ลูกเขยมังกร นิยาย บท 151

บทที่ 151 งั้นคุณ...ก็ไปตายซะ

ต่อให้เป็นศิษย์เจ้าสำนักสำนักกำปั้นเทพ มีกู่เชียนซานที่เรียกกันว่าเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งของจินหลิง ก็ไม่แน่ว่าจะเก่งกว่าเฉินเฟิง

“อาซูชมมากไปแล้ว” เฉินเฟิงยิ้มบาง เขาไม่รู้สึกอะไรกับซูเห้าหรัน เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง ก่อนนี้ที่ประชดประชันเย็นชาใส่เขา ก็เพราะหวังดีกับเขา

“พ่อหนุ่ม คนนี้คือจินลิ่วอาน เจ้าสำนักฝึกวิทยายุทธจินกัง” ซูเห้าหรันชะงักเล็กน้อย ก่อนหันมาแนะนำจินลิ่วอานให้เฉินเฟิงรู้จัก ถึงเฉินเฟิงจะบอกว่ารู้จักจินลิ่วอาน แต่ดูจากท่าทีจินลิ่วอานแล้ว เขากลับไม่รู้จักเฉินเฟิง เขาเองก็ไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน การแนะนำครั้งนี้เพราะคิดว่า ถ้าระหว่างเฉินเฟิงกับจินลิ่วอานไม่มีความแค้นอะไรที่สะสางไม่ได้ เขาจะเป็นคนกลางทำหน้าไกล่เกลี่ยทั้งคู่ให้เอง

“ผมรู้จักเจ้าสำนักจิน” เฉินเฟิงพูดพลางมองจินลิ่วอานนิ่งๆ

“พ่อหนุ่มรู้จักผม?” จินลิ่วอานเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ ไม่รู้ทำไมสายตานี้ของเฉินเฟิงทำให้เซนต์ป้องกันอันตรายของเขาตื่นตัว มันเป็นครั้งแรกที่เขามีความรู้สึกแบบนี้ในชีวิตการฝึกยุทธของเขาหลายสิบปีนี้!

แต่ว่าจินลิ่วอานก็บอกตัวเองว่าคิดมากไปแน่ๆ จอมยุทธ์หมิงจิ้ง ต่อให้แกร่งแค่ไหนก็ข่มขู่เขาไม่ได้หรอก

“เจ้าสำนักจินจำผมไม่ได้แล้วหรอ?” เฉินเฟิงสายตาสงบนิ่ง มองหน้าจินลิ่วอานตรงๆ

จินลิ่วอานหดรูจมูก รู้สีกถึงสัญญาณอันตรายอีกแล้ว

น่าตายนัก!

เฉินเฟิงคนนี้มีปัญหา! เขาไม่แค่ระดับต้นหมิงจิ้งแน่!

จินลิ่วอานสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามสงบใจนิ่งไว้ พูดเสียงต่ำว่า: “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ผมจำไม่ได้ว่าเคยเจอคุณที่ไหน แต่ถ้าคุณเคยเจอผม ก็บอกมาตรงๆเถอะ จะมาอ้อมค้อมทำไม ผมกล้าพูดกล้าทำไม่มีอะไรแอบแฝง มดสักตัวก็ไม่เคยฆ่าเลย เรื่องเลวร้ายผิดศีลธรรมผมยิ่งไม่เคยทำเลย...”

“ไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายผิดศีลธรรมเลย?” ไม่รอจินลิ่วอานพูดจบ เฉินเฟิงแค่นเสียงเยาะออกมาเบรคเขาก่อน

“คุณพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง?” จินลิ่วอานขมวดคิ้วถาม น้ำเสียงค่อนข้างเย็นชา

เฉินเฟิงยิ้มเย็น: “จินลิ่วอาน คุณบอกว่าคุณไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายผิดศีลธรรมเลย งั้นผมถามคุณหน่อยว่าจำ หยวนซี ฟางซ่าวหัว เฉินจิ้งหรัน...ได้ไหม”

เฉินเฟิงพูดชื่อคนสิบกว่าคนทีเดียวรวด ทุกคนทำหน้าเหลอหลา พวกเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า สิบกว่าคนนี้มีความสำคัญต่อเฉินเฟิงมาก แต่ท่าทางงงงวยของจินลิ่วอานก็ไม่เหมือนแกล้งทำ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

“พ่อหนุ่ม คนที่คุณพูดถึง ผมไม่รู้จักเลยสักคน” จินลิ่วอานข่มกลั้นความโกรธไว้ เขาไม่รู้จักคนพวกนี้เลยจริงๆ

“ไม่รู้จักหรอ...” เฉินเฟิงส่ายหัว สายตามีแววเยาะหยัน ก็จริงนะ พวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา คนธรรมดาที่รับผิดชอบดูแลแม่และตัวเขาเอง พวกเขาน่ะไม่ใช่จอมยุทธ์เลยด้วยซ้ำ

แต่คนธรรมดาพวกนี้กลับช่วยชีวิตเขาไว้เมื่อสามปีก่อน ตอนเขาโดนจอมยุทธ์หลายสิบคนไล่ฆ่า

การเผชิญหน้าจอมยุทธ์หมิงจิ้งหลายสิบคนบวกกับอ้านจิ้งหลายสิบคนไล่ฆ่า พวกเขาไม่มีใครรอดเลย!

พวกเขาใช้ร่างกายคนธรรมดาของคนช่วยเขาหลบหนีการไล่ฆ่าครั้งแล้วครั้งเล่า

คืนนี้ ร่างเฉินเฟิงเต็มไปด้วยเลือด เลือดพวกนั้นเป็นของศัตรูส่วนหนึ่ง แต่ส่วนมากเป็นเลือดของคนธรรมดาสิบกว่าคนนั้น!

เลือดสดพวกนั้นเป็นผลจากการที่พวกเขาสู้อย่างไม่กลัวตาย!

พวกเขาใช้ชีวิตตัวเองสร้างหนทางรอดที่เต็มไปด้วยเลือดให้กับเฉินเฟิง

พูดได้เลยว่า สามปีก่อน ถ้าไม่มีคนธรรมดาสิบกว่าคนนี้ เฉินเฟิงคงตายไปในการไล่ล่าครั้งนั้นแล้ว!

แต่วันนี้จินลิ่วอานกลับบอกว่า เขาไม่รู้จักคนพวกนั้น

ก็จริงนะ สำหรับจอมยุทธ์ที่อยู่สูงจนชินอย่างจินลิ่วอานแล้ว ชีวิตคนธรรมดาไม่ต่างอะไรกับมด เหยียบตายก็เหยียบไป

คนเหยียบมดตายตัวหนึ่ง มีหรือจะจำชื่อมดได้?

ไม่มีทาง!

แต่คนที่ถูกมดช่วยไว้ จำได้!

“ในเมื่อไม่รู้จัก ถ้างั้นคุณ...ก็ไปตายซะเถอะ” เฉินเฟิงชะงักก่อนพูดออกมาหน้านิ่ง เหมือนกำลังพูดเรื่องเล็กน้อย

พูดจบ เฉินเฟิงแผ่ออร่าทันที!

แค่พริบตาเดียว จมูกจินลิ่วอานอดกลั้นหายใจไม่ได้ ขนทั่วร่างตั้งชันทันที