ลูกเขยมังกร นิยาย บท 155

บทที่ 155 เฉินอิงโร

แต่ใครจะรู้ว่า หลังจากนั้นทั้งตระกูลตู้ข่าวเงียบสนิท ถึงกับมีข่าวลือออกมาว่า ตู้คังหลิงประกาศว่า ถ้าต่อไปคนตระกูลตู้ทั้งหมด เจอคนแซ่เฉิน ให้เดินอ้อมไป ห้ามหาเรื่องเด็ดขาด

ถ้าบอกว่า การที่เฉินเฟิงหักมือของไป๋กว่างยี่กับหยางชิงเป็นข่าวที่ทำให้หลายตระกูลใหญ่ในจินหลิงตกใจกันแล้วล่ะก็ งั้นครั้งนี้ที่เขาฆ่าสองพี่น้องตู้จื่อถึง แล้วตระกูลตู้ไม่กล้าล้างแค้น มันทำให้เหล่าตระกูลใหญ่ในจินหลิงตกใจกันมากจริงๆ

นั่นน่ะตระกูลตู้นะ!

ตระกูลตู้ถือเป็นหัวโจกในตระกูลระดับสองของจินหลิงเลยทีเดียว ต่อให้พวกตระกูลอันดับหนึ่งอย่างตระกูลหยาง ตระกูลตู้ก็กล้าไปหาเรื่องได้

แต่ใครเลยจะรู้ว่า พอมาอยู่ต่อหน้าคนร้ายกาจแซ่เฉินคนนี้ ทายาทสายตรงตระกูลตู้โดนฆ่า ตระกูลตู้กลับไม่ล้างแค้น อีกทั้งยังบอกคนในตระกูลให้เดินอ้อมหนีถ้าเจอคนแซ่เฉินซะอีก

เรื่องนี้มันน่ากลัวมากจริงๆ

แค่พริบตาเดียว วงสังคมของจินหลิงก็ตกอยู่ในความหวาดกลัว

คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงกลายเป็นเขตหวงห้ามของเหล่าคุณหนูคุณชายมีชื่อทั้งหมด บางตระกูลถึงกับประกาศออกมาว่า ถ้าคนในตระกูลกล้าไปคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง หรือหาเรื่องกับคนแซ่เฉิน จะจับหักขาทิ้งซะ!

กลัวแล้ว!

หลายตระกูลกลัวกันแล้ว!

นี่ยังอยู่สถานการณ์ที่ว่าหยางไท่ปิดบังฐานะเฉินเฟิงไว้ ถ้าหยางไท่ไม่ปิดบังฐานะเฉินเฟิงล่ะก็ งั้นพวกตระกูลพวกนี้คงได้ตกใจหัวใจวายตายกันแน่

ผู้สืบทอดตระกูลเฉินแห่งยันเจียง!

ฐานะนี้เพียงพอทำให้ตระกูลอันดับหนึ่งสองสามของจินหลิงหลายตระกูลหัวใจวายตายได้

ดูจากท่าทีตระกูลตู้ก็รู้แล้ว

ตอนนี้ทั่วทั้งจินหลิง คนที่รู้ฐานะของเฉินเฟิงมีแค่ตระกูลหยางกับตระกูลตู้ หยางไท่ไม่พูดอยู่แล้ว ส่วนตระกูลตู้นั่นคือไม่กล้าพูด ถ้าพูดก็เท่ากับหาเรื่องโดนล้างโคตร

แต่ถึงไม่มีใครพูด หากมีตระกูลสูงและอายุมากพอดูพอคาดเดาได้

เหมือนกับตระกูลจ้าว เฉินเฟิงไม่คิดว่า ตระกูลจ้าวที่แข็งแกร่งจะยอมปล่อยพ่อแม่สวีเฟยหรงแบบไม่มีเหตุผล

ตระกูลจ้าวต้องเดาอะไรออกได้แน่ ถึงยอมถอยให้

การจองเวรกับคนร้ายกาจซึ่งอาจจะเป็นสืบทอดตระกูลเฉินแห่งยันเจียงเพื่อคนตายคนหนึ่ง มันดูไม่คุ้มเลย

“ในเมื่อพวกเขายอมปล่อยคนเอง งั้นผมก็ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไปแล้วล่ะ” หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เฉินเฟิงพูดขึ้นมา ตระกูลจ้าวยอมปล่อยคน เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อน แต่มันเป็นเรื่องดี เขาเลยขี้เกียจคิดมาก

เฉียวเสี่ยวโย่วพยักหน้าอีก ก่อนจะมองเฉินเฟิงอย่างลังเล เหมือนอยากพูดอะไร แต่ไม่กล้าพูดเลยกลืนคำนั้นลงไป

“ยังมีอะไรอีก?” เฉินเฟิงขมวดคิ้วถาม ท่าทีเหมือนอยากพูดอะไรแต่ไม่กล้าของเฉียวเสี่ยวโย่วดูแปลกตา ไม่เหมือนนิสัยเธอเลย

“นายน้อยเฉิน มีเรื่องหนึ่งค่ะ แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี?” เฉียวเสี่ยวโย่วทำท่าลังเล

“เกี่ยวกับตระกูลเฉิน?” เฉินเฟิงยิ้มบางถาม เรื่องที่สามารถทำให้เฉียวเสี่ยวโย่วลังเลแบบนี้ มีแต่เรื่องของตระกูลเฉินเท่านั้นแหละ

ตระกูลเฉิน? เฉียวเสี่ยวโย่วอดสะท้านวูบในใจไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเฉินเฟิงกับตระกูลเฉินนั้นไม่ใช่อะไรแบบที่เธอคิด ตามปกติแล้วเฉินเฟิงน่าจะพูดว่าเรื่องที่บ้าน มากกว่าจะเป็นตระกูลเฉิน

ตระกูลเฉิน ฟังยังไงก็ดูห่างเหิน

ถึงจะตกใจ แต่สีหน้าเฉียวเสี่ยวโย่วกลับเรียบเฉยไม่เปิดเผย

“ใช่ค่ะ นายน้อยเฉิน” เฉียวเสี่ยวโย่วพยักหน้าบอก: “คุณหนูรองไม่พอใจมากกับเรื่องที่นายน้อยเฉินทำหลายวันนี้ บอกว่านายน้อยเฉินอาศัยชื่อตระกูลเฉินทำกร่างด้านนอก และทำตระกูลเฉินขายขี้หน้า”

คุณหนูรอง?