ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 901

ชีซาอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง พูดอย่างประหลาดใจ “ทำไมต้องเผาทิ้ง? บอกว่าร่วมมือกันไม่ใช่เหรอ? ข้างในเกิดอะไรขึ้น?”

เผชิญกับคำถามมากมายของชีซา จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ตัดบท

ในเมื่อจิ้นเฟินเฉินให้เธอช่วย ก็ไม่คิดจะปิดบังเธอ พูดตรงๆ “ฉันร่วมมือกับSAกรุ๊ป ฉันจัดหาวัตถุดิบยาให้พวกเขา พวกเขาผลิตเป็นยา……”

จิ้นเฟินเฉินพูดคร่าวๆ กับเรื่องที่เขาร่วมมือกับSAกรุ๊ป ชีซาก็เข้าใจแผนของจิ้นเฟิงเฉินอย่างรวดเร็ว

เธออดไม่ได้ที่จะลูบคางแล้วพูด “จิ้นเฟิงเฉิน นายเป็นคนที่มีแผนการร้ายจริงๆ”

ประโยคนี้ไม่ใช่คำชม และพูดได้ว่าเป็นคำตรงข้าม แต่จิ้นเฟิงเฉินเพียงแค่ฟังมันเป็นคำพูดธรรมดา

“แล้วแต่เธอจะคิด” จิ้นเฟิงเฉินพูด นิ้วชี้เคาะขอบหน้าต่างเบาๆ

ชีซาฮื้มเบาๆ และถามต่อ “หลังจากที่นายซื้อแล้วยังต้องเผา นี่คือธุรกิจที่นายรักฉันต้องการ เพราะอะไร คุ้มมากพอที่จะให้นายทำแบบนี้ไหม?”

แม้ว่าเธอจะมีความสามารถในการทำเรื่องนี้ แต่ว่า ก็อยากชัดเจนสาเหตุ

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วใส่เธอ พูดอย่างไม่รีบร้อน “ที่พวกเขาซื้อล้วนเป็นยาพิษ”

ชีซาชะงักเล็กน้อย ข้อตกลงด้านมืดแบบนี้ มีมาตลอด ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจิ้นเฟิงเฉินเข้ามายุ่งเกี่ยวแม้แต่นิด ปัจจุบันทำไมเขาต้องลุยน้ำโคลนนี้ด้วย?

ดวงตาของชีซาเปล่งประกาย เธอมองจิ้นเฟิงเฉินด้วยสายตายุ่งเหยิง

จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้สังเกตความคิดของชีซา ตอนนี้เรียกชีซามา ก็เพราะว่าเธอคุ้นเคยกับที่นี่

และ ชีซามีองค์กรข่าวมากมาย ดังนั้นเธอเป็นคนที่ชี้ทางได้ดีที่สุด

จิ้นเฟิงเฉินเงียบไปสักพัก “เท่าที่เธอรู้ ธุรกิจใต้ดินฝั่งนี้ ช่วงนี้มีของเหลวจากไวรัส เช่น เชื้อโรคแบคทีเรียรั่วไหลออกมาไหม?”

ดวงตาของจิ้นเฟิงเฉินเหมือนสามารถมองใจคนออก คมเหมือนเสือชีต้า จ้องชีซาเขม็ง

สีหน้าของชีซาเปลี่ยนไป ถามอย่างตกใจ “นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

เหมือนที่จิ้นเฟิงเฉินพูด ช่วงนี้ธุรกิจมีของที่ให้คนเห็นไม่ได้รั่วไหลออกมา

ที่โชคร้าย ไม่นานมานี้ ข้างๆ ชีซามีอายสายลับสำคัญถูกคนฉีดของเหลวเข้ามา สุดท้ายไม่รักษาก็ตาย

ชีซานึกถึงเรื่องนี้ ความโกรธในใจก็เผยออกมา

คิดแล้วอย่างไรก็ตามเธอก็เป็นปรมาจารย์ของสำนักอู๋ซาง ชื่อเสียงและอำนาจในด้านนี้ไม่ใช่น้อย

แต่ว่า คนพวกนั้นลงมือคนของเธออย่างโจ่งแจ้ง ในใจของเธอจดบัญชีนี้ไว้แล้ว และเธอจะให้คนพวกนั้นจ่ายราคาที่เสียไปแน่นอน

ตอนนี้ดูแล้ว ฝ่ายตรงข้ามน่าจะเป็นศัตรูของเธอและจิ้นเฟิงเฉิน

สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินตึงเครียด “ถ้าฉันเดาไม่ผิด มีความเป็นไปได้ว่าSAกรุ๊ปก็มีส่วนร่วมในการวิจัยและพัฒนา ยาพิษที่ร่วมมือชุดนี้ คงเป็นหนึ่งในวัตถุดิบ”

ฟังแล้ว ชีซาทนไม่ไหว เธอพูดอย่างโกรธแค้น “มอบให้ฉัน ฉันสัญญาว่าเผาจนไม่เหลือแม้แต่ฝุ่น!”

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าเล็กน้อย

“อย่างไรก็ตาม นายวางใจได้ ช่วงนี้คนของฉันกำลังสืบเรื่องนี้ เกิดเรื่องเล็กน้อย ถึงเวลาให้พวกเขาคิดว่าเป็นสำนักอู๋ซางของเราทำก็ได้แล้ว”

ส่วนชีซาที่ยืนอยู่ตรงข้ามของจิ้นเฟิงเฉิน คิดไม่ถึงจริงๆ เธอถูกคนตรงหน้าแสดงความรัก!

ใบหน้าดูดีของชีซาจะยับเยินหมดแล้ว เธอรู้สึกว่าสักวันตัวเองจะเป็นบ้า

หากสายตาของเธอฆ่าคนได้ ตอนนี้ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธออาจจะตายไปหลายรอบแล้ว

ชีซาหันกลับไปอย่างโกรธ พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ “มีคู่รักก็เก่งมากเหรอ? แม่เอ๊ย สักวันฉันก็ไปหาสักคน ฉันจะทำให้นายสำลักตาย!”

พูดจบ เหลือไว้เพียงแผ่นหลังที่โมโห ประตูก็“ปัง” ถูกปิดลง

จิ้นเฟิงเฉินก็มองอย่างเกียจคร้าน และเก็บสายตาอย่างไม่ใส่ใจ

ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มจางๆ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ค้นหาเบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคย กดโทรออก

แค่แป๊บเดียวก็โทรติดแล้ว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความนุ่มนวล ไม่เหมือนเมื่อกี้ “ที่รัก ฉันถึงอย่างปลอดภัยแล้ว”

เจียงสื้อสื้อได้ยิน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอก วันนี้เฝ้าโทรศัพท์มือถือทั้งวัน ก็รอสายจากนี้

“งั้นก็ดี นายอยู่ต่างประเทศต้องดูแลตัวเองดีๆ ออกไปไหนก็ต้องนึกถึงพวกเขา รู้ไหม? แล้วก็การกินก็ต้องระวัง……”

เจียงสื้อสื้อเริ่มกำชับ พูดไปเยอะแยะ

เธอมักจะเป็นห่วงว่าเกิดอุบัติเหตุอะไร

อีกอย่าง ไม่สามารถห้ามไม่ให้คิดถึงจิ้นเฟิงเฉินได้