ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 950

ฟางยู่เชินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง นึกถึงคำพูดของพวกคณะกรรมการ เขาก็ดึงเนกไทไปมาอย่างอยู่ไม่สุข

ให้ตายสิวะ!

ใครมันขัดขาในการทำสัญญาครั้งนี้กันแน่

" ท่านประธานครับ ผมกับอีกฝั่งได้คุยกันแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมเซ็นสัญญาครับ " ผู้ช่วยเดินมาหยุดอยู่ข้าง ๆ เขา เพื่อรายงานสถานการณ์ล่าสุด

ฟางยู่เชินหันกลับไปถาม " ได้บอกเหตุผลไหม "

" ไม่มีครับ "

ฟางยู่เชินขมวดคิ้ว " จะไม่มีเหตุผลได้ยังไง ผมคุยกับพวกเขาด้วยตัวเอง ข้อตกลงทุกอย่างต่างฝ่ายต่างพอใจแล้ว จู่ ๆ จะไม่เซ็นสัญญาก็ต้องมีเหตุผลหรือเปล่า "

ผู้ช่วยก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงกลับคำ เพราะฟางซื่อกรุ๊ปให้ราคาและข้อเสนอที่ดีที่สุดแล้ว ทำไมอีกฝ่ายถึงทำอะไรแปลก ๆ แบบนี้ได้

ฟางยู่เชินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นสุขุม " เรื่องนี้ต้องมีคนมาก่อกวนแน่ ๆ "

แล้วเขาก็รู้ด้วยว่าเป็นใคร

" แล้วพวกเราจะเอายังไงดีครับ "ผู้ช่วยถาม

" ไปคุยกับบริษัทอื่นแทน "

ถ้าบริษัทนั้นไม่รักษาข้อตกลง จากนี้ก็ลากเข้าแบล็กลิสต์ไปเลย ชาตินี้คงไม่ได้ทำงานร่วมกับฟางซื่อกรุ๊ปอีก

" ครับ ผมจะไปติดต่อตอนนี้เลย "

ผู้ช่วยรีบออกไป

ฟางยู่เชินหลับตาลง ค่อย ๆ หายใจ พยายามกดความโกรธในใจเอาไว้

เขาห้ามโกรธ ห้ามร้อนรน ไม่อย่างนั้นจะสมดั่งใจคนพวกนั้น

อีกข้างหนึ่งในขณะเดียวกัน ฟางเฉิงมาที่ห้องทำงานของลูกชายของเขา ฟางอี้หมิง

" อี้หมิง วันนี้เป็นวันที่พ่อมีความสุขจริง ๆ "ฟางเฉิงพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ

เขาเดินไปตรงหน้าลูกชาย มือทั้งสองข้างเท้าสะเอว แล้วพูดอย่างตื่นเต้น " แกไม่รู้หรอกว่าเมื่อกี้ฟางยู่เชินน่ะ สีหน้าของไอ้เด็กนั่นมันทุเรศทุรังแค่ไหน อุตส่าห์เก็บไว้ในใจตั้งนาน วันนี้มีเรื่องดี ๆ กลับมาสักที "

ฟางอี้หมิงเห็นประตูด้านหลังของเขาไม่ได้ปิด เลยขมวดคิ้ว " พ่อ เดินไปปิดประตูที อีกอย่าง ช่วยเสียเบา ๆ ด้วย ถ้าใครมาได้ยินเข้า แล้วเอาเรื่องนี้ไปบอกฟางยู่เชินเราจะซวยกันหมด "

เขาพูดแบบนั้น ฟางเฉิงถึงพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองดีใจเกินเหตุ เลยค่อย ๆ เดินไปปิดประตูอย่างสมอารมณ์

" พ่อ เรื่องนี้มันแค่การเริ่มต้น อย่าทำตัวเป็นกระดี่ได้น้ำเลย ถ้าโดนจับได้จะรู้สึก "

ถ้าเทียบกับฟางเฉิงที่ดีใจออกนอกหน้าแล้ว ฟางอี้หมิงกลับมีท่าทีสุขุมกว่ามาก

" พ่อรู้ พ่อรู้ " ฟางเฉิงพยักหน้าขอไปที

ฟางอี้หมิงก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยกำชับไป " พ่อ ทำเรื่องให้มันหมดจดกว่านี้ อย่าทิ้งร่องรอยให้มาเดือดร้อนทีหลังล่ะ "

" พ่อของแกทำเรื่องอะไรแกก็ยังไม่วางใจอีกเหรอ แผนน่ะวางเสร็จเรียบร้อยไปตั้งนานแล้ว " ฟางเฉิงยิ้มอย่างมีเลศนัย

ถึงยังไงเรื่องวันนี้ ฟางยู่เชินก็หาตัวพวกเขาไม่ได้แน่นอน

......

จิ้นเฟิงเฉินกับเจียงสื้อสื้อมาถึงเมืองหลวงแล้ว ก็ตรงมาที่โรงพยาบาลที่แรก

เดินมาถึงหน้าประตูของห้องคุณท่านฟาง ก็ได้ยินเสียงอ่านหนังสือดังออกมา

พวกเขาเลยสบตากัน ก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไป

ฟางเสว่มั่นที่นั่งอยู่ข้างเตียง ในมือมีหนังสืออยู่หนึ่งเล่ม ก่อนจะอ่านหนังสือทีละตัว ๆ อย่างตั้งใจ

คุณท่านชอบอ่านหนังสือ ดังนั้นเธอเลยวานให้ซ่างหยิงเอาหนังสือมาจากห้องหนังสือใหญ่ที่บ้านมาหลาย ๆ เล่ม เวลาว่างก็จะอ่านหนังสือให้คุณท่านฟัง

เผื่อวันไหนคุณท่านจะตื่นขึ้นมา

เธออ่านหนังสืออย่างตั้งใจ แม้แต่เสียงประตูก็ไม่ได้ยิน

เจียงสื้อสื้อยืนจังก้า สายตาที่อบอุ่นนั้นมองไปที่แม่ของเธอ มุมปากทั้งสองข้างก็ยกขึ้น

เหมือนว่าการที่เธอรับแม่มาไว้ที่นี่เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว