ลูกเขยมังกร นิยาย บท 211

บทที่ 211สำนักชายแดนเหมียว

“วิ่ง!”

ทันใดนั้น ผู้เฒ่าผอมตัดสินใจทันที ว่าเขาต้องวิ่งออกไป

ถึงแม้ว่าระยะห่างระหว่างเมืองชางโจวกับเมืองหนานหนิงนั้น คนที่สามารถข่มขู่เขาได้มีไม่กี่คน แต่เขาก็ไม่อยากที่จะลอง

ถ้าเกิดแพ้ขึ้นมาล่ะ งั้นก็หมายความว่าจบสิ้นชีวิตน้อยๆ นี้ไปแล้ว

ผู้เฒ่าผอมเพิ่งก้าวเท้าหน้าออกไป เฉินเฟิงก็มาถึงในทันที

แล้วเห็นเด็กสาวหน้าซีดที่นอนแผ่หลาอยู่บนพื้น เฉินเฟิงย่นคิ้วหากันทันที พลันความคิดเย็นชาโผล่ขึ้นมาทันที

ที่แท้ก็ฝึกวิชาด้านมืด!

หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ!

เฉินเฟิงโมโหเดือดพล่าน แต่ว่าเขายังคงต้องตามแกะร่องรอยผู้เฒ่าผอมมาให้ได้

สำหรับผู้เฒ่าผอมแล้วตอนไหนเขาก็มีโอกาสที่จะจัดการได้เสมอ แต่ว่าสิ่งที่เห็นอยู่ในตอนนี้ จูเจียเหยียนกับเด็กสาวอีกสามคน ถ้าเขาไม่ช่วยชีวิตเอาไว้ เกรงว่าคงไม่พ้นกับคำว่าตายแน่ๆ

เฉินเฟิงย่อตัวลง เพื่อสังเกตอาการของเด็กสาวทั้งสี่คน เลยพบว่าลมปราณของเด็กสาวทั้งสี่คนนั้นมันปั่นป่วนไปหมด

เฉินเฟิงย่นคิ้ว ลมปราณที่ปั่นป่วนนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นผลมาจากการถูกดูดพลังที่มากเกินไป

เป็นวิธีการของดูดพลังของฝ่ายมืด....

เขตชายแดนเหมียว

มันต้องเกี่ยวข้องกับเขตชายแดนเหมียวแน่ๆ!

แววตาของเฉินเฟิงทอประกายแวววาวออกมา เขากับเซียวกั่วจงเคยผ่านยุคสมัยหวาเซี่ยมาด้วยกัน เคยอยู่ร่วมทีมเดียวกับเขตชายแดนเหมียวที่เป็นผู้นำมาก่อน พร้อมทั้งยังเคยเจอเด็กสาวไม่น้อยที่ถูกดูดพลังจนเสียชีวิต

หลังจากตรวจสอบแล้ว เด็กสาวที่ถูกดูดวิญญาณพวกนั้น คือตายด้วยกลุ่มคนเดียวกัน

ตอนนั้นคนเหล่านี้ฝึกวิชาวิทยายุทธคัมภีร์ยู่นูต่างวิ่งพล่านไปทั่วทุกหนแห่งของตามตะเข็บชายแดนเหมียวแต่ว่านิยมชมชอบในการใช้วิชาเดินลมปราณกับเด็กสาว ต่างตกเป็นเหยื่อของพวกเธอทั้งสิ้น

ในตอนนั้นเด็กสาวที่ตายไปกับวิทยายุทธมืดอย่างคัมภีร์ยู่นูเช่นนี้ ก็มีไม่น้อยกว่าร้อยคน!

หลังจากที่เซียวกั่วจงรู้แล้ว ก็เกิดอาการเดือดพล่านทันที ก็พาเฉินเฟิงออกมา คืนนี้ก็เดินทางมาตั้งสามร้อยลี้ เพื่อมาหาสำนักงานใหญ่ของสำนักยู่นู พร้อมทั้งฆ่าคนที่มีตำแหน่งสูงของสำนักยู่นูไปตั้งสิบกว่าคน พร้อมทั้งจัดการลูกน้องจนไม่เหลือซาก

ในช่วงกำลังหั้วจิ้งขั้นกลางนั้นท่านปรมาจารย์สำนักยู่นู ถูกเซียวกั่วจงตัดแขนขาออก จากนั้นก็โยนลงไปในหุบเขาอสรพิษ ทุกข์ทรมานอย่างเจ็บปวดสามวันสามคืนถึงจบชีวิตลง

ตามแนวตะเข็บชายแดนเหมียวที่ได้ยินข่าวต่างตกใจจนขวัญผวา!

เฉินเฟิงคิดว่า สำนักยู่นูปีนั้นถูกเซียวกั่วจงจัดการไปสิ้นซากแล้ว

ถึงแม้ว่าจะมีคนรอดชีวิตออกไปได้สองสามคน ก็ไม่กล้าที่จะปรากฏกายขึ้นมาอีกครั้ง

แต่คาดไม่ถึงว่า วันนี้พลันพบกับคนของสำนักยู่นูที่นี่อีกครั้ง อีกอย่างการที่ได้เห็นคนคนนั้นดูดจิตวิญญาณอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้มีวรยุทธแก่กล้าในสำนักยู่นู

อย่างน้อยวรยุทธก็อยู่ในอ้านจิ้งขั้นกลาง

การมีวรยุทธ์อยู่ในอ้านจิ้งขั้นกลางสำหรับเฉินเฟิงในตอนนี้นั้น ไม่มีอะไรหรอก

ในโลกของศิลปะการต่อสู้ของเมืองชางโจวทั้งเมืองนี้ อ้านจิ้งขั้นกลางแต่มันกลับกลายเป็นเหมือนการมีอยู่ที่หายนะ

ตั้งแต่เวลาเมื่อยี่สิบก่อน หลังจากที่ เย่ตงเสี้ยวใช้เลือดล้างโลกบูโด โลกการบูโดในเมืองชางโจว จอมยุทธ์ก็มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถกลับมาได้