ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 866

เดิมทีคุณท่านตระกูลฟางที่ถูกกดก็ชนะแบบนี้

ฟางเถิงที่ดูก็ตะลึงสักพัก แล้วหันไปมองเจียงสื้อสื้อที่กำลัง “ยักคิ้ว” ใส่จิ้นเฟิงเฉินด้วยสีหน้าแปลกใจ

“คิดไม่ถึงว่าสื้อสื้อเธอก็เล่นหมากรุกเป็นนะเนี่ย!”

เจียงสื้อสื้อจัดหมากรุกให้ดี ได้ยินแล้วยิ้มบางๆ “ฉันไม่เข้าใจ แต่ว่าดูบ่อยๆ ก็รู้นิดหน่อยค่ะ”

คุณท่านตระกูลฟางยิ้มสดใส แล้วพูดอย่างมีความหมาย “เกรงว่ามีคนตั้งใจยอมเธอมั้ง”

มีชีวิตอยู่ในวัยของเขา ก็เหมือนยอดมนุษย์ จะดูไม่ออกได้ยังไงว่ามีบางอย่างผิดปกติ

แต่ว่า ก็แสดงให้เห็นทางอ้อม จิ้นเฟิงเฉินตามใจและรักจิ้นเฟิงเฉินมากขนาดไหน

คุณท่านตระกูลฟางพูดจบ แล้วมองไปที่จิ้นเฟิงเฉินแล้วยิ้มตาหยี

อีกคนก็ยิ้มตอบ ถือว่ายอมรับแล้ว

เจียงสื้อสื้อก็รู้ตัว ใบหน้าเล็กๆ สีขาวแดงขึ้นมาเล็กน้อย

เธอมองไปที่จิ้นเฟิงเฉินด้วยความโกรธ

ในเมื่ออยากเล่นหมากรุกกับคุณตา ก็ต้องเล่นกับคุณตาดีๆ สิ

จิ้นเฟิงเฉินมองเธอด้วยสายตาที่รักใคร่

สะใภ้ ก็มีไว้ตามใจนี่นา

ฟางเถิงก็รู้ตัว นั่งอยู่ข้างๆ แล้วหัวเราะ ทั้งครอบครัวมีความสุข

คุณท่านตระกูลฟางและจิ้นเฟิงเฉินเล่นอีกหลายตา ฟางเถิงที่อยู่ข้างๆ ก็ดูจนคันมือ

ทั้งสามคนผลัดกันเล่นเกือบครึ่งวัน

ใกล้ถึงเที่ยง เสี่ยวเป่าและฟางยู่เชินถึงจะกลับมาจากด้านหลัง

“หม่ามี๊!”

เสี่ยวเป่ากอดของเล่นเต็มไม้เต็มมือหาเธอ “ของเล่นพวกนี้คุณอาให้ผม ดูสิครับ เท่มากใช่ไหม!”

เจียงสื้อสื้อมองดู ไม่ได้การแล้ว

ในอ้อมกอดของเด็กน้อยกอดของเล่นเต็มไปหมด ยิ้มร่าเริงเหมือนได้ของรัก

พวกนั้นคือของรักที่ฟางยู่เชินเก็บสะสม

เช่นหุ่นยนต์ลิมิเต็ดอิดิชั่นต่างประเทศ ฝีมือประณีต แค่ดูก็รู้ว่าเป็นของชอบของเด็กผู้ชาย

หรือเครื่องบินไฮเทคทุกชนิด โมเดลรถถัง

ส่วนใหญ่เป็นของเล่นที่เด็กผู้ชายและวัยรุ่นชอบ นำมาเก็บสะสมก็เยอะมาก

เสี่ยวเป่ากอดไว้เยอะมากจนบังหน้าของเขา

“เสี่ยวเป่า! นายเอาของของคุณอาเยอะขนาดนี้ได้ยังไง?”

เจียงสื้อสื้อดูออกมามีหลายอย่างเป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของต่างประเทศ ถามเสี่ยวเป่าทันที

ต่อให้เธอไม่รู้จัก ก็สามารถดูออกว่าของพวกนั้นมีค่าขนาดไหน

เสี่ยวเป่ากะพริบตา เผยสีหน้าเสียดาย

เหมือนว่ากำลังคิดว่าสุดท้ายก็ต้องนำของพวกนี้คืน

แต่ว่า เขาก็ชอบมากๆ

ฟางยู่เชินยิ้มแล้วลูบหัวของเสี่ยวเป่า “เสี่ยวเป่าชอบก็ให้ เอากลับไปทั้งหมดก็ยังได้”

เขาคิดสักพักแล้วพูดเสริม “สื้อสื้อ เธออย่าเข้มงวดขนาดนี้ อายุของเสี่ยวเป่าตอนนี้เป็นช่วงที่กำลังชอบของเล่น”

เสี่ยวเป่าดีใจจนกระโดดทันที ยิ้มตาหยีแล้วพูดกับฟางยู่เชิน “คุณอาเป็นคนดีที่สุดเลยครับ!”

เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว ทำเป็นเข้มงวดแล้วมองเสี่ยวเป่า

เสี่ยวเป่าเข้าใจความหมายของสายตาของเจียงสื้อสื้อ แล้วรีบขอบคุณฟางยู่เชิน “เสี่ยวเป่าขอบคุณคุณอามากๆ เลยครับ!”

เจียงสื้อสื้อและคนที่อยู่ในเหตุการณ์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

คุณท่านตระกูลฟางก็ชอบเสี่ยวเป่าว่าเป็นเด็กดี

ขณะนี้ เถียนเถียนและซ่างหยิงก็ออกมาจากห้องครัว

มือเล็กๆ อ้วนๆ ของเธอถือถาด เดินอย่างระมัดระวังมาที่ห้องนั่งเล่น

“แด๊ดดี้ หม่ามี๊! พวกท่านรีบมาชิมคุกกี้ที่เถียนเถียนทำ!”