูดุร้ายนั้นได้

ข้างๆพวกเขาทั้งสองคนนั้นมีชายหนุ่มดูสุภาพในชุดสูทที่หน้าตาคล้ายพวกเขาทั้งสองยืนอยู่

เจียงสื้อสื้อมองเขาสักพัก ฟางยู่เชินเห็นว่าเธอมองอยู่จึงเหมาะที่จะแนะนำ "คนนั้นคือลูกชายของคุณลุงใหญ่ ชื่อฟางอี้หมิง ดูแลบริษัทลูกสาขาต่างประเทศของฟางซื่อกรุ๊ป ความสามารถไม่เลวเลย"

เจียงสื้อสื้อตอบรับแล้วถอนสายตาออกจากฟางอี้หมิง

หลังจากฟางยู่เชินหยิบหลอดมาใส่ในแก้วให้เถียนเถียนแล้วเขาก็ชี้ไปอีกทาง

เพื่อบอกให้ทั้งคู่มองตาม

"คนนั้นคือน้ารองฟางรุ่ยและลูกชายทั้งสองของเขา ทางด้านซ้ายคือลูกชายคนโตของน้ารองมีชื่อว่าฟางเย้นซิน ดูแลกิจการภายในประเทศบางส่วนของฟางซื่อกรุ๊ป

ลูกชายคนเล็กฟางเย้นชิงเป็นคนขี้เกียจเอาแต่เที่ยวเล่นทั้งวัน ปกติแล้วไม่ค่อยได้เจอตัวหรอก...ไม่คิดเลยว่าวันนี้พวกเขาจะมากันพร้อมหน้า"

เจียงสื้อสื้อเงยหน้ามอง

ครอบครัวของฟางรุ่ยมีหน้าตาคล้ายคลึงกับครอบครัวฟางเฉิงอยู่บ้าง ยังไงซะพวกเขาก็เป็นพี่น้องกัน

ฟางเย้นซินที่อยู่ข้างๆฟางรุ่ยดูมีหน้าตาเย่อหยิ่ง

ฟางเย้นชิงน้องชายเขาเป็นคนมั่วโลกีย์เกินพอดี

เจียงสื้อสื้อมองเพียงครั้งเดียวก็ถอนสายตาออก

ทั้งสองครอบครัวดูไม่ถูกชะตาด้วย ไม่มองจะดีกว่า

"สื้อสื้อ ฉันจะพาเธอไปเจอพ่อแม่ของฉัน พวกเขาบ่นฉันมาหลายวันแล้ว"

หลังจากฟางยู่เชินแนะนำสั้นๆ เขาก็หันหน้ามาพูดกับเจียงสื้อสื้อ

"ได้สิ"

ฟางยู่เชินพาครอบครัวสี่คนไปเจอพ่อแม่เขา

พ่อฟางฟางเถิงมีคิ้วหนาตาโต ดูเป็นคนมีคุณธรรมต่างจากฟางเฉิง ฟางรุ่ยอย่างสิ้นเชิง

ซ่างหยิงแม่ของเขาดูเป็นผู้หญิงอ่อนโยนและมีคุณธรรมเช่นกัน

"พ่อครับ แม่ครับ นี่เจียงสื้อสื้อลูกสาวของคุณป้าครับ"

ฟางยู่เชินแนะนำเจียงสื้อสื้อให้พ่อแม่ของเขารู้จัก

เมื่อได้ยินว่าเป็นลูกสาวของฟางเสว่มั่น ฟางเถิงและภรรยาก็มุ่งความสนใจไปที่เจียงสื้อสื้อทันที

เจียงสื้อสื้อก้มตาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนแล้วพูดเบาๆว่า"น้าเล็ก น้าสะใภ้เล็ก"

"ดี ดี!"

ฟางเถิงยื่นมือออกมาตบบ่าของเจียงสื้อสื้อด้วยความตื่นเต้น ขอบตาเขาร้อนขึ้น

ในบรรดาคนในตระกูลฟาง เขาสนิทกับฟางเสว่มั่นที่สุด

ไม่เจอกันมานานแล้ว พอวันนี้มารวมตัวกันได้เจอลูกสาวของฟางเสว่มั่น ทำให้ในใจเขารู้สึกมีความสุขมากๆ

ซ่างหยิงก็เช่นกัน เพราะตอนที่อยู่บ้านฟางเสว่มั่นก็ใจดีกับเธอมาก

"สื้อสื้อ ไม่คิดเลยว่าเธอจะโตขนาดนี้แล้ว"

ซ่างหยิงยื่นมือออกมาจับแขนของเจียงสื้อสื้ออย่างสนิทสนม สายตาเต็มไปด้วยความยินดี

ฟางเถิงสังเกตมองเจียงสื้อสื้ออยู่นานจากนั้นก็พูดอย่างยินดีว่า "เหมือนมาก สื้อสื้อ เธอเหมือนพี่สาวมากๆ"

คิ้วและดวงตาดูอ่อนโยนคล้ายกันมาก ทำให้ใครๆก็เห็นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงอยากปกป้อง

เจียงสื้อสื้อมองความรู้สึกที่ทั้งสองมีต่อแม่ออก ในใจก็รู้สคกอบอุ่นขึ้น เธอรีบก็ก้มหัวบอกกับเด็กทั้งสองว่า "เถียนเถียน เสี่ยวเป่า ทักทายสิคะ"

เถียนเถียนและเสี่ยวเป่าเงยหน้าขึ้นมาทีละคนแล้วเรียกคุณตาคุณยาย