ลูกเขยมังกร นิยาย บท 112

ตอนที่ 112 เมียน้อย

“สวีตงเหลียง ยังมาไม่ถึงเลย เขาเป็นคนจัดงานเลี้ยงรุ่นวันนี้ขึ้นมานะ” หลี่เสว่ยังคงเป็นคนที่พูดก่อนเสมอเพื่อไม่ทำให้เขาขายหน้า สมัยเรียนหล่อนก็เคยชอบจางจุ้นอยู่สักพัก แต่เมื่อเรียนจบ จางจุ้นกลับไปทำธุรกิจส่วนตัว เป็นนักเขียน ชีวิตไม่ค่อยดีนัก หากจะเทียบกับสวีตงเหลียง ถือว่าต่างกันราวฟ้ากับเหว

จางจุ้นในตอนนี้ หล่อนไม่สนใจอีกแล้ว กระทั่งเพื่อนบางคนที่เคยชอบเขา ยังไม่นับว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมงานด้วยเลย

“งั้นรออีกสักพักแล้วกัน” สีหน้าของจางจุ้นเกร็งแข็ง ฝืนยิ้มขึ้น

เมื่อพูดจบ รถแลนด์โรลเวอร์สีดำคันนึงขับมาจอดอยู่ริมถนน รถมีระดับ ลวดลายสวยงาม มองเพียงแวบเดียว ก็ทำให้สายตาของผู้คนทั้งงานลุกวาวทันที

ประตูรถถูกเปิดออก ชายหนุ่มสุดหล่อสวมชุดสูทยี่ห้ออาร์มานี่ก็เดินออกมา ผิวพรรณขาวนวล ยิ้มด้วยความมั่นใจ สายตาเปล่งประกาย ชวนหลงใหล

“พี่เหลียง ทางนี้ค่ะ!”

“พี่เหลียง ไม่เจอกันนานเลย หล่อขึ้นเยอะเลยนะคะ”

ชายหนุ่มผู้นั้นก็คือสวีตงเหลียง เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้น หวังเจียเมิงกับหลี่เสว่และพวกสาวๆต่างพากันปรี่ตรงเข้าไปหาสวีตงเหลียง อย่างรวดเร็ว ต้อนรับกันอย่างอบอุ่น

แกนนำอย่างจางจุ้นและพวกผู้ชายคนอื่น สีหน้าแย่ลงทันที พวกผู้หญิงอย่างหวังเจียเมิงต่างไม่สนใจพวกเขาเลยสักนิด

“ว้าว พี่เหลียง รถพี่เท่ห์มากเลยค่ะ เหมือนเจ้าของรถเลย” หญิงสาวคนหนึ่งพูดประจบขึ้น

“พูดจาอะไรบ้าๆ จะไม่เท่ห์ได้ยังไง นี่รถยี่ห้อแลนด์โรเวอร์เชียวนะ คันนึงสองล้านกว่าหยวน” หลี่เสว่เหลือบตางมองบน พลางพูดโต้กลับ

สายตาของสวีตงเหลียงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ จากนั้นยิ้มและพูดขึ้น : “อันที่จริงรถสองล้านกว่าไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ฉันคิดว่า สิ้นปีนี้จะขายรถแลนด์โรเวอร์คันนี้ เก็บเงินต่ออีกหน่อย แล้วเปลี่ยนเป็นเฟอร์รารี่”

“เฟอร์รารี่?! คันละสามล้านกว่าเลยนะ”

“สามล้านกว่านั่นมันแบบเริ่มต้น ผู้ชายอย่างพี่เหลียง คงต้องซื้อเฟอร์รารี่เกรดสูงอย่างน้อยก็คันละห้าล้าน”

สวีตงเหลียงยิ้มและตอบกลับ : “คิดว่าจะเปลี่ยนเป็นเฟอร์รารี่เกรดสูง ขับแบบธรรมดา จะไปน่าสนใจอะไร”

“พี่เหลียงคงเป็นผู้ชายคนแรกของห้องที่ขับรถเฟอร์รารี่”

“แน่นอนว่าต้องเป็นคนแรก พี่เหลียงเป็นคนที่เชิดหน้าชูตาให้ห้องพวกเราดีจริงๆเลย”

เมื่อเห็นว่าบรรดาผู้หญิงต่างพากันเข้ามาชื่นชมเอาอกเอาใจตัวเอง จนสวีตงเหลียงแทบจะตัวลอยขึ้นไปบนฟ้า มาร่วมงานเลี้ยงรุ่นก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือไง?

“ในเมื่อทุกคนมาถึงกันหมดแล้ว งั้นพวกเราไปคฤหาสน์หัวฉีกันเถอะ” สวีตงเหลียงยิ้มและพูดขึ้น

“คฤหาสน์หัวฉี? ดูเหมือนราคาอาหารที่นั่นค่อนข้างสูง...” จางจุ้นฝืนยิ้ม เงินเดือนของเขายังไม่ถึงห้าพันหยวน อาหารหนึ่งมื้อที่คฤหาสน์หัวฉีคงไม่ต่ำกว่าห้าพันหยวนแน่นอน

“กลัวอะไร? วันนี้พี่เหลียงเลี้ยงทุกคนเอง ทุกคนไม่ต้องจ่ายสักสลึง” หลี่เสว่มองจางจุ้นอย่างไม่สบอารมณ์ เขาก็ยังเป็นคนเหลวไหล พอได้ยินชื่อคฤหาสน์หัวฉีก็กลัวหัวหดขนาดนั้น โชคดีที่ตอนนั้นไม่คบกับเขา

“พี่เหลียงเลี้ยง? จริงรึเปล่าเนี่ย?” คนที่คิดเหมือนจางจุ้นมีมากมาย แต่พวกเขาไม่รู้ว่าวันนี้สวีตงเหลียงเป็นคนออกเงินให้ ดังนั้นเมื่อได้ยินชื่อคฤหาสน์หัวฉีขึ้นมา จึงรู้สึกเริ่มลังเล

สวีตงเหลียงเหลือบตามองอย่างไม่สบอารมณ์ จากนั้นยิ้มและพูดขึ้น “จริงแท้แน่นอน ทุกคนเป็นเพื่อนของฉัน ฉันจะหลอกทุกคนไปทำไมกัน พอไปถึงคฤหาสน์หัวฉีแล้ว ทุกคนอยากกินอะไรก็สั่งได้ตามสบาย! ฉันเลี้ยง!”

“พี่เหลียงสายเปย์!”

“พี่เหลียงรวยจังเลย ว่างๆพาน้องไปเลี้ยงบ้างสิ”