ลูกเขยมังกร นิยาย บท 150
บทที่ 150 สุดยอดฝีมือในรุ่นเดียวกัน
จินลิ่วอานครุ่นคิดครู่หนึ่ง เหมือนในจินหลิงจะไม่มีสำนักยุทธหรือจอมยุทธ์ที่มีแซ่เฉินนี่นา
ตามหลักแล้ว จอมยุทธ์หมิงจิ้งอนาคตไกลอย่างเฉินเฟิงนี่ ถ้าเป็นจอมยุทธ์จินหลิงจริง ต้องโดนสำรวจติดอันดับจอมยุทธ์ดาวรุ่งแล้วโด่งดังไปในหมู่สำนักต่างๆแล้วสิ
แต่ก่อนนี้จนถึงวันนี้จินลิ่วอานกลับไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย
แต่ถึงจะสงสัย จินลิ่วอานกลับไม่คิดอะไร ถ้าเฉินเฟิงท้าประลองแค่คนเดียว จินลิ่วอานคงกังวลใจแทนพวกต้วนหงกับฉางชิงไม่น้อยเลย
แต่นี่เฉินเฟิงกลับเหิมเกริม ท้าประลองหนึ่งต่อสี่ งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วล่ะ
พวกต้วนหงกับฉางชิงสี่คนนั้นจะพูดยังไงก็ตาม ก็เป็นจอมยุทธ์ระดับต้น-กลางหมิงจิ้ง สี่คนร่วมมือกัน ต่อให้อีกฝ่ายเป็นระดับปลายหมิงจิ้งก็สู้ไหว
ดังนั้นการประลองยุทธนี้ นับตั้งแต่วินาทีที่เฉินเฟิงเสนอให้สู้หนึ่งต่อสี่ ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว
บนเวทีประลอง ต้วนหงออกหมัดก่อน ฉางชิงกับอีกสองคนตามมาติดๆ
กะบวนท่าการต่อสู้ที่จินลิ่วอานสอนพวกเขาสามารถทำให้พวกเขาแสดงพลังได้เป็นสองเท่า ดังนั้นทั้งสี่คนมั่นใจมาก และล้อมเฉินเฟิงไว้ตรงกลางตั้งแต่เริ่มแรก
“ย่า”
หมัดเหล็กของต้วนหงพุ่งแหวกอากาศเข้าไป พริบตาเดียวอีกแค่สามนิ้วก็จะชกจมูกเฉินเฟิง ฉางชิงกับอีกสองคนก็เตรียมพุ่งชกจุดสำคัญอื่นๆของเฉินเฟิง
เผชิญศัตรูสี่ด้าน!
ต้วนหงยิ้มเย็น เหมือนเห็นภาพจมูกของเฉินเฟิงโดนหมัดตัวเองชกเลือดสาด
ตอนนี้เองเฉินเฟิงกระพริบตา ส่อแววยิ้มบางออกมา
ทันใดนั้นเฉินเฟิงขยับแล้ว
หมัดเดียว!
หมัดเดียวไวปานสายฟ้า!
ต้วนหงรู้สึกมืดไปชั่วขณะ หมัดนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าเขา
“ปึ้ก”
หมัดของเฉินเฟิงชกเข้าที่จมูกของต้วนหงอย่างจัง
“พลั่ก”!
เสียงกระดูกหักดังสนั่นทั่วสนาม!
ตัวต้วนหงลอยออกไปชนเสาขอบเวที
แรงกระแทกดังสั่น ทำเสาขอบเวทีแตกเป็นเสี่ยงๆ
จากนั้นต้วนหงล้มลงสลบไม่ได้สติที่พื้นน้ำนองนอกเวทีประลอง
เงียบ!
เงียบกริบราวคนตาย!
ไม่มีใครคิดเลยว่า ต้วนหง ที่แข็งแกร่งที่สุดในสี่คนจะโดนเฉินเฟิงชกหมัดเดียวลอยละลิ่วอีก!
ผลออกมาเหมือนกับจางซานเย่าไม่มีผิดเพี้ยน!
บนเวที พวกฉางชิงสามคนตกใจจนเหงื่อแตกซิก
พอสบตานิ่งสงบของเฉินเฟิงแล้ว ฉางชิงมีแค่ความคิดเดียวในหัว
ยอมแพ้!
มีแต่ยอมแพ้! เขาถึงจะรอด!
ผู้ชายคนนี้เขาสู้ไม่ไหว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...