ตอนที่ 178 เป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว
"ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉัน! ไอ้คนไม่มีจิตสำนึก ตอนนี้รู้จักเป็นห่วงชีวิตแม่แล้วเหรอ?ตอนที่แม่โดนตีคุณหายหัวไปไหนมา!"
"สามปีที่แล้ว ฉันไม่ให้คุณแต่งงานกับไอ้ขยะนี้ คุณไม่ฟัง คุณยืนยันที่จะแต่ง จากนั้นเป็นไงละ คุณทำให้ฉันไม่สามารถเงยหน้าขึ้นต่อหน้าคนนอกเป็นเวลาสามปี!"
"เมื่อไม่นานมานี้ ฉันขอให้คุณหย่ากับไอ้ขยะนี้ แต่งงานกับ เสิ่นจุนเหวิน คุณก็ยังคงไม่ฟังคำพูดของแม่!"
"คุณบอกมาสิ ว่าเสิ่นจุนเหวิน ไม่ว่าส่วนไหนที่ไม่ดีกว่าไอ้ขยะนี้ถึงร้อยเท่าพันเท่า ถ้าคุณแต่งงานกับ เสิ่นจุนเหวิน วันนี้ฉันจะถูกรังแกแบบนี้เหรอ!"
หลินหลันด่าไปด้วยเช็ดน้ำตาไปด้วย เธอโยนความทุกข์ทรมานที่ตนเองเจอให้กับ เสี้ยเมิ่งเหยาและเฉินเฟิง หากไม่ใช่เพราะเฉินเฟิง นาง Lin จะไม่สามารถเอาชนะเธออย่างไร้ยางอายในวันนี้ได้
ริมฝีปากของเสี้ยเมิ่งเหยาขยับเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี หลินหลันไม่เคยพิจารณาปัญหาของตัวเองรู้เพียงหาคำแก้ตัวจากคนอื่น
“ ทำไมฉันถึงมีชีวิตที่ยากลำบากเช่นนี้ ฉันจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ... ” หลินหลันนั่งลงกับพื้น ทุบหน้าอกของเธอและเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย
"ป้าหวาง ใครเป็นคนตบเธอ" เฉินเฟิงมองไปที่หวางเหมยอย่างทำอะไรไม่ถูกและถาม ถ้าเขาไม่ช่วยหลินหลันแก้แค้นในวันนี้ หลินหลันคงจะร้องไห้โวยวายไม่รู้จบ
"คือคุณนายหลิน " หวางเหมยพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ไม่รู้ทำไม เฉินเฟิงในวันนี้ ความรู้สึกแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเฉินเฟิงที่ไร้ประโยชน์ในอดีต แต่เธอไม่สามารถบอกได้ว่ามันแตกต่างตรงไหน
“คุณนายหลิน... ” เฉินเฟิงหรี่ตา คุณนายหลิน ผู้นี้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์จากไหนกัน?
"เรื่องนี้คุณไม่ต้องยุ่ง ฉันจะจัดการเอง" ในขณะที่เฉินเฟิงกำลังคิดหาวิธีจัดการคุณนายหลิน เสี้ยเมิ่งเหยาก็กล่าวอย่างเย็นชา
“เมิ่งเหยา ... ” เฉินเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น นี่เป็นครั้งแรกที่เสี้ยเมิ่งเหยาห่างเหินจากเขามาก-ขนาดนี้
"ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ขยะนี้จัดการ! ในเมื่อไอ้ขยะนี้เป็นลูกเขยของฉัน ฉันถูกทุบตี เขาก็มีหน้าที่ต้องช่วยฉัน" เสี้ยเมิ่งเหยาไม่อยากรบกวนเฉินเฟิง แต่หลินหลันไม่ยอม
นอกจากนี้ เธอยังคาดหวังว่าคุณนายหลิน จะช่วยเธอจัดการเฉินเฟิง แก้แค้นแทนเธอ เพราะเมื่อกี้เฉินเฟิงพึ่งต่อปากต่อคำกับเธอ
ส่วนเรื่องที่เฉินเฟิงจะไปจัดการคุณนายหลิน? หลินหลันไม่เคยคิดเรื่องนี้
"แม่!"เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าหลินหลันเอาหน้าจากไหนมาพูดเช่นนี้ วินาที่ที่แล้วเธอพึ่งล้อเลียนเฉินเฟิง วินาทีถัดมาเธอก็จะให้เฉินเฟิงไปแก้แค้นให้เธอ เห็นเฉินเฟิงเป็นสุนัขเหรอ เรียกเขาไปทำอะไรก็ทำ?
“ ทำไมเหรอ?แม่ยายถูกรังแก ลูกเขยออกมาปกป้องไม่ใช่สิ่งที่ควรปฏิบัติไม่ใช่เหรอ?ไม่เช่นนั้นมีลูกเขยไปทำไม?เลี้ยงหมายังดีกว่าเลย” หลินหลันพูดเหมือนมีเหตุผล ไม่ว่ายังไง วันนี้เธอจะเอาเปรียบเฉินเฟิงสักครั้งให้ได้
ในเวลานี้ คุณนายหลิน และชายหัวโล้นดูบ้านเสร็จ ภายใต้การส่งของหวังเสี่ยวหงพวกเขาก็ออกไปจากแผนกขาย
“ ทำไมไอ้บ้านนอกคนนี้ยังไม่ไป” คุณนายหลิน เห็นหลินหลันอย่างรวดเร็ว เธอคิดว่าหลินหลันจะออกจากยู่ฉวนซานทันที หลังจากที่เธอได้สั่งสอนหลินหลันไป แต่คิดไม่ถึงว่า หลินหลันยังกล้าอยู่ที่นี่อีก
“ บางทีอาจเป็นเพราะลูกสาวของเธอพาแฟนของเธอมาก็ได้” ชายหัวโล้นเย้ยหยัน เขาไม่ได้ใส่ใจในคำขู่ของหลินหลันเลย ในเมืองชางโจว นอกจากตระกูลที่ใหญ่ๆไม่กี่ตระกูลแล้ว ตระกูลอื่นเขาไม่สนใจเลย
"คุณสามี เราไปดูกันเถอะ" คุณนายหลิน ยิ้ม เธออยากรู้จริงๆว่าแฟนของลูกสาวของหลินหลัน จะเป็นใครกัน ที่สามารถแบกรับฝ่ามือของอาเปียวได้
"โอเค" ชายหัวโล้นพยักหน้า ในเมื่อภรรยาของเขาชอบเล่นเกมแมวจับหนู เขาก็จะเล่นกับเธอ
"เฉินเฟิง ถ้าคุณเป็นผู้ชาย ก็ไปตบผู้หญิงโสเภณีคนนั้นสักสองสามที แก้แค้นแทนฉันหน่อย ... " หลินหลันในตอนนี้ ไม่ได้สังเกตเห็นคนที่กำลังเดินมาจากข้างหลัง ยังคงพูดถึงเรื่องนี้อย่างไม่ตามใจปาก
ไม่ต้องคิดก็รู้ สีหน้าของคุณนายหลินที่อยู่ข้างหลังเธอจะเป็นยังไง
"ไอ้! บ้าน! นอก!"
คุณนายหลิน ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ดวงตาของเธอพ่นไฟ เธอคิดว่าหลินหลันถูกอาเปียวทำร้ายแบบนั้น เธอน่าจะจำ แต่ใครจะไปรู้ว่าในพริบตาหลินหลันก็กล้าด่าเธอลับหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...