ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 89

บทที่ 89 หน้าด้านหน้าไม่อาย

เห็นได้ชัดว่าฉินซวนนั้นจงใจเข้ามาชน พอเห็นว่าเป็นเจียงสื้อสื้อ ก็แกล้งทำเป็นตกใจแล้วพูดว่า “อ่าว เธอเองเหรอเจียงสื้อสื้อ บังเอิญจังเลย”

พอเห็นทั้งสองคน เจียงสื้อสื้อก็ได้ขมวดคิ้ว แววตานั้นได้แฝงความรำคาญอยู่ เดิมทีเธอนั้นไม่อยากจะสนใจ แต่ว่าฉินซวนกลับรั้นเธอไว้แล้วพูดว่า “เจียงสื้อสื้อ ทำไมเธอไม่มีมารยาทขนาดนี้ ชนคนอื่นแล้วไม่รู้จักขอโทษ?”

เดิมทีคนรอบๆ ก็มีคนไม่น้อยมองเธออยู่แล้ว พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ทุกคนก็ได้ต่างพากันมองเธอ

เจียงสื้อสื้อหน้าเครียด แล้วพูดออกไปอย่างชัดเจนว่า “คุณต้องการอะไร?”

ฉินซวนหัวเราะ “ฉันไม่ได้ต้องการอะไร แต่ว่าเธอชนคนอื่นแล้ว ขอโทษต้องพูดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

ได้ยินแบบนั้น เสี่ยวเป่าก็รีบยืนออกมาพูดว่า “คุณย่า คุณเป็นคนมาชนน้าสื้อสื้อเองนะ”

“เสี่ยวเป่า ไม่เป็นไรค่ะ”

เจียงสื้อสื้อได้รั้งเสี่ยวเป่าไว้ข้างๆ สายตาเธอได้นิ่งลง นี่เป็นงานวันเกิดเสี่ยวเป่า เธอไม่อยากสร้างปัญหา เพราะงั้นเลยทำได้แค่พูดขอโทษไป “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

ฉินซวนแกล้งทำเป็นยกโทษให้เธอ ต่อด้วยยิ้มแล้วพูดว่า “ที่จริงน้าเองก็ไม่อยากจะอะไรมากหรอก แต่ว่านี่เป็นงานเลี้ยงที่ตระกูลจิ้นจัด เธอได้คว้าของสูงมาอย่างยากลำบาก น้าเห็นเธอตั้งแต่เล็ก มีสายตาหลายคู่มองอยู่ขนาดนี้ ก็แค่หวังว่าเธอจะรู้จักมารยาท อย่าให้ใครนินทาเอา”

คำพูดที่ประหลาดได้ส่งออกมา เจียงสื้อสื้อก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา

“งั้นฉันต้องขอบคุณคุณใช่ไหม?”

“ขอบคุณก็ไม่ต้องแล้ว ยังไงซะพวกเราเคยเป็นครอบครัวเดียวกัน เธอกับซือเฉินไม่มีวาสนา เป็นซือเฉินของพวกเราเองที่ไม่มีบุญ คนที่เก่งมากๆ อย่างคุณชายจิ้นนั้น เป็น อะไรที่ได้มายากอยู่แล้ว”

หลานเป่ยชวนที่อยู่ข้างๆ ก็พูดออกมาตาม “ใช่ๆ น่าเสียดายจริงๆ เดิมทีเธอกับซือเฉินรักกันดีขนาดนั้น!”

ทั้งสองคนหนึ่งพูดคนหนึ่งร้อง พูดออกมาซะ ก็เหมือนว่าเจียงสื้อสื้อนั้นเพื่อที่จะได้จิ้นเฟิงเฉิน ถึงทิ้งลูกชายของเธอ

คนรอบข้างที่เข้ามาดูสนุกนั้น สายตาของพวกเขาที่มองเจียงสื้อสื้อก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม

“โห้! ผู้หญิงนี้เป็นใครอ่ะ! เดินเข้ามากับคุณชายรองจิ้นแท้ๆ แล้วยังอ่อยให้คุณชายน้อยของประธานจิ้นชอบเธอ คิดไม่ถึงว่าเคยเกี่ยวข้องกับคุณชายใหญ่ของตระกูลหลานด้วย!”

“ไม่ได้ยินพ่อแม่ของตระกูลหลานพูดเหรอ! ฉันคิดว่านะพออ่อนคุณชายจิ้นได้แล้วก็ทิ้งคุณชายหลานไป”

“จึๆ สวยขนาดนี้คิดไม่ถึงว่าเห็นแก่เงิน! น่าขยะแขยงจริงๆ”

“ฉันพูดไปแล้วไงว่าผู้หญิงคนนี้อ่ะเสแสร้ง! ดูท่าทางของเธอก็รู้ว่าจัดการยาก”

......

เสียงที่ครหานินทาและสายตาที่ดูถูกได้ส่งเข้ามา เจียงสื้อสื้อเหมือนมีเข็มคอยแทงข้างหลัง

ถึงแม้เสี่ยวเป่าไม่รู้ว่าพ่อแม่ตระกูลหลานพูดอะไร แต่เขาดูออกว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ปกติ สองคนที่อยู่ข้างหน้านี้เป็นคนไม่ดี เสี่ยวเป่าจับมือของเจียงสื้อสื้อแน่น ใบหน้าของเด็กน้อยนั้นได้เขียนคำว่าอย่าแกล้งน้าสื้อสื้อของผม

เจียงสื้อสื้อได้หายใจเข้าลึกๆ เป็นไปอย่างที่คิด ตระกูลหลานมาปรากฏอยู่ที่นี่ไม่ใช่เรื่องดีอะไร เจียงสื้อสื้อไม่อยากที่จะยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาไปมากกว่านี้ เธอพูดออกไปเรียบๆ ว่า “พูดจบหรือยัง? ถ้าพูดจบแล้ว ฉันขอตัวก่อน”

เห็นได้ชัดว่าตระกูลหลานเข้ามาหาเรื่อง จะปล่อยเธอไปง่ายๆ ได้ยังไง

ฉินซวนฉุดมือของเจียงสื้อสื้อแล้วก็พูดว่า “อย่ารีบเดินหนีสิ! น้ามาหาเธอเพราะมีเรื่อง!”

เซ้นส์บอกกับเจียงสื้อสื้อว่า ที่ฉินซวนมาหาเธอต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ แล้วก็เป็นไปตามที่คิด......