ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 969
ช่วงเช้ามืด รถบรรทุกคันใหญ่เข้ามายังโกดังชานเมือง
สุดท้ายมาหยุดลงหน้าโกดังของฟางซื่อกรุ๊ป
มีคนลงจากรถมาจำนวนหนึ่ง พวกเขาวิ่งเข้าไปหาคนที่ยืนรออยู่หน้าประตูอย่างรวดเร็ว
“ในที่สุดพวกคุณก็มาแล้ว” คนที่พูดคือเสี่ยวหลี่เมื่อกลางวันนั่นเอง
“เตรียมไว้หรือยัง”
เสี่ยวหลี่พยักหน้า “เรียบร้อย เดินเข้าไปแล้วอยู่ขวามือ สิบกล่องนั้นเป็นของที่ท่านรองฟางต้องการทั้งหมดเลย”
เมื่อได้ยินดังนั้น อีกฝ่ายก็รีบหันกลับไปสั่งการ “เอาลงมาจากรถก่อน”
คนอื่นๆ รับคำสั่งอย่างรวดเร็ว ขนกล่องมากองรวมกันไว้หน้าประตูโกดังประมาณสิบกล่อง
เสี่ยวหลี่มองกล่องพวกนั้น ใบหน้ามึนงง “นี่คืออะไร”
“ถึงตอนนั้นเดี๋ยวนายก็รู้เอง รีบเปิดประตู”
อีกฝ่ายไม่ยอมอธิบาย เสี่ยวหลี่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เปิดประตูอย่างว่าง่าย
เมื่อประตูเปิดออก หลายคนก็รีบพุ่งเข้าไป เมื่อหาวัตถุดิบที่เสี่ยวหลี่บอกเอาไว้เจอแล้ว จากนั้นรีบขนขึ้นรถ
ทำงานกันอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง วัตถุดิบทุกอย่างก็ถูกขนขึ้นรถไปจนหมด
และกล่องที่ถูกขนลงจากรถนั้นก็โดนย้ายเข้าไปไว้ในโกดัง
เสี่ยวหลี่พลันเข้าใจในทันที อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ท่ารองฟางนี่รอบคอบจริงๆ ”
ก่อนที่อีกฝ่ายจะไป บอก “ท่านรองฟางให้ฉันบอกนาย เรื่องวัตถุดิบยาเขาจะรายงานท่านประธาน นายก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องก็พอ เข้าใจหรือเปล่า”
เสี่ยวหลี่รีบพยักหน้า “ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ บอกท่านรองฟางวางใจได้เลย ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
หลังจากได้รับคำสัญญาจากเขา อีกฝ่ายก็จากไป
เมื่อรถบรรทุกออกไป โกดังก็กลับมาสงบเงียบเหมือนเดิม
เสี่ยวหลี่รีบปิดประตู จากนั้นไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด เปิดกล้องวงจรปิดที่ปิดไปก่อนหน้านี้ให้กลับมาทำงานเหมือนเดิม
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาจึงกลับไปนอนในห้องทำงานตนเองอย่างสบายใจ
และอีกด้านของเมืองหลวง ฟางเฉินเดินกลับไปกลับมาด้วยความร้อนใจ ยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาอยู่เรื่อยๆ
“พ่อ อย่าเดินไปเดินมาได้ไหม” ฟางอี้หมิงทนดูไม่ได้ เอ่ยออกมา
ฟางเฉินเงยหน้ามองเขา “อี้หมิง แกว่ามันจะเกิดผิดพลาดอะไรหรือเปล่า”
“ไม่หรอก” ฟางอี้หมิงหรี่ตา “ผมไม่ยอมให้มันเกิดข้อผิดพลาดแน่นอน การร่วมมือของเรากับSAกรุ๊ปในครั้งนี้ต้องสำเร็จ”
“แต่แกเอาวัตถุดิบออกมาจากโกดังเยอะขนาดนั้น ถ้าโดนจับได้ เราก็จบเลยนะ” ฟางเฉินรู้สึกไม่ปลอดภัย กลัวจะเกิดปัญหา
ประโยคนี้ทำให้ฟางอี้หมิงไม่พอใจ “พ่อ นี่พ่อไม่อยากให้ผมได้ดีหรือยังไง”
“ฉันได้หมายความแบบนั้น” ฟางเฉินรีบอธิบาย “ฉันแค่กลัวว่ามันจะเกิดปัญหา”
“ไม่มีทาง ผมหาแพะไว้แล้ว”
ฟางเฉินขมวดคิ้ว “แพะรับบาปเหรอ”
“ใช่” ฟางอี้หมิงยกยิ้มมุมปาก “ผมไม่เคยทำเรื่องที่ไม่มั่นใจหรอก”
ฟางเฉินคิดแล้วก็ถูก เขาทำอะไรรอบคอบมาตลอด ไม่เคยเกิดปัญหาใดๆ งั้นครั้งนี้ก็เช่นกัน
และในตอนนั้นเอง รถบรรทุกคันหนึ่งก็วิ่งเข้ามา จอดอยู่ไม่ไกล
คนบนรถกระโดดลงมา รีบเดินเข้าไปหาฟางอี้หมิง “ท่านรอง ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ”
ฟางอี้หมิงมองไปที่รถบรรทุก มุมปากยกยิ้มช้าๆ “ทำดีมาก”
“เป็นวัตถุดิบทั้งหมดใช่ไหม” ฟางเฉินถามอย่างไม่มั่นใจ
ฟางอี้หมิงตอบ “ครับ” จากนั้นหันไปสั่ง “เอาของไปส่งที่ท่าเรือ มีคนรอพวกนายอยู่ที่นั่น”
เขามีหน้าที่รับผิดชอบแค่ส่งของถึงท่าเรือ ที่เหลือเป็นหน้าที่ของ SAกรุ๊ป
“ครับ”
มองรถที่เคลื่อนตัวออกไป ฟางเฉินยังคงไม่วางใจ “อี้หมิง แพะรับบาปที่แกเตรียมไว้ ไม่มีปัญหาใช่ไหม”
“ไม่มีเลยสักนิดครับ”
ตอนพูดประโยคนั้น รอยยิ้มเย็นก็ปรากฏบนใบหน้าฟางอี้หมิง
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！