ลูกเขยมังกร นิยาย บท 20

บทที่ 20 โกรธถึงขีดสุด

อีกฝั่งหนึ่ง เฉินเฟิงเพิ่งส่งอาหารบิลหนึ่งเสร็จ แล้วอยู่ ๆ ก็รู้สึกจิตใจเหม่อลอยขึ้นมา มันเหมือนกับว่า จะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้น

“นายก็คือเฉินเฟิงเหรอ?” และในเวลานี้ ผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่สร้อยทองเส้นใหญ่ และสักลายเสือไว้บนตัวก็เดินเข้ามา ขวางอยู่ตรงหน้าเฉินเฟิง

“มีเรื่องอะไร?” เฉินเฟิงยักคิ้ว

“เสี้ยเมิ่งเหยาเป็นเมียนายใช่ไหม?” ผู้ชายสักลายเสือมองเฉินเฟิงอย่างประเมินทีหนึ่ง แล้วถามขึ้น

“ใช่ ทำไมเหรอ?” อยู่ ๆ เฉินเฟิงก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีขึ้นมา

ผู้ชายสักลายเสือส่ายหน้า แล้วพูด “เสียดายแล้ว……”

“นายหมายความว่าไง? เสียดายอะไรแล้ว?!” อยู่ ๆ น้ำเสียงเฉินเฟิงก็เย็นเฉียบลง

ผู้ชายสักลายเสือขำก๊ากขึ้น แล้วพูด “คนสวยอย่างกับนางงามอย่างเมียนาย แต่งงานกับคนไร้ค่าแบบนาย ไม่ใช่เสียดายแล้วจะคืออะไร?”

“เมิ่งเหยาอยู่ที่พวกแกเหรอ?” อยู่ ๆ หัวใจของเฉินเฟิงก็สั่นขึ้นมา ในดวงตามีแววเย็นยะเยือกแฝงแววสังหารระเบิดออกมา เมื่อกี้เขาโทรหาเสี้ยเมิ่งเหยาตั้งหลายสายแต่ก็ติดต่อไม่ได้ ตอนนี้ดูท่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้วจริง ๆ!

“ไอ้คนไร้ค่า! แกห่วงตัวเองก่อนเถอะ” ผู้ชายสักลายเสือหัวเราะอย่างดูถูก “ท่านเชินพูดแล้ว จะเอาขาแกสองข้าง แกจะจัดการเองหรือจะให้ฉันช่วยแกล่ะ?”

“ฉันพูดว่า เมิ่งเหยาอยู่ที่พวกแกใช่ไหม?” เฉินเฟิงกัดฟันกรอก แววสังหารในดวงตาเกือบจะกลายเป็นความจริงแล้ว

ในที่สุดผู้ชายสักลายเสือก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เจ้าคนไร้ค่านี้ ทำไมถึงได้มีสายตาน่ากลัวแบบนี้? แต่ว่าถึงแม้จะตกใจ แต่ผู้ชายสักลายเสือก็ยังมีความมั่นใจอยู่ เขาก็เป็นคนโหดเหี้ยมที่มีชีวิตคนอยู่บนตัว และไม่รู้สึกว่า แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนหนึ่งจะทำอะไรตัวเองได้

“ใช่ เจ้าคนไร้ค่า ตอนนี้เมียแกกำลังนอนอยู่บนเตียงของท่านเชินของเราอยู่ ฮา ฮา นายรู้แล้วจะทำยังไงได้…..” ผู้ชายสักลายเสือพูดอย่างโอ้อวด “เฮ้อ เจ้าคนไร้ค่าอย่างแก ช่างน่าขำจริง ๆ แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองก็ยังปกป้องไว้ไม่ได้!”

สวบ!

แต่ว่าคำพูดของเขายังไม่ทันได้พูดจบ ก็รู้สึกว่าตัวเองโดนพลังสังหารที่เย็นยะเยือกปกคลุมรอบตัว และก็รู้สึกที่คอแน่นขึ้น แล้วตัวทั้งตัวก็ลอยขึ้นอย่างควบคุมตัวไม่ได้!

ดวงตาของเฉินเฟิงแดงก่ำ มือใหญ่ที่จับรอบคอของผู้ชายสักลายเสือไว้ก็ค่อย ๆ ให้แรงขึ้น

ชั่วพริบตาเดียว หน้าผากของผู้ชายสักลายเสือก็มีเส้นเลือดเขียวระเบิดออกมาเต็มไปหมด

“อ๊ากอ๊าก……ปล่อย……ปล่อยฉัน……”

ผู้ชายสักลายเสือรู้สึกสยองถึงขีดสุด นี่เขาแหย่เจอบุคคลยิ่งใหญ่แบบไหนแล้วเนี่ย ทำไมถึงได้มีพลังที่น่ากลัวแบบนี้!

“เมิ่ง! เหยา! อยู่! ที่! ไหน!” เฉินเฟิงเกือบจะเป็นการเค้นคำพูดพวกนี้ออกมาจากไรฟันแล้ว พลังสังหารที่ยิ่งใหญ่คล้ายกับคลื่นยักษ์ใหญ่ที่น่ากลัวถาโถมเข้าใส่จิตใจของผู้ชายสักลายเสือ

“จะพูด หรือว่าจะตาย!”

เฉินเฟิงออกแรงมากขึ้นอีกนิด ร่างกายของผู้ชายสักลายเสือก็เริ่มสั่นขึ้นมาทันที

ระหว่างการบีบคั้นจากความตายนั้น ก็ทำให้ผู้ชายสักลายเสือก็กลัวขึ้นมาในที่สุด แววสังหารในสายตาของเฉินเฟิงทำให้เขาไม่มีความสงสัยใด ๆ ถ้าตัวเองยังไม่ยอมพูดอีก ก็คือได้ตายแน่ ๆ

“เจ……วาย!”

“เมียนาย……อยู่ที่คลับเจวาย!”

ปัง!

ผู้ชายสักลายเสือโดนเฉินเฟิงโยนไปไกลสิบกว่าเมตร จนกระทบกับเสาที่อยู่ไกล ๆ รอเขาพยายามลุกขึ้นได้ และเงยหน้าขึ้นมานั้นตรงหน้าก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเฉินเฟิงแล้ว

เฉินเฟิงวิ่งสุดพลัง ดวงตาแดงก่ำ เขามาถึงตระกูลเสี้ยสามปีนี้ เขาไม่เคยมีภาวะอารมณ์ที่โกรธเกลียดได้ขนาดนี้มาก่อน!

มังกรก็มีเกล็ดที่เป็นจุดอ่อน พอแตะโดนก็ต้องโกรธ!

และเสี้ยเมิ่งเหยา ก็คือเกล็ดของเขา!

ไม่ว่าจะเป็นใคร พอแตะโดนแล้ว ก็จะต้องตายทั้งนั้น!

อยู่ภายใต้ความโกรธเกลียดถึงขีดสุดนั้น เฉินเฟิงใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ก็พุ่งมาถึงหน้าประตูของคลับคลับเจวายแล้ว

ที่หน้าประตูคลับ มีผู้ชายมีลายสักบนตัวยืนอยู่สามคน

พอเห็นเฉินเฟิงที่กำลังโกรธจัดนั้น ทั้งสามคนก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวอย่างรู้ตัว

“นายมาหาใคร?”

“ปัง!”

สิ่งที่ตอบกลับเขาคือหมัดเหล็กของเฉินเฟิง

แค่หมัดเดียว ผู้ชายมีรอยสักคนแรกก็สันจมูกแตกละเอียด เลือดสด ๆ ไหลออกมาแล้วกระเด็นไปข้างหลัง