บทที่ 154 คนร้ายกาจตระกูลเฉิน
เห็นได้ชัดว่า ซูหลิงยู่เองก็รู้ดี
ดังนั้นถึงได้น้ำตาไหลไม่รู้ตัวตอนเห็นเฉินเฟิงจากไป
ช่วงเวลาสั้นๆแค่ครึ่งชม. เธอหลงรักเฉินเฟิง จากนั้นเฉินเฟิงใช้ความสามารถของเขาบอกเธอว่า ระหว่างพวกเขามันเป็นไปไม่ได้ บางทีวันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นหน้าเขาก็ได้
ซูหลิงยู่จะไม่เสียใจได้ยังไง?
“พ่อคะ คุณอาเขา...จะยังกลับมาไหม?” ซูหลิงยู่ปาดน้ำตา ถามด้วยเสียงสะอื้น
ซูเห้าหรันปากกระตุก เขาอยากบอกว่าเฉินเฟิงคงไม่กลับมาแน่น แต่เขากล้ำกลืนคำนั้นลงไป เขาไม่อยากทำลายความหวังน้อยนิดของลูกสาว
ถึงซูเห้าหรันไม่พูด ซูหลิงยู่ก็เข้าใจ จากนั้นซูหลิงยู่เหมือนตัดสินใจเรื่องสำคัญสักอย่างได้ เธอพูดอย่างจริงจังว่า: “พ่อ หนูจะไปหาคุณอา”
“ไม่ได้!” ซูเห้าหรันตกใจมาก รีบส่ายหน้า: “ลูกพ่อ อย่าทำอะไรโง่ๆนะ ผู้ชายแบบนั้นไม่ใช่ใครที่บ้านเราจะคู่ควรได้ ลูกไปหาเขาแล้วจะได้อะไรขึ้นมา?”
“พ่อคะ หนูไม่เคยคิดว่าจะแต่งกับคุณอาหรอก” ซูหลิงยู่ส่ายหัวช้าๆพลางว่า: “พ่อคะ หนูแค่อยากรู้ว่าคุณอาเป็นคนยังไงกันแน่”
เธอไม่เคยคิดจะแต่งงานกับเฉินเฟิงจริงๆ แต่เฉินเฟิงเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอชอบตั้งแต่โตเป็นสาวมานี่ เธอไม่อยากให้บุพเพระหว่างเธอกับเขามีแค่ครึ่งชม.สั้นๆนี่
เธอไม่อยากรู้แค่ชื่อเขา
เธอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับเขาให้มากขึ้น เธออยากรู้ว่าคนที่เธอชอบเป็นคนยังไงกันแน่
“พ่อคะ ขอบคุณพ่อมากนะคะที่ดูแลหนูมาตลอดสิบแปดปี พ่อทำให้หนูอยู่อย่างมีความสุขมาตลอด สิบแปดปีมานี้หนูมีความสุขทุกวันเลย ไม่รู้จักเลยว่า อะไรคือความทุกข์ยากลำบาก อะไรคือความโหดร้ายของโลก”
“แต่วันนี้พอได้เห็นคุณอาแล้ว หนูรู้สึกอยากออกไปเผชิญโลกกว้างดูสักครั้ง อยากไปลองสักตั้งกับความทุกข์ยากและความโหดร้ายของโลก...” ซูหลิงยู่พูดอย่างสงบนิ่ง เฉินเฟิงทำให้เธอเกิดแรงบันดาลใจจริงๆ
ความสามารถของเฉินเฟิงก็เป็นส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคือการที่เฉินเฟิงฆ่าจินลิ่วอาน เธอเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเฉินเฟิงมีประสบการณ์ที่เลวร้ายกว่าคนปกติมาก อดีตของเฉินเฟิงคงต้องผ่านความยากลำบากมามากมายแน่ ความลำบากพวกนั้นอาจจะนำความทรมาณมาให้เขา แต่ก็ทำให้เขาเติบโตขึ้นด้วย
เดิมซูหลิงยู่ยังไม่รู้แน่ชัดว่า ทำไมครั้งแรกที่เจอเฉินเฟิงก็โดนเขาดึงดูดความสนใจไป แต่กลับไม่เคยรู้สึกอะไรต่อพวกศิษย์พี่น้องที่อยู่ข้างกายเรียนวิชามาด้วยกันสิบกว่าปีเลย
คำตอบนี้ เดิมซูหลิงยู่คิดไม่ตก
แต่วินาทีที่เฉินเฟิงเปล่งรังสีฆ่าออกมานั้น ซูหลิงยู่ก็เข้าใจแล้ว
ออร่านี่เอง!
มีออร่าพิเศษชนิดหนึ่งบนร่างเฉินเฟิง!
ออร่าแบบนี้เป็นสิ่งที่เขาใช้ความยากลำบากแลกสั่งสมมาในอดีต
ออร่าแบบนี้คนธรรมดาไม่มีทางมีได้แน่!
เธอไม่เคยเห็นออร่าแบบนี้ของเฉินเฟิงบนตัวพวกจ้าวตง มาก่อนเลย
เพราะพวกจ้าวตงกับลูยวนเหมือนกับเธอ ที่ใช้ชีวิตเหมือนดอกไม้งามในห้องอุณหภูมิอุ่นมาเกือบครึ่งชีวิต
ชีวิตนี้เรื่องร้ายแรงที่สุดที่เคยทำ ก็แค่ทะเลาะวิวาทเท่านั้น
ฆ่าคน? พวกเขาไม่เคยคิด และไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พวกเขาคงใช้ชีวิตเรียบง่ายสงบแบบนี้
เธอก็ด้วย ฝึกยุทธ แต่งงานมีลูก ใช้ชีวิตสงบสุขไปตลอดชีวิต
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...