ลูกเขยมังกร นิยาย บท 116

ตอนที่ 116 ฤทธิ์แอลกอฮอล์

“ในเมื่อคุณเฉินเป็นคนเลี้ยง งั้นทุกคนอยากกินอะไร ก็รีบสั่งเลย” ซุนเลี่ยงพูดอย่างมีเลศนัย ในเมื่อเฉินเฟิงอยากเสแสร้งดีนัก งั้นก็เตรียมตัวจ่ายเงินไว้ได้เลย เขาเกรงใจต่อสวีตงเหลียง แต่ไม่มีทางเกรงใจเฉินเฟิงแน่นอน

“น้อง ฉันขอสั่งปลาเก้ารสสามจาน” หวังเชาโบกมือเรียกพนักงานและสั่งอาหาร

“น้อง ที่นี่มีไวน์Domaine Romanée Contiรึเปล่า ถ้ามีเอามาสองขวด”

“น้อง...”

ภายใต้การนำของหวังเชาและซุนเลี่ยง ทุกคนต่างพากันสั่งอาหาร และเลือกเมนูที่ค่อนข้างแพง เดิมทีคิดจะสั่งแค่จานสองจาน แต่พอเฉินเฟิงเป็นคนจ่าย พวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสั่งเมนูละสามสี่จาน ในส่วนของไวน์ ไวน์ชนิดไหนแพง พวกเขาก็สั่งแบบนั้น เป้าหมายง่ายมาก เพื่อจะขูดเลือดเฉินเฟิง ให้เขาจ่ายให้สาสม

สวีตงเหลียงพยักหน้าด้วยความพอใจ สมแล้วที่ทุกคนเป็นเพื่อนของเขา อยู่เป็นกันจริงๆ

หวังเจียเมิงกลับหันมากระซิบข้างหูสวีตงเหลียง : “พี่เหลียง ถ้าไอ้หมอนั้นกำลังแสร้งทำเป็นมีเงินอยู่ แล้วไม่มีเงินจ่ายตอนเช็คบิล จะทำยังไงกันดี?”

ความหมายของหวังเจียเมิงชัดเจนมาก ถ้าเฉินเฟิงไม่มีเงินจ่าย งั้นที่พวกเขากินกันมากมายที่คฤหาสน์หัวฉี สุดท้าย คงต้องให้พวกเขาจ่ายเงินกันเอง หรือไม่สวีตงเหลียงออกเงินเพียงคนเดียว

สีหน้าของสวีตงเหลียงเปลี่ยนไปทันที เมื่อคิดว่ามีความเป็นไปได้เช่นนี้ ถ้าเฉินเฟิงไม่มีปัญญาจ่ายเงิน เขาคงแค่ขายหน้า แต่คนของตัวเองคงต้องเสียงเงินกันหมด

และมีความน่าจะเป็นมากว่า เขาต้องจ่ายเงินทั้งหมดเพียงคนเดียว เพราะหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น คงมีเพียงเขาที่สามารถช่วยได้

เมื่อคิดถึงตอนนี้ สวีตงเหลียงรีบกระแอมขึ้น พูดเตือน : “ทุกคนสั่งอาหารพอดีๆก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องสั่งเยอะ ถึงตอนจ่ายเงิน ถ้าใครบางคนแถวนี้จ่ายไม่ไหว บิลนี้ ฉันก็ต้องเป็นคนจ่ายอยู่ดี”

คำพูดของสวีตงเหลียงเห็นผลได้อย่างชัดเจน พวกคนที่กำลังคิดจะแกล้งเฉินเฟิง ต่างพากันหยุดสั่งอาหารทันที พวกเขาไม่ได้โง่ ถ้าเฉินเฟิงไม่มีเงินพอจ่ายจริงๆ หากเขาเป็นคนจนที่กำลังแสดงละคร งั้นอาหารที่พวกเขาสั่งไปสี่ห้าหมื่นต่อคน ก็คงกลับมาทำร้ายตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงสวีตงเหลียง แม้ว่าเขารวยมาก แต่คงไม่สามารถจ่ายเงินแทนพวกถึงสองสามล้านบาทได้

เมื่อเห็นพวกเขาเริ่มแผ่วลง เฉินเฟิงยิ้มอย่างมีเลศนัย สั่งอาหารกันล้านกว่า ก็ทำให้พวกนายกลัวขนาดนี้แล้ว? เดิมทีเขาคิดว่า คนพวกนี้จะสั่งอาหารกันสามสี่ล้าน แต่คิดไม่ถึงว่า จะสั่งแค่หนึ่งล้านกว่าบาท ก็กลัวกันไม่หวาดไม่ไหวแล้ว

เดิมทีคิดอยากจะให้พวกเขาได้กินอาหารดีๆ แต่พวกเขาไม่เจียมตัว ก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน เฉินเฟิงคิดในใจ เขาอยากจะเลี้ยงข้าวพวกเขาจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่นกับหลี่เสว่แม้แต่น้อย

ไม่นานนัก บริกรก็นำอาหารมาเสิร์ฟ แต่สวีตงเหลียงกลับนั่งสังเกตสีหน้าของเฉินเฟิงอยู่ตลอด ถ้าเฉินเฟิงแสดงท่าทีขี้ขลาดออกมาเมื่อไหร่ เขาก็สามารถมั่นใจได้เลยว่า เฉินเฟิงกำลังแสดงละคร ที่น่าเสียดายก็คือ เฉินเฟิงนิ่งมาโดยตลอด ไม่แม้แต่กระพริบตาสักครั้ง

สวีตงเหลียงรู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที เป็นแค่พนักงานส่งของ จะมีเงินมากขนาดนั้นจริงเหรอ? แม้ว่าเขาจะเตือนให้ทุกคนสั่งอาหารให้น้อยลง แต่อาหารที่สั่งไปแล้ว ก็ประมาณหนึ่งล้านกว่าหยวนแล้ว แม้ว่าเขาเอง ยังรู้สึกเจ็บปวด แค่คนส่งของ เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

ตอนนี้อารมณ์ของหลี่เสว่กับสวีตงเหลียงต่างกันไม่มากนัก หล่อนทั้งอยากจะให้เฉินเฟิงไม่มีเงิน และอยากให้เขามีเงิน รู้สึกสับสนมาก

เพิ่งจะทานอาหารได้เพียงครึ่งหนึ่ง หวังเจียเมิงทนนั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว หล่อนสังเกตเห็นว่าสวีตงเหลียงคอยมองเสี้ยเมิ่งเหยาอยู่ตลอด ไม่สนใจตัวเองบ้างเลย

ความโกรธอันเดือดดาลของหวังเจียเมิงปะทุขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถทนนั่งดูแบบนี้ต่อไปได้แล้ว!

ในที่สุดหวังเจียเมิงก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ เพื่อจะได้จัดการเรื่องได้อย่างสะดวกสบายมากขึ้น หวังเจียเมิงถอดกางเกงในออก จากนั้นเดินกลับมานั่งข้างสวีตงเหลียง