ลูกเขยมังกร นิยาย บท 142

บทที่142 เรื่องน่าอาย

เฉินเฟิงคิ้วกระตุก สาวน้อยนี่ร้ายนัก ถ้าตนเป็นคนธรรมดา เชื่อคำพูดเหลวไหลของเธอล่ะก็ ชกหมัดนี้ไปคงต้องกระดูกหักไปโรงหมอแน่ เพราะใช้แรงทั้งหมดมันไม่เหมือนใช้แรงแค่บางส่วน

“เอาล่ะ คุณอาออกหมัดได้แล้วล่ะ” ดวงตางามของซูหลิงยู่ฉายแววเจ้าเล่ห์ เจ้าโง่เอ้ย กล้าไร้มารยาทกับข้า ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก

เฉินเฟิงหัวเราะ สาวน้อยนี่น่าสนใจ แต่อยากหาเรื่องแกล้งข้านี่มันไม่ไหวจริงๆ ต้องแกล้งคืนซะหน่อยแล้ว พอคิดถึงตรงนี้ เฉินเฟิงหัวเราะถามว่า: “ข้าบอกว่าข้าสามารถชกกระสอบทรายนี้ได้ เจ้าเชื่อไหม?”

ซูหลิงยู่เหลือบตามองบน ตอบว่า: “คุณอา ท่านอย่าล้อเล่นได้ไหม? ท่านรู้ไหมว่ากระสอบทรายนี้หนักแค่ไหน? ห้าร้อยกิโลนะ ข้าแค่อยากให้ท่านลองสัมผัสกระสอบทราย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะชกมันได้จริง”

ซูหลิงยู่มีอีกประโยคไม่ได้พูดคือ จ้าวตงศิษย์พี่ใหญ่ของเธอ ซึ่งเป็นจอมยุทธ์หมิงจิ้งระดับกลางของสำนักยังชกกระสอบทรายเหล็กนี่ไม่ขยับสักนิด แล้วคนธรรมดาอย่างเฉินเฟิงเนี่ยนะ

“หากข้าทำมันขยับได้เล่า?” เฉินเฟิงถาม

“ถ้าท่านชกมันขยับได้ ตามแต่ท่านจะลงโทษข้าเลย” ซูหลิงยู่พูดอย่างไว หากพอพูดแล้ว เธอกลับเสียใจขึ้นมา หากเจ้านี่อยากทำมิดีมิร้ายเธอจะทำอย่างไร?

ไม่สิ ตนจะเกรงกลัวอันใด? เจ้านี่ไม่มีทางชกกระสอบทรายเหล็กขยับอยู่แล้ว เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อคิดได้อย่างนี้ คำโอ้อวดใครๆต่างพูดได้

“แน่ใจ?”

“แน่ใจ!” ซูหลิงยู่ทำใจกล้ายอมรับ ตนใช่คนสับปลับพูดไม่เป็นคำพูดหรือไร!

“งั้นดี เจ้าอย่าเสียใจละกัน” เฉินเฟิงหัวเราะ และชกหนึ่งหมัดไปที่กระสอบทรายเหล็ก

“ทำไมท่านไม่...” เธอกำลังจะเตือนเฉินเฟิงให้นั่งท่าขี่ม้า หากวินาทีต่อมา การสั่นไหวของกระสอบทรายเหล็กทำให้เธอกลืนคำพูดทั้งหมดลงไป

ซูหลิงยู่ขยี้ตา เธอต้องตาฝาดแน่

ใช่ ตาฝาดแน่!

กระสอบทรายเหล็กที่แม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ยังชกไม่ขยับ เจ้าโง่นี่จะทำได้อย่างไร

ซูหลิงยู่ขยี้ตาอย่างแรงอีกครั้ง จนดวงตางามมีน้ำตาคลอด หากกระสอบทรายยังคงสั่นไหว

แม้ว่าจะสั่นไหวไม่แรงเท่าเมื่อครู่ หากยังคงสั่นไหว

คราวนี้ซูหลิงยู่ไร้คำพูดใดๆ ถึงเธอมิอยากยอมรับ หากเฉินเฟิงสามารถชกกระสอบทรายเหล็กหนักห้าร้อยกิโลขยับได้จริงๆ

ซูหลิงยู่หน้าแดงขึ้นมา เมื่อเห็นเฉินเฟิงมองเธอด้วยสีหน้าคล้ายจะยิ้ม

“ข้าบอกก่อนเลยนะ ถึงการพนันของเราท่านชนะแล้ว แต่ข้าจะบอกให้ ข้ามิใช่หญิงมิมีสกุลรุนชาติใดๆ หากท่านกล้าร้องขอให้ข้าทำเรื่องน่าอายพรรค์นั้นกับท่าน ท่านตายแน่” ซูหลิงยู่ชูกำปั้นข่มขู่

เฉินเฟิงกลับสีหน้าทะมึน ข้าดูเป็นคนอย่างนั้นหรือไร? เด็กน้อยไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้า ต่อให้ถอดเสื้อผ้าหมดก็มิมีเนื้อหนังอันใด ยังทำเรื่องน่าอายกับเจ้าเนี่ยนะ

เห็นเฉินเฟิงไม่กล่าวคำ ซูหลิงยู่แอบได้ใจกลายๆ เขาต้องตกใจเพราะคำขู่ของเธอแน่