ลูกเขยมังกร นิยาย บท 183

บทที่183 ยักยอกเงินการผลิต

“ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง พี่จะดุอะไรนักหนา” หวังยุนน่ายู่ปากออกมาอย่างไม่พอใจ แต่ภายในใจนั้นกลับมีความอยากรู้ถึงสถานะของเฉินเฟิงเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

เฉินเฟิงไม่พูด เสี้ยห้าวก็ยิ่งมีความอยากรู้ถึงที่มาของรถKoenigseggเพิ่มมากขึ้น เขาไม่ได้โง่เหมือนหลินหลันที่จะคิดว่ารถคันนี้เป็นรถที่เฉินเฟิงเช่ามา

มีปัญญาซื้อรถราคายี่สิบกว่าล้านได้ จะไปขาดเงินสำหรับเช่ารถพวกนั้นได้ยังไง?

ดังนั้นรถคันนี้เฉินเฟิงจะต้องเป็นคนซื้อมาแน่ๆ

แต่ประเด็นสำคัญนั่นก็คือ เฉินเฟิงเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหน?

“เสี้ยเมิ่งเหยา เธอหรือเปล่า?” เสี้ยห้าวมองไปทางเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างดุดัน

“อะไรคือฉันหรือเปล่า?” เสี้ยเมิ่งเหยางงงวยออกมา

“เธอเอาเงินให้ไอ้เศษสวะคนนี้ไป เพื่อให้ไอ้เศษสวะคนนี้ไปซื้อรถมาใช่มั้ย?” เสี้ยห้าวเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

เสี้ยเมิ่งเหยาที่ถูกทำให้ไม่พอใจจนหัวเราะออกมา “เสี้ยห้าว นายคิดว่าฉันมีเงินให้เฉินเฟิงมากมายขนาดนั้นหรือไง?”

เฉินเฟิง?

หลังจากที่ได้ยินชื่อนี้แล้ว หวังยุนน่าที่ยืนอยู่ข้างกันนั้นเองก็ได้แสดงอาการตื่นตกใจขึ้นมาอย่างมาก ให้ตายยังไงเธอก็นึกไม่ถึงเลยว่าเด็กหนุ่มที่ขับรถหรูผู้นี้จะเป็นเฉินเฟิงไปได้!

เฉินเฟิง ลูกเขยเศษสวะแห่งตระกูลเสี้ยที่มีชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่ว!

ตั้งแต่เข้ามาที่บริษัท ชื่อของเฉินเฟิง ในทุกๆวันหวังยุนน่าจะต้องได้ยินชื่อนี้เป็นร้อยเป็นพันครั้งเห็นจะได้

เสี้ยห้าวเกลียดชังเฉินเฟิงจนแทบจะเป็นจะตายเสียให้ได้ คนในตระกูลเสี้ยคนอื่นๆเอ่ยถึงเฉินเฟิงขึ้นมา ก็จะต่อว่ากันออกมาไม่หยุด

นี่จึงทำให้หวังยุนน่าเข้าใจมาโดยตลอดว่า เฉินเฟิงจะเป็นพวกเศษสวะไร้ความสามารถเกินเยียวยาเหมือนพวกโคลนที่เกาะกำแพงไม่ได้จำพวกนั้น

ดังนั้นแล้วตอนที่เฉินเฟิงลงมาจากรถKoenigseggนั้น เธอจึงไม่คิดมาก่อนเลยว่าเฉินเฟิงนั้นจะเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงแห่งตระกูลเสี้ยผู้นั้นได้

เพราะเธอคิดว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงมาก็คงไม่มีปัญญามาขับรถที่สุดยอดขนาดนี้ได้หรอก

แต่ดันกลับกลายเป็นว่าเฉินฟิงขับมาเสียได้

มิน่าเสี้ยห้าวถึงได้อับอายจนกลายเป็นการโมโหออกมาแบบนี้ไปได้ เป็นไปได้ว่าเสี้ยห้าวเองก็ไม่รู้เช่นกัน ว่าจู่ ๆเฉินเฟิงจะซื้อรถแบบนี้มาล่ะมั้ง หวังยุนน่าเข้าใจเรื่องทั้งหมดขึ้นมาทันที

“เธอไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น แต่บริษัทมีไง!” เสี้ยห้าวหรี่ตาลงเห็นคนมากมายล้อมอยู่ตรงหน้าประตูบริษัทมากขึ้นเรื่อยๆ จึงได้เอ่ยอย่างดุดันออกไป

“เสี้ยห้าว นายหมายความว่าอะไร?” ใบหน้าสวยของเสี้ยเมิ่งเหยาเยือกเย็นขึ้นมา

“ฉันหมายความว่าอะไร เธอโง่หรือไง?” เสี้ยห้าวยิ้มเย็นออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็ชี้หน้าเอ่ยไปทางเฉินเฟิง “เสี้ยเมิ่งเหยา อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ว่ารถของไอ้เศษสวะคันนี้ เป็นรถที่เธอยักยอกเงินการผลิตของบริษัทไปซื้อมา”

“เสี้ยห้าว! นายยังมีสมองอยู่อีกหรือเปล่า?!” เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธจนไม่สามารถยั้งอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้” เงินทุนในส่วนการผลิตของบริษัท การที่จะเอามาในแต่ละครั้งล้วนต้องมีการเซ็นชื่อลงนามของคุณปู่ทุกครั้ง...”

“อย่าเอาคุณปู่มาเป็นโล่กำบังหน่อยเลย!” คำพูดของเสี้ยเมิ่งเหยายังไม่ทันได้พูดออกมาจนจบ ก็ได้ถูกเสี้ยห้าวขัดขึ้นมาอย่างเย็นชา

“โปรเจคยู่ฉวนซานก็เป็นเธอที่เป็นคนรับผิดชอบมาโดยตลอด ถ้าเธอคิดจะโกงเงินไป มันก็ทำได้อย่างง่ายดาย คุณปู่ก็ไม่ได้เป็นเทพเซียนเสียหน่อย ท่านจะไปรู้เสียทุกเรื่องได้ยังไง” เสี้ยห้าวแค่นเสียงเย็นออกมา ความจริงแล้ว ภายในใจของเขาเองก็รู้ดีว่าความเป็นไปได้ที่เสี้ยเมิ่งเหยาจะยักยอกเงินการผลิตของบริษัทไปให้เฉินเฟิงซื้อรถมันน้อยมาก แต่ในเวลานี้เขาจำต้องโยนโถขี้นี้ไปยังเสี้ยเมิ่งเหยาให้ได้