ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 939

พอกลับมาที่บ้านตระกูลฟาง ยังไม่ทันจะนั่งลง ก็ได้ยินฟางเฉิงพูดออกมาอย่างแทบจะรอไม่ไหว “ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว เย็นนี้ต้องสรุปผลให้ได้ ว่าใครจะมาดูแลฟางซื่อกรุ๊ปชั่วคราว”

เขารีบขนาดนี้ กลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้ความคิดของตัวเองหรือยังไง?

เจียงสื้อสื้อสีหน้าเรียบเฉย ถึงให้จิ้นเฟิงเฉินนั่งลงริมสุด เธอยังไม่ต้องการจะมีส่วนร่วมในตอนนี้ อยากจะฟังก่อนว่าพวกเขาจะพูดว่าอะไรกัน

“ใช่ ฉันเห็นด้วยกับพี่ใหญ่” ฟางรุ่ยเสริม

เมื่อจุดประสงค์ของทุกคนเหมือนกัน พวกเขายืนอยู่ในเส้นเดียวกัน

ฟางเถิงยกมือขึ้นมานวดหว่างคิ้ว น้ำเสียงค่อนข้างเหนื่อยล้า “ก็ได้ ถ้ายังงั้นพวกพี่คิดว่าควรเป็นใครล่ะ? ”

“อี้หมิง！”

“เย้นซิน！”

ฟางเฉิงกับฟางรุ่ยตอบพร้อมกัน

เลือกไม่เหมือนกัน

ทั้งสองคนมองหน้ากัน ฟางเฉิงแสดงท่าทีของพี่ใหญ่ “น้องรอง ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดว่าความสามารถของอี้หมิงและเย้นซินใครเก่งกว่ากัน แต่ว่านายอย่าลืมนะว่าอี้หมิงเป็นหลานคนโต เขาเหมาะสมที่จะเป็นผู้สืบต่อของตระกูลฟางมากที่สุด”

พอได้ยินดังนั้น ฟางรุ่ยก็ยิ้ม “พี่ใหญ่ นี่มันยุคสมัยไหนกันแล้ว ยังจะมาแยกหลานคนโตอะไรอีก มันต้องสำหรับผู้ที่มีความสามารถสิ!”

พอพูดแบบนี้ เขาก็หันไปมองฟางเถิง “น้องสาม แกว่าถูกไหม? ”

ฟางเถิงไม่ได้ตอบอะไร

เขาก็ไม่ได้อารมณ์เสียอะไร และพูดต่อ “ทุกคนก็เห็นอาการของพ่อแล้ว มันต้องส่งผลกระทบสู่บริษัทอย่างแน่นอน พนักงานไม่น้อยเลยที่กลัวว่าพ่อล้มไปแล้วฟางซื่อกรุ๊ปจะจบสิ้น

เพราะฉะนั้นคนที่จะมาแทนที่พ่อชั่วคราวนั้น นอกจากจะมีความสามารถแล้ว ก็ต้องมีความกล้าหาญด้วย ต้องเป็นเย้นซินเท่านั้น”

ฟางเย้นซินนั้นไม่เคยยอมแพ้หรือว่าท้อถอย ปลิ้นปล้อนพอๆ กับฟางอี้หมิง ความจริงแล้วก็เหมาะสมมากเช่นกัน

แต่ว่าคนที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ย่อมรู้ดีว่า ไม่ว่าจะเป็นฟางอี้หมิงหรือฟางเย้นซินที่มาควบคุมฟางซื่อกรุ๊ปนั้น คนอื่นๆ ก็ต้องถูกไล่ออกจากฟางซื่อกรุ๊ปเนื่องจากไม่ใช่พวกเดียวกันอย่างแน่นอน

พวกเขาไม่สามารถทนกับคนที่ไม่เห็นด้วยกับพวกเขาได้

เพราะในสายตาของพวกเขามีเพียงผลประโยชน์และอำนาจ

“ไม่ถูก ต้องเป็นอี้หมิง！” ฟางเฉิงโต้กลับ “ถ้าจะพูดถึงความสามารถ อี้หมิงก็สุดยอด ดังนั้นอี้หมิงคือคนที่เหมาะสมที่สุด!”

และแล้ว ฟางเฉิงกับฟางรุ่ยก็ทะเลาะกันขึ้นมาอีกครั้งเพราะเห็นต่าง แม้แต่ภรรยาของพวกเขาก็เข้าร่วมศึกครั้งนี้ด้วย

สถานที่นี้วุ่นวายอยู่พักหนึ่ง

พอเห็นว่าทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้น ฟางเถิงที่เงียบอยู่นานนั้นสุดท้ายกอดไม่ได้ แล้วตะคอกออกมา “พอแล้ว!”

การทะเลาะวิวาทหยุดลงทันที

ทุกคนก็มองไปที่ฟางเถิง

ฟางเถิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “ฉันรู้ว่าพวกพี่คิดว่าลูกชายของตัวเองมีความสามารถมากที่สุด……”

พึ่งจะพูดออกไปได้ครึ่งหนึ่ง พ่อบ้านก็รีบร้อนเดินเข้ามา “ทนายเฉินของคุณท่านมาแล้วครับ”

ทนายเฉิน？

ทุกคนมองหน้ากัน ทุกคนมีคำถามในใจ

ทนายเฉินคนนี้มาทำอะไรกัน?

ฟางอี้หมิงหรี่ตาลง แล้วเบิกตากว้างทันทีด้วยความประหลาดใจ คงไม่ใช่แบบที่เขาคิดใช่ไหม?

พ่อบ้านเชิญทนายเฉินเข้ามา

ทนายเฉินก้มหน้าทักทายอย่างมีมารยาท “สวัสดีตอนเย็นครับ ผมคือทนายเฉิน ทนายของคุณท่านฟางครับ”

“สวัสดีครับ รบกวนสอบถามว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ? ” ฟางเถิงถาม

“คือว่ายังงี้ครับ คุณท่านฟางได้ให้ผมได้ทำพินัยกรรมไว้ก่อนหน้านี้”

“พินัยกรรม？！”

ฟางเฉิงกับฟางรุ่ยตกใจ