ลูกเขยมังกร นิยาย บท 143
บทที่ 143 ขอบคุณมากคุณอา
การที่ปีนี้เขาสามารถบรรลุไปถึงอ้านจิ้งได้ไวขนาดนั้น ด้านหนึ่งเพราะเขามีพรสวรรค์อันน่ากลัว อีกด้านเพราะอาจารย์ของเขาคือเซียวกั่วจง!
จอมยุทธ์อัจฉริยะที่แท้จริงของโลกจอมยุทธ์หวาเซี่ย! สามารถเปิดสำนักเป็นของตนเอง และทำชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว!
ภายใต้การชี้แนะของเซียวกั่วจง เฉินเฟิงเลยประหยัดเวลาในการฝึกไปได้ราวสิบปี
ถือว่า การมีอาจารย์ดีสำคัญยิ่ง
“ยินดีคงไม่ต้องแล้วล่ะ แต่ถ้าฉันถึงอ้านจิ้งจริงๆ คุณอามาหาฉันนะ ฉันจะคุ้มครองคุณอาเอง” ซูหลิงยู่โบกมือ ทำท่า ‘ถ่อมตน’
“ได้ ตกลงตามนี้” เฉินเฟิงหัวเราะ สาวน้อยนี่หน้าหนาใช่เล่น
เห็นเฉินเฟิงยกย่องเธอแบบนี้แล้ว อดรู้สึกเขินไม่ได้ เจ้าโง่นี่คงไม่ได้เชื่อเธอจริงๆหรอกนะ
ในเมื่อเจ้าโง่นี่หลอกง่ายขนาดนี้ งั้นจะหลอกเขาขึ้นเวทีไปสู้กับคนจากสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังแทนสถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันดีไหมนะ? ซูหลิงยู่กลอกตาไปมา ก่อนพุ่งความสนใจไปที่ตัวเฉินเฟิง ถึงเขาจะเป็นจอมยุทธ์ระดับต้นหมิงจิ้ง แต่ความสามารถเขานี่ไม่ต้องสงสัยเลย
สามารถชกกระสอบทรายเหล็กหนักห้าร้อยกิโลขยับได้ น่ากลัวจะแกร่งกว่าศิษย์พี่ใหญ่ซะอีก ให้เฉินเฟิงขึ้นเวทีไปแทนเฝิงหยวน เปอร์เซนส์ชนะของสถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันน่าจะเพิ่มขึ้นไม่น้อย
“คุณอา ฉันรับปากว่าต่อไปจะคุ้มครองคุณอาแล้ว คุณอาน่าจะแสดงความขอบคุณหน่อยนะ” ซูหลิงยู่หัวเราะฮิๆ
เฉินเฟิงอึ้ง นี่ขอประโยชน์กับเขา?
“คุณอยากให้ผมแสดงยังไง?” เฉินเฟิงยิ้มถาม
“แค่กๆ ง่ายมาก เดี๋ยวสถานที่ฝึกวิทยายุทธเราจะมีประลองยุทธกับสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังห้าต่อห้า คุณอาขึ้นไปสู้ในนามสำนักเราซักครั้งก็พอแล้ว” ซูหลิงยู่กระพริบตาปริบๆพลางว่า
“ถ้าแพ้แล้วทำไง?” เฉินเฟิงไม่ได้รับปากทันที แต่ถามกลับ
“แพ้ก็แพ้สิ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงซะเราก็แพ้อยู่ดี ขอแค่แพ้ไม่ขายหน้ามากก็พอแล้ว” ซูหลิงยู่โบกมือ พูดหน้าตาเฉย
เฉินเฟิงขมวดคิ้วน้อยๆ ดูท่าแม้แต่คนสถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันเองยังไม่มั่นใจกับการประลองยุทธครั้งนี้เลย
“เป็นไง?” ซูหลิงยู่มองเฉินเฟิงอย่างรอคอย
“ได้ ผมจะขึ้นไปประลองแทนสำนักคุณ” เฉินเฟิงตอบรับ ยังไงซะเขาว่างอยู่พอดี ขึ้นไปประลองแทนสถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันก็คิดว่าเตรียมความพร้อมร่างกายก่อนฆ่าจินลิ่วอานละกัน
“แหะๆ คุณอา ขอบคุณมาก” ซูหลิงยู่ยิ้มจนตาหยี
เฉินเฟิงยิ้มพลางส่ายหน้า เป็นเชิงบอกไม่ต้องเกรงใจ
“งั้นคุณอารอแป๊บนะ ฉันไปบอกพ่อก่อน” ซูหลิงยู่จากไปอย่างยินดีปรีดา มาถึงต่อหน้าซูเห้าหรัน: “พ่อคะ หนูหายอดฝีมือให้พ่อคนหนึ่งแหละ เขารับปากจะขึ้นประลองแทนเรา”
“ยอดฝีมือ?” ซูเห้าหรันมองลูกสาวอย่างสงสัย ลูกสาวเขาคนนี้จะรู้จักยอดฝีมืออะไรได้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...