ลูกเขยมังกร นิยาย บท 110

บทที่ 110 สวีตงเหลียง

หลังจากที่หวังเจียเมิงจากไป เสี้ยเมิ่งเหยาหันไปมองเฉินเฟิง

“คุณจัดการพวกเขายังไงเหรอ?” เสี้ยเมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะถาม เป็นครั้งแรกที่เธอมองเฉินเฟิงด้วยความโกรธขนาดนี้ และก็ไม่รู้ว่าเฉินเฟิงจัดการกับโจวลี่และหยานชุนเหมยอย่างไร

“ก็ไม่ยังไง ก็แค่ให้บทเรียนที่ไม่มีวันลืมแก่พวกเขาทั้งสองเท่านั้นเอง” เฉินเฟิงกล่าวแล้วยิ้มเบาๆ

เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเบาๆ และไม่สงสัยอะไร

“งั้นคงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณใช่ไหม? ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนว่าจะมีคนหนุนหลังนะ” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างกังวล หลังจากที่ฉินหู่ สามีของหยานชุนเหมยมาที่นี่ คิดไม่ถึงว่าเขากล้าตัดแขนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในที่สาธารณะ กระทำโดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย หากไม่อาศัยอิทธิพลคนอื่นเรื่องนั้นก็คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก เธอกลัวว่าเฉินเฟิงจะเกิดปัญหา

เฉินเฟิงส่ายหัว แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว”

“สองสามวันนี้ก็พักอยู่ที่โรงพยาบาลให้เต็มที่เถอะ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่นแล้ว” เฉินเฟิงพูดและยิ้มให้

“อืม” เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้า แต่ในใจลึกๆยังคงกังวลอยู่ เธอค้นพบว่าเธอดูเหมือนจะยิ่งไม่เข้าใจเฉินเฟิงเข้าไปทุกที

แค่พริบตาเดียว ก็ผ่านไปสองวันแล้ว

หน้าประตูมหาวิทยาลัยจินหลิงหญิงสาวน่ารักๆรวมตัวและพูดคุยกันจนกลายเป็นบรรยากาศน่ารักๆ

หวังเจียเมิงยืนอย่างโดดเด่นอยู่ตรงกลาง

เนื่องจากทุกคนต่างก็จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจินหลิงดังนั้นจุดนัดพบของชั้นเรียนทุกชั้นปี ก็จะอยู่ตรงหน้าประตูมหาวิทยาลัยจินหลิง

“เจียเมิง ทำไมครั้งนี้ไม่พาสามีมาด้วยล่ะ?” ตรงข้ามหวังเจียเมิงมีหญิงสาวร่างอวบในชุดเซ็กซี่

ถามด้วยรอยยิ้ม ตอนนั้นที่มหาวิทยาลัยหวังเจียเมิงก็เป็นสาวสวยดาวคณะเช่นเดียวกับเสี้ยเมิ่งเหยา หลังจากที่จบการศึกษาหวังเจียเมิงก็แต่งงานกับเถ้าแก่ถ่านหินในจิ้นซี ที่รายได้สุทธิกว่า 100 ล้าน

ได้ยินคำว่าสามี ในดวงตาของหวังเจียเมิงก็สัมผัสได้โศกเศร้าขึ้นมาทันที แต่เธอกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “โธ่ อย่าพูดถึงเลย เหมืองถ่านหินผีๆนั่นของฉัน เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งเกิดอุบัติเหตุ คนงานที่นั่นก็ยุ่งวุ่นวาย เขาก็เลยไปดูแลคนงานที่จิ้นซีเลย”

สาวอวบพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “งั้นเธอต้องให้สามีจัดการให้ดีๆ ต้นปีนี้ อุบัติเหตุแบบนี้ถ้าหากจัดการไม่ดี เดี๋ยวมีคนเห็นทางอินเทอร์เน็ตเข้า ถึงตอนนั้นปัญหาใหญ่เกิดขึ้นแน่”

หวังเจียเมิงพยักหน้า แต่ยิ้มอย่างไม่ฝืนใจ

จริงๆไม่มีใครรู้เลยว่าปีที่เธอจบการศึกษา แท้จริงแล้วไม่ได้แต่งงานกับเถ้าแก่ถ่านหินอะไรนั่นเลย แต่เป็นการโกหก ตอนนั้นไอ้คนขี้โกหกนั่นไม่ใช่เถ้าแก่ถ่านหินของจิ้นซีเลย ภายใต้ความโลภมากจนขาดสติ เธอดันเชื่อซะงั้น

หลังจากที่แต่งงานไป เธอเพิ่งรู้ความจริง แต่ตอนนั้นดันมีลูกอยู่ในท้องแล้ว เธอทำได้เพียงอดทนอดกลั้นความโกรธ ให้ผ่านพ้นวันๆ

“ได้ข่าวว่ากลุ่มผู้ชายห้องเรา หลายคนตอนนี้ก็ไปได้ดี” หญิงสาวอวบพูดเปิดประเด็นให้คนอื่นฟัง จริงๆเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ทุกคนกังวลที่สุด แม้ว่าทุกคนเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่สังคมแตกต่างกัน บางคนแค่เวลาสั้นๆ 2-3 ปี ก็กลายมาเป็น ผู้บริหารบริษัทต่างชาติ เงินเดือนต่อปี 5-6 แสนหยวน แต่มีบางคน ตอนนี้ยังคงดิ้นรนอยู่ในสังคมระดับล่าง ยิ่งไปกว่านั้นยังหางานไม่ได้ด้วย

“ใช่ พวกเธอยังจำจ้าวโยวปิงได้หรือเปล่า?”