ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 972
สรุปบท บทที่ 972 ขัดจังหวะของตน: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！
สรุปเนื้อหา บทที่ 972 ขัดจังหวะของตน – ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ โดย เมียวเมียว
บท บทที่ 972 ขัดจังหวะของตน ของ ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ ในหมวดนิยายมนุษย์หมาป่าแวมไพร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมียวเมียว อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ถึงสถานีตำรวจ ฟางยู่เชินเพิ่งรู้ว่าคนที่ถูกจับถูกส่งไปที่โรงพยาบาลแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เขาถามตำรวจที่ทำเป็นคนรับผิดชอบคดีนี้
“ไม่รู้ว่ากินอะไร อาเจียนด้วยท้องร่วงด้วย อาการหนักมาก ดังนั้นพวกเราจึงส่งเขาไปที่โรงพยาบาลแล้ว”
“อาเจียนด้วยท้องร่วงด้วย?” ฟางยู่เชินหันไปมองจิ้นเฟิงเฉิน เรื่องนี้ทำไมผิดปกติขนาดนี้?
“โรงพยาบาลไหน?” จิ้นเฟิงเฉินถาม
“โรงพยาบาลประชาชนที่อยู่ใกล้เคียง”
จิ้นเฟิงเฉินและฟางยู่เชินรีบไปที่โรงพยาบาลประชาชนที่ตำรวจบอก หลังจากที่ถามพยาบาล รีบไปที่ห้องผู้ป่วยของคนนั้น
หน้าประตูห้องผู้ป่วยมีคนของสถานีตำรวจเฝ้าอยู่ พวกเขาถูกกันไว้ ไม่ให้เข้า
“ฉันเป็นเจ้านายของเขา ฉันน่าจะพบเขาได้สิ?” ฟางยู่เชินลองถาม
อีกฝ่ายส่ายหัว “ไม่ได้ครับ ตอนนี้สถานการณ์ของผู้ป่วยไม่ค่อยดี พวกคุณพบเขาไม่ได้”
“ไม่ค่อยดี?” ฟางยู่เชินขมวดคิ้ว “นายหมายความว่ายังไง?”
“บอกความจริงให้พวกคุณ เขาป่วยหนัก หมอไม่สามารถหาสาเหตุของโรคได้ในขณะนี้ จึงไม่มีวิธีกำหนดเป้าหมายการรักษา”
ความหมายของคำพูด ก็คือคนจะตายได้
ฟางยู่เชินหัวเราะ เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “เขาถูกพวกนายจับไปที่สถานีตำรวจ ของที่กินก็ต้องเป็นของที่ฝ่ายพวกนายให้ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ล่ะ?”
อีกฝ่ายเงียบ
ฟางยู่เชินสูดหายใจเข้าลึกๆ หน้าตาเคร่งขรึม
หากคนคนนั้นตายแล้ว จะไม่มีหลักฐานการเกิดไฟไหม้ในตอนนั้น
ไม่ได้ เขาไม่มีทางให้เกิดเรื่องแบบนั้น
เขาเหลือบไปมองคนของสถานีตำรวจ ใช้โอกาสที่เขาไม่สังเกต ผลักคนออก เข้าไปด้านใน
การกระทำเร็วมาก จิ้นเฟิงเฉินอยากห้ามเขาแต่ก็ไม่ทัน
คนของสถานีตำรวจรีบตามเข้าไป
ฟางยู่เชินหยุดฝีเท้า ชายที่สวมหน้ากากออกซิเจนบนเตียงในโรงพยาบาลอย่างไม่เชื่อสายตา มือที่อยู่ข้างกายกำแน่น
ทั้งๆ ที่ตอนเช้าเจอ คนยังอยู่ดี ทำไมตอนนี้กลับนอนอยู่ที่นี่?
เขารับไม่ได้!
“เขาหลอก ใช่ไหม?”
ฟางยู่เชินหันไปจ้องตำรวจ พูดอีกครั้ง “เพื่อหนีปัญหา เขาตั้งใจทำเป็นป่วย ใช่ไหม?”
“คุณกำลังสงสัยฝ่ายตำรวจเหรอ?” อีกฝ่ายมองเขาอย่างไร้สีหน้า
“ถ้าไม่ใช่ แค่ไม่กี่ชั่วโมงเขาก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว!” ฟางยู่เชินชี้คนที่อยู่บนเตียง ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
“พวกเราก็แปลกใจ แต่นี่คือความจริง หมอมีหลักฐานการป่วย”
ฟางยู่เชินยังอยากพูดอะไร จิ้นเฟิงเฉินออกเสียงห้ามเขา “ยู่เชิน นายใจเย็นๆ หน่อย”
“น้องเขย ฉัน……” ฟางยู่เชินใจร้อนแล้ว
เมื่อจัดการเรื่องไฟไหม้ไม่ดี เขาไม่สามารถอธิบายกับฝ่ายคณะกรรมการได้
คุณปู่ส่งฟางซื่อกรุ๊ปให้เขา เขาไม่อยากทำให้ตกเป็นของคนอื่นแบบนี้
“ฉันเข้าใจอารมณ์ของนาย แต่ว่าตอนนี้ความจริงก็เป็นแบบนี้”
จิ้นเฟิงเฉินมองคนที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาแหลมคม
“ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ สามารถไปถามหมอได้” คนของฝ่ายสถานีตำรวจพูด
ฟางยู่เชินสูดหายใจเข้าลึกๆ ใจเย็นลง ถาม “เขากินของของพวกนายแล้วมีปัญหา? หรือยังมีสาเหตุอื่น?”
“กินอาหารเช้าที่ทางสถานีของเราเตรียมไว้” อีกฝ่ายอธิบายตามความจริง
“งั้นก็แปลว่าฝ่ายตำรวจมีปัญหา เขาเป็นคนเดียวที่เห็นโกดังของฟางซื่อกรุ๊ปไฟไหม้”
พูดถึงตรงนี้ ฟางยู่เชินรู้สึกเหมือนมีไฟลุกในอก เกือบจะระเบิดออกมา
“พวกเราจะพยายามช่วยเขา และจะพยายามตรวจสอบคดีไฟไหม้ให้ถึงที่สุด”
เวลานี้ คำสัญญาของฝ่ายตำรวจสำหรับฟางยู่เชินแล้ว มีก็เหมือนไม่มี
ผู้ช่วยของเขา
เขากดรับ ฝั่งนั้นก็มีเสียงของผู้ช่วยดังขึ้นทันที “ท่านประธาน คนของฝ่ายกรรมการมาหมดเลยครับ พวกเขาจะพบท่าน”
สิ่งที่ต้องมาก็มาแล้ว
“คุณปู่ส่งฟางซื่อกรุ๊ปให้นาย เพราะท่านเชื่อมั่นนาย เชื่อว่านายจะดูแลฟางซื่อกรุ๊ปได้ดี” จิ้นเฟิงเฉินพูด
จู่ๆ ฟางยู่เชินก็หัวเราะ “พวกเขาดูถูกฉันจริงๆ”
วันนี้เขาใจร้อนจริงๆ จึงขัดจังหวะของตน
ในเมื่อสงสัยว่าเป็นหนึ่งในฟางอี้หมิงและฟางเย้นซิน งั้นเขาก็ควรใจเย็น เผชิญหน้ากับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นอย่างนิ่งสงบ
สามารถรู้สึกได้ว่าทั้งตัวเขาไม่เหมือนเดิม การแสดงออกก็แน่วแน่ขึ้น
มุมปากของจิ้นเฟิงเฉินมีรอยยิ้มจางๆ
……
ฟางอี้หมิงกลับถึงบริษัท รีบติดต่อฝ่ายคณะกรรมการทั้งหมด บอกเรื่องโกดังไฟไหม้ให้ทราบ
ฝ่ายคณะกรรมการได้ยินก็ระเบิดแล้ว ต่างก็รีบมาถึงบริษัทอยากถามให้ชัดเจน
กลับคิดไม่ถึงว่ามาเสียเปล่า โกรธมากขึ้นทันที
“ยู่เชินหลบไม่กล้าเจอพวกเราหรือเปล่า?” มีกรรมการคนหนึ่งถามผู้ช่วยของฟางยู่เชินด้วยความโกรธ
แม้ว่าในใจของผู้ช่วยจะกระวนกระวายมาก แต่ก็พยายามอธิบายอย่างใจเย็น “ท่านหยาง ไม่ใช่แบบที่ท่านคิด ท่านประธานไปตรวจสอบเรื่องไฟไหม้ครับ”
“ตรวจสอบ?” ท่านหยางฮื้มเย็น “เขากดเรื่องไฟไหม้ ก็เพื่อไม่ให้พวกเรารู้ไม่ใช่เหรอ?”
“ท่านหยาง ท่านเข้าใจผิดแล้วครับ กดเรื่องไฟไหม้ เพราะถ้าหากสื่อรู้ หุ้นของฟางซื่อกรุ๊ปของเราก็จะได้รับผลกระทบ ไม่ดีต่อทุกท่าน”
การอธิบายครั้งนี้ของผู้ช่วย ฝ่ายกรรมการไม่มีใครพูดอะไร
อารมณ์โกรธของท่านหยางค่อยๆ ลดลง ออกคำสั่ง “โทรศัพท์หาเขา ให้เขามาเจอพวกเราทันที”
“ครับ”
ผู้ช่วยรับคำสั่ง หมุนตัวเดินไปข้างๆ แล้วโทรศัพท์
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！