ลูกเขยมังกร นิยาย บท 191

บทที่191 ควรเมาสักครั้ง

“เงื่อนไข?” เย่หมิงเหวินแกว่งๆ แก้วไวน์แดงในมือ มองเสี้ยเมิ่งเหยาทีหนึ่งอย่างขบคิด ก่อนจะพูดว่า “คุณเสี้ย คุยเงื่อนไขก็ไม่สนิทกันแล้ว”

“นั้นความหมายของผู้จัดการเย่คือ?” เสี้ยเมิ่งเหยาเอ่ยปากด้วยหน้าตาไร้ความรู้สึก

“ง่ายมาก หนึ่งโพรเจกต์เหล้าหนึ่งแก้ว!” เย่หมิงเหวินหัวเราะแล้วยกนิ้วชี้ขึ้น

“คุณเสี้ย ผมซื้อมาจากเสี้ยห้าวทางนั้นทั้งหมดเจ็ดโพรเจกต์” เย่หมิงเหวินยิ้มจางๆ แล้วพูดว่า “ตอนนี้การที่ผมตัดจะสินใจคืนโพรเจกต์เจ็ดอันนั้นให้คุณเสี้ยได้ มีเพียงอย่างเดียวที่คุณเสี้ยต้องทำก็คือดื่มเป็นเพื่อนผม……เจ็ดแก้ว”

เหล้าเจ็ดแก้ว!

สีหน้าของเสี้ยเมิ่งเหยาเปลี่ยนไปแล้ว เธอคออ่อน อย่าว่าแต่เจ็ดแก้วเลย แค่สามแก้วก็ไม่แน่ใจว่าจะดื่มต่อได้หรือไม่

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้เธอจะสามารถดื่มเหล้าเจ็ดแก้วได้ ถ้าเกิดเย่หมิงเหวินคืนคำจะทำอย่างไร?

“คุณเสี้ย เงื่อนไขนี้ของผม คงไม่เกินไปหรอกมั้ง?” เย่หมิงเหวินส่ายแก้วไวน์ในมือ หยอกล้อยิ้มถาม

เสี้ยเมิ่งเหยากัดริมฝีปากแดงแน่น เงื่อนไขนี้เกินไปหรือไม่?

ไม่เกินไปจริงๆ!

เพราะโพรเจกต์เจ็ดอันนั้นของเสี้ยห้าว เย่หมิงเหวินเป็นคนซื้อเข้ามาด้วยราคายี่สิบล้าน ถ้าเย่หมิงเหวินเปลี่ยนมือขายออกไป ล้วนสามารถขายได้ถึงสี่สิบล้าน แม้กระทั่งห้าสิบล้าน!

แต่ตอนนี้แค่ต้องการให้เธอดื่มเหล้าเจ็ดแก้ว เย่หมิงเหวินสามารถให้เธอนำเจ็ดโพรเจกต์นั้นกลับไปด้วยราคาเดิมยี่สิบล้าน เท่ากับว่าเหล้าเจ็ดแก้วของเธอราคายี่สิบสามสิบล้าน ดังนั้นจึงไม่เกินไปเลยสักนิด

ถ้าเป็นเสี้ยเมิ่งเหยาสมัยก่อน ถึงแม้จะรู้ว่ามีความเป็นไปได้มากที่เย่หมิงเหวินจะพูดโกหก เธอก็จะสู้ดื่มเหล้าเจ็ดแก้วไป เพื่อเดิมพันกับความเป็นไปได้อันน้อยนิดนั้น

แต่เธอในตอนนี้จะทำได้เหรอ?

เสี้ยเมิ่งเหยามองไปทางด้านนอกห้องอาหารแวบหนึ่งอย่างอดไม่ได้ เธอรู้ดีมาก ตอนนี้เฉินเฟิงยืนอยู่ด้านนอกห้องอาหารซึ่งไม่ไกลนัก ขอเพียงแค่เธอพูดสักคำ เฉินเฟิงก็สามารถเข้ามาได้ แล้วจัดการความยุ่งยากทุกอย่างแทนเธอ

เธอไม่จำเป็นต้องดื่มเหล้าสักหยดเดียวก็สามารถได้เจ็ดโพรเจกต์นั้นกลับไป

แต่เธอ……อยากทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ?

เธออยากพึ่งพาเฉินเฟิงไปตลอดจริงเหรอ?

เสี้ยเมิ่งเหยาสับสนแล้ว ช่วงเวลาไม่นานนัก เฉินเฟิงยังเป็นคนขี้ขลาดตาขาวที่ไม่ว่าใครๆ ต่างก็รู้ ตอนนั้นสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดคือมีสักวันที่เฉินเฟิงเปลี่ยนมาเป็นยอดเยี่ยม เป็นไหล่กว้างให้เธอสามารถพึ่งพาได้

แต่ตอนที่เฉินเฟิงเปลี่ยนมาเป็นดีเยี่ยมจริงๆ เสี้ยเมิ่งเหยากลับพบสิ่งที่ตนเองคาดไม่ถึงว่าเธอไม่อยากจะพึ่งพาเฉินเฟิงขนาดนั้นแล้ว

โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าเฉินเฟิงเป็นลูกหลานตระกูลเฉิน ความรู้สึกนั้นของเธอยิ่งรุนแรง

เธอยิ่งอยากพิสูจน์ตนเองต่อหน้าเฉินเฟิง พิสูจน์ว่านอกจากหน้าตาสวยแล้ว ตนเองไม่ใช่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง!

เธออยากให้ตนเองคู่ควรกับเฉินเฟิง

ดังนั้นครั้งนี้เธอถึงเสนอออกมา โดยการปล่อยให้เธอกับเย่หมิงเหวินคนเหล่านี้เจรจากัน

เมื่อเจรจากระจ่างแล้ว เธออยากใช้โอกาสนี้มาพิสูจน์ตนเอง

“ไม่เกินเลย” เสี้ยเมิ่งเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง พูดถึงว่าในเมื่อตัดสินใจออกมาแล้ว อย่างนั้นเธอก็จะไม่ลังเลอีก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่เอาแต่พึ่งพาเฉินเฟิงไปทุกเรื่องอีก ไม่ว่าเจอความยุ่งยากเล็กน้อย ก็ไม่อยากไปพึ่งพิงเฉินเฟิงอีก

เธอต้องเป็นคนเข้มแข็ง!

เธอไม่อยากให้ตนเองกลายเป็นจุดอ่อนของเฉินเฟิง!

เธอหวังอย่างยิ่งว่าตนเองจะกลายเป็นภรรยาที่ดีของเฉินเฟิง!

มีสักวันที่เฉินเฟิงเจอความยุ่งยากเข้า เธอจะสามารถช่วยเฉินเฟิงได้ และไม่ใช่นั่งงอมืองอเท้ายืนอยู่ด้านข้าง