ลูกเขยมังกร นิยาย บท 151
บทที่ 151 งั้นคุณ...ก็ไปตายซะ
ต่อให้เป็นศิษย์เจ้าสำนักสำนักกำปั้นเทพ มีกู่เชียนซานที่เรียกกันว่าเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งของจินหลิง ก็ไม่แน่ว่าจะเก่งกว่าเฉินเฟิง
“อาซูชมมากไปแล้ว” เฉินเฟิงยิ้มบาง เขาไม่รู้สึกอะไรกับซูเห้าหรัน เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง ก่อนนี้ที่ประชดประชันเย็นชาใส่เขา ก็เพราะหวังดีกับเขา
“พ่อหนุ่ม คนนี้คือจินลิ่วอาน เจ้าสำนักฝึกวิทยายุทธจินกัง” ซูเห้าหรันชะงักเล็กน้อย ก่อนหันมาแนะนำจินลิ่วอานให้เฉินเฟิงรู้จัก ถึงเฉินเฟิงจะบอกว่ารู้จักจินลิ่วอาน แต่ดูจากท่าทีจินลิ่วอานแล้ว เขากลับไม่รู้จักเฉินเฟิง เขาเองก็ไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน การแนะนำครั้งนี้เพราะคิดว่า ถ้าระหว่างเฉินเฟิงกับจินลิ่วอานไม่มีความแค้นอะไรที่สะสางไม่ได้ เขาจะเป็นคนกลางทำหน้าไกล่เกลี่ยทั้งคู่ให้เอง
“ผมรู้จักเจ้าสำนักจิน” เฉินเฟิงพูดพลางมองจินลิ่วอานนิ่งๆ
“พ่อหนุ่มรู้จักผม?” จินลิ่วอานเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ ไม่รู้ทำไมสายตานี้ของเฉินเฟิงทำให้เซนต์ป้องกันอันตรายของเขาตื่นตัว มันเป็นครั้งแรกที่เขามีความรู้สึกแบบนี้ในชีวิตการฝึกยุทธของเขาหลายสิบปีนี้!
แต่ว่าจินลิ่วอานก็บอกตัวเองว่าคิดมากไปแน่ๆ จอมยุทธ์หมิงจิ้ง ต่อให้แกร่งแค่ไหนก็ข่มขู่เขาไม่ได้หรอก
“เจ้าสำนักจินจำผมไม่ได้แล้วหรอ?” เฉินเฟิงสายตาสงบนิ่ง มองหน้าจินลิ่วอานตรงๆ
จินลิ่วอานหดรูจมูก รู้สีกถึงสัญญาณอันตรายอีกแล้ว
น่าตายนัก!
เฉินเฟิงคนนี้มีปัญหา! เขาไม่แค่ระดับต้นหมิงจิ้งแน่!
จินลิ่วอานสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามสงบใจนิ่งไว้ พูดเสียงต่ำว่า: “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ผมจำไม่ได้ว่าเคยเจอคุณที่ไหน แต่ถ้าคุณเคยเจอผม ก็บอกมาตรงๆเถอะ จะมาอ้อมค้อมทำไม ผมกล้าพูดกล้าทำไม่มีอะไรแอบแฝง มดสักตัวก็ไม่เคยฆ่าเลย เรื่องเลวร้ายผิดศีลธรรมผมยิ่งไม่เคยทำเลย...”
“ไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายผิดศีลธรรมเลย?” ไม่รอจินลิ่วอานพูดจบ เฉินเฟิงแค่นเสียงเยาะออกมาเบรคเขาก่อน
“คุณพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง?” จินลิ่วอานขมวดคิ้วถาม น้ำเสียงค่อนข้างเย็นชา
เฉินเฟิงยิ้มเย็น: “จินลิ่วอาน คุณบอกว่าคุณไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายผิดศีลธรรมเลย งั้นผมถามคุณหน่อยว่าจำ หยวนซี ฟางซ่าวหัว เฉินจิ้งหรัน...ได้ไหม”
เฉินเฟิงพูดชื่อคนสิบกว่าคนทีเดียวรวด ทุกคนทำหน้าเหลอหลา พวกเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า สิบกว่าคนนี้มีความสำคัญต่อเฉินเฟิงมาก แต่ท่าทางงงงวยของจินลิ่วอานก็ไม่เหมือนแกล้งทำ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
“พ่อหนุ่ม คนที่คุณพูดถึง ผมไม่รู้จักเลยสักคน” จินลิ่วอานข่มกลั้นความโกรธไว้ เขาไม่รู้จักคนพวกนี้เลยจริงๆ
“ไม่รู้จักหรอ...” เฉินเฟิงส่ายหัว สายตามีแววเยาะหยัน ก็จริงนะ พวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา คนธรรมดาที่รับผิดชอบดูแลแม่และตัวเขาเอง พวกเขาน่ะไม่ใช่จอมยุทธ์เลยด้วยซ้ำ
แต่คนธรรมดาพวกนี้กลับช่วยชีวิตเขาไว้เมื่อสามปีก่อน ตอนเขาโดนจอมยุทธ์หลายสิบคนไล่ฆ่า
การเผชิญหน้าจอมยุทธ์หมิงจิ้งหลายสิบคนบวกกับอ้านจิ้งหลายสิบคนไล่ฆ่า พวกเขาไม่มีใครรอดเลย!
พวกเขาใช้ร่างกายคนธรรมดาของคนช่วยเขาหลบหนีการไล่ฆ่าครั้งแล้วครั้งเล่า
คืนนี้ ร่างเฉินเฟิงเต็มไปด้วยเลือด เลือดพวกนั้นเป็นของศัตรูส่วนหนึ่ง แต่ส่วนมากเป็นเลือดของคนธรรมดาสิบกว่าคนนั้น!
เลือดสดพวกนั้นเป็นผลจากการที่พวกเขาสู้อย่างไม่กลัวตาย!
พวกเขาใช้ชีวิตตัวเองสร้างหนทางรอดที่เต็มไปด้วยเลือดให้กับเฉินเฟิง
พูดได้เลยว่า สามปีก่อน ถ้าไม่มีคนธรรมดาสิบกว่าคนนี้ เฉินเฟิงคงตายไปในการไล่ล่าครั้งนั้นแล้ว!
แต่วันนี้จินลิ่วอานกลับบอกว่า เขาไม่รู้จักคนพวกนั้น
ก็จริงนะ สำหรับจอมยุทธ์ที่อยู่สูงจนชินอย่างจินลิ่วอานแล้ว ชีวิตคนธรรมดาไม่ต่างอะไรกับมด เหยียบตายก็เหยียบไป
คนเหยียบมดตายตัวหนึ่ง มีหรือจะจำชื่อมดได้?
ไม่มีทาง!
แต่คนที่ถูกมดช่วยไว้ จำได้!
“ในเมื่อไม่รู้จัก ถ้างั้นคุณ...ก็ไปตายซะเถอะ” เฉินเฟิงชะงักก่อนพูดออกมาหน้านิ่ง เหมือนกำลังพูดเรื่องเล็กน้อย
พูดจบ เฉินเฟิงแผ่ออร่าทันที!
แค่พริบตาเดียว จมูกจินลิ่วอานอดกลั้นหายใจไม่ได้ ขนทั่วร่างตั้งชันทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...