ลูกเขยมังกร นิยาย บท 155
บทที่ 155 เฉินอิงโร
แต่ใครจะรู้ว่า หลังจากนั้นทั้งตระกูลตู้ข่าวเงียบสนิท ถึงกับมีข่าวลือออกมาว่า ตู้คังหลิงประกาศว่า ถ้าต่อไปคนตระกูลตู้ทั้งหมด เจอคนแซ่เฉิน ให้เดินอ้อมไป ห้ามหาเรื่องเด็ดขาด
ถ้าบอกว่า การที่เฉินเฟิงหักมือของไป๋กว่างยี่กับหยางชิงเป็นข่าวที่ทำให้หลายตระกูลใหญ่ในจินหลิงตกใจกันแล้วล่ะก็ งั้นครั้งนี้ที่เขาฆ่าสองพี่น้องตู้จื่อถึง แล้วตระกูลตู้ไม่กล้าล้างแค้น มันทำให้เหล่าตระกูลใหญ่ในจินหลิงตกใจกันมากจริงๆ
นั่นน่ะตระกูลตู้นะ!
ตระกูลตู้ถือเป็นหัวโจกในตระกูลระดับสองของจินหลิงเลยทีเดียว ต่อให้พวกตระกูลอันดับหนึ่งอย่างตระกูลหยาง ตระกูลตู้ก็กล้าไปหาเรื่องได้
แต่ใครเลยจะรู้ว่า พอมาอยู่ต่อหน้าคนร้ายกาจแซ่เฉินคนนี้ ทายาทสายตรงตระกูลตู้โดนฆ่า ตระกูลตู้กลับไม่ล้างแค้น อีกทั้งยังบอกคนในตระกูลให้เดินอ้อมหนีถ้าเจอคนแซ่เฉินซะอีก
เรื่องนี้มันน่ากลัวมากจริงๆ
แค่พริบตาเดียว วงสังคมของจินหลิงก็ตกอยู่ในความหวาดกลัว
คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงกลายเป็นเขตหวงห้ามของเหล่าคุณหนูคุณชายมีชื่อทั้งหมด บางตระกูลถึงกับประกาศออกมาว่า ถ้าคนในตระกูลกล้าไปคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง หรือหาเรื่องกับคนแซ่เฉิน จะจับหักขาทิ้งซะ!
กลัวแล้ว!
หลายตระกูลกลัวกันแล้ว!
นี่ยังอยู่สถานการณ์ที่ว่าหยางไท่ปิดบังฐานะเฉินเฟิงไว้ ถ้าหยางไท่ไม่ปิดบังฐานะเฉินเฟิงล่ะก็ งั้นพวกตระกูลพวกนี้คงได้ตกใจหัวใจวายตายกันแน่
ผู้สืบทอดตระกูลเฉินแห่งยันเจียง!
ฐานะนี้เพียงพอทำให้ตระกูลอันดับหนึ่งสองสามของจินหลิงหลายตระกูลหัวใจวายตายได้
ดูจากท่าทีตระกูลตู้ก็รู้แล้ว
ตอนนี้ทั่วทั้งจินหลิง คนที่รู้ฐานะของเฉินเฟิงมีแค่ตระกูลหยางกับตระกูลตู้ หยางไท่ไม่พูดอยู่แล้ว ส่วนตระกูลตู้นั่นคือไม่กล้าพูด ถ้าพูดก็เท่ากับหาเรื่องโดนล้างโคตร
แต่ถึงไม่มีใครพูด หากมีตระกูลสูงและอายุมากพอดูพอคาดเดาได้
เหมือนกับตระกูลจ้าว เฉินเฟิงไม่คิดว่า ตระกูลจ้าวที่แข็งแกร่งจะยอมปล่อยพ่อแม่สวีเฟยหรงแบบไม่มีเหตุผล
ตระกูลจ้าวต้องเดาอะไรออกได้แน่ ถึงยอมถอยให้
การจองเวรกับคนร้ายกาจซึ่งอาจจะเป็นสืบทอดตระกูลเฉินแห่งยันเจียงเพื่อคนตายคนหนึ่ง มันดูไม่คุ้มเลย
“ในเมื่อพวกเขายอมปล่อยคนเอง งั้นผมก็ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไปแล้วล่ะ” หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เฉินเฟิงพูดขึ้นมา ตระกูลจ้าวยอมปล่อยคน เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อน แต่มันเป็นเรื่องดี เขาเลยขี้เกียจคิดมาก
เฉียวเสี่ยวโย่วพยักหน้าอีก ก่อนจะมองเฉินเฟิงอย่างลังเล เหมือนอยากพูดอะไร แต่ไม่กล้าพูดเลยกลืนคำนั้นลงไป
“ยังมีอะไรอีก?” เฉินเฟิงขมวดคิ้วถาม ท่าทีเหมือนอยากพูดอะไรแต่ไม่กล้าของเฉียวเสี่ยวโย่วดูแปลกตา ไม่เหมือนนิสัยเธอเลย
“นายน้อยเฉิน มีเรื่องหนึ่งค่ะ แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี?” เฉียวเสี่ยวโย่วทำท่าลังเล
“เกี่ยวกับตระกูลเฉิน?” เฉินเฟิงยิ้มบางถาม เรื่องที่สามารถทำให้เฉียวเสี่ยวโย่วลังเลแบบนี้ มีแต่เรื่องของตระกูลเฉินเท่านั้นแหละ
ตระกูลเฉิน? เฉียวเสี่ยวโย่วอดสะท้านวูบในใจไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเฉินเฟิงกับตระกูลเฉินนั้นไม่ใช่อะไรแบบที่เธอคิด ตามปกติแล้วเฉินเฟิงน่าจะพูดว่าเรื่องที่บ้าน มากกว่าจะเป็นตระกูลเฉิน
ตระกูลเฉิน ฟังยังไงก็ดูห่างเหิน
ถึงจะตกใจ แต่สีหน้าเฉียวเสี่ยวโย่วกลับเรียบเฉยไม่เปิดเผย
“ใช่ค่ะ นายน้อยเฉิน” เฉียวเสี่ยวโย่วพยักหน้าบอก: “คุณหนูรองไม่พอใจมากกับเรื่องที่นายน้อยเฉินทำหลายวันนี้ บอกว่านายน้อยเฉินอาศัยชื่อตระกูลเฉินทำกร่างด้านนอก และทำตระกูลเฉินขายขี้หน้า”
คุณหนูรอง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...