ลูกเขยมังกร นิยาย บท 234

บทที่ 234 ไม่รู้จักบุญคุณ

เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้าไปมา เธอเหนื่อยที่จะเถียงกับหลินหลันแล้ว

หลินหลันพอจะคิดได้ เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วหันไปพูดกับเสี้ยเว่ยกั๋ว：“คุณเสี้ย วันนี้คุณเพิ่งออกจาโรงพยาบาล ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณ เรื่องที่เจ้าเศษขยะคนนี้จะแยกตระกูลเสี้ย เราเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน สิ่งสำคัญที่สุดของเราตอนนี้คือต้องรีบซื้อบ้าน”

“ซื้อบ้าน？คุณเอาเงินมาจากไหน？”เสี้ยเว่ยกั๋วขมวดคิ้ว เรื่องภายในครอบครัวเขาเข้าใจดี ว่าไม่ได้มีกินมีใช้อะไรนัก การที่เขาป่วยในครั้งนี้ ต้องจ่ายเงินไปก้อนใหญ่ และยิ่งยากไปกว่านั้น อย่าว่าแต่ซื้อบ้านเลย แม้แต่เงินกินข้าวก็เป็นปัญหา หลินหลันจะเอาเงินมาจากไหนกัน？

“คุณไม่ต้องยุ่งหรอกว่าฉันเอาเงินมาจากไหน”หลินหลันหยิบบัตรออกมา พลางพูดด้วยใบหน้าสดใส ：“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราไปดูบ้านที่ยู่ฉวนซานกัน”

“ยู่ฉวนซาน？ราคาบ้านที่นั่นขั้นต่ำคงหลังละ7-8ล้าน”เสี้ยเว่ยกั๋วยิ่งขมวดคิ้วเข้าไปอีก บ้านราคา7-8ล้านที่เขาพูดถึงนี้ เป็นแค่บ้านที่ธรรมดาที่สุดพื้นที่70-80ตารางเมตรในยู่ฉวนซาน ไม่ใช่คฤหาสน์ และไม่ใช่บ้านเดี่ยว

“บ้านราคา7-8ล้านนั่นให้คนอยู่เหรอ？”หลินหลันเบะปากพูด：“บ้านที่เราจะซื้อต้องราคา10ล้านอัพ”

เสี้ยเว่ยกั๋วอ้าปากค้าง หลินหลันไม่กลัวว่าพูดโอ้อวดแบบนี้ แล้วลมจะพัดไปโดนลิ้นหรือไง？

ถึงได้กล้าพูดบ้านราคา10ล้าน？

“หลันหลัน คุณเอาเงินมาจากไหน？เฉินเฟิงให้เหรอ？”เสี้ยเว่ยกั๋วถามมาติดๆ สำหรับเขาก็มีแค่เฉินเฟิงนี่แหละที่พอจะมีเงินเยอะแบบนี้ ถ้าพึ่งเงินเดือนเดือนละ3-4หมื่นของหลินหลันละก็ ชาตินี้คงไม่มีเงินซื้อบ้านหรอก

“คุณเสี้ย คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย？ถ้าเจ้าเศษขยะคนนี้สามารถให้เงิน10ล้านกับฉันได้ ถ้าฉันฝันอยู่ก็คงขำจนตื่น”หลินหลันทำเสียงออกจากจมูก แล้วพูดต่อ：“เงินที่ฉันมีฉันค่อยๆเก็บทีละน้อย ไม่เกี่ยวอะไรกับเศษขยะคนนี้สักนิด คราวก่อนตอนที่อยู่ยู่ฉวนซาน มีคนนามสกุลหลิน……”

หลินหลันเล่าเรื่องที่ไม่กี่วันก่อน โดนภรรยาของหลินจ้าวจงตบที่ยู่ฉวนซาน ตอนนั้นหลินจ้าวจงชดใช้ให้5ล้าน บวกกับที่กู้ตงเชินชดใช้ให้เสี้ยเมิ่งเหยาก่อนหน้านั้นอีก1ล้าน5แสน เมื่อฟังเสร็จเสี้ยเว่ยกั๋วอ้าปากค้าง จนสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ถึง2ลูก

หลินจ้าวจงคนนั้น ชดใช้ให้หลินหลัน5ล้าน！

โง่รึไง หรือว่าเงินเยอะจนไม่รู้จะจ่ายที่ไหนแล้ว？เสี้ยเว่ยกั๋วคิดด้วยความประหลาดใจ ถ้าเขาตายอย่างมากก็ได้ค่าชดใช้6-7แสน แต่หลินหลันกลับดีกว่า แค่โดนตบก็ได้ค่าชดใช้ตั้ง5ล้าน

มันมีเรื่องดีๆแบบนี้ด้วยเหรอ

ต้องมีอะไรแน่ๆ！

ทันใดนั้นเสี้ยเว่ยกั๋วก็นึกถึงเฉินเฟิง ตอนนั้นเฉินเฟิงอยู่ในที่เกิดเหตุ หลินจ้าวจงคนนั้นคงให้เกียรติเฉินเฟิง จึงให้เงินหลินหลันมา5ล้าน

เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างโมโห เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหลินหลัน ถึงพูดราวกับมีเหตุผลได้อย่างไร้ยางอายแบบนี้ แต่เธอไม่อาจให้เฉินเฟิงออกเงินได้หรอกนะ ถึงเงินไม่กี่ล้านสำหรับเฉินเฟิงในตอนนี้เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่เธอไม่อยากให้หลินหลันได้ไปง่ายแบบนี้

“ไม่มีเงิน？ไม่มีเงินแต่ไปเช่ารถหรูวันละ5หมื่นเนี่ยนะ？โกหกไม่เนียนเลย？”หลินหลันขมวดคิ้วเป็นปม และพูดอย่างโมโห：“แต่ฉันไม่สน！ฉันไปดูบ้านมาเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่ายังไงพรุ่งนี้ก่อนบ่ายโมง ฉันต้องได้เห็นเงิน3ล้าน5แสน ถ้าเจ้าเศษขยะคนนี้ไม่มีเงินมาให้ ฉันจะไปขายเลือดขายไต หรือไปปล้นธนาคารฉันก็ทำได้ สรุปก็คือฉันต้องการแค่เงิน！”

พูดจบหลินหลันเอามือกอดอก แล้วเดินกลับห้องหน้าตาย เธอไม่เชื่อว่าเฉินเฟิงไม่มีเงิน

ถ้าไม่มีเงินจริงๆ คราวที่แล้วคงไม่มีเงินไปเช่นรถหรูมาหรอก ดังนั้นเฉินเฟิงต้องมีลู่ทางของการร่ำรวย เพียงแค่ไม่อยากให้เธอรู้ก็เท่านั้น

แต่ถึงเฉินเฟิงไม่อยากให้เธอรู้ เธอก็จะต้องรู้ให้ได้ การซื้อบ้านครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีในการทดสอบ เธอต้องรู้ให้ได้ว่าเฉินเฟิงมีกองทุนสาธารณะหรือไม่ และซ่อนมรดกเท่าไหร่！

ท่าทางไม่มีเหตุผลของหลินหลันนั้น ทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาโมโหไม่น้อยเลย แต่เธอตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะไม่ให้เฉินเฟิงออกเงินเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นหลินหลันจะไม่รู้จักบุญคุณ วันนี้ซื้อบ้านธรรมดาๆ พรุ่งนี้หลินหลันคงซื้อคฤหาสน์เป็นแน่

“เฉินเฟิง สิ่งที่แม่แกพูดแกไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ เรื่องบ้านแกไม่ต้องยุ่ง ฉันจะโน้มน้าวแม่แกอีกที”เสี้ยเว่ยกั๋วถอนหายใจแล้วพูดหลินหลันนับวันยิ่งไม่รู้จักพอ มีแค่ไม่กี่ล้านแต่ไม่ดูตัวเองเลย ขนาดบ้านในยู่ฉวนซานยังกล้าซื้อ

เฉินเฟิงพยักหน้า ที่จริงเขาก็ไม่ได้ขัดอะไร ที่จะให้เงินหลินหลันสัก2-3ล้านเพื่อซื้อบ้าน แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเขาไว้หน้าหลินหลันแต่เพื่อเสี้ยเว่ยกั๋ว เพราะยังไงเสี้ยเว่ยกั๋วก็ดีกับเขาไม่น้อยเลย อีกทั้งยังเคยช่วยชีวิตเขา เท่ากับเสี้ยเว่ยกั๋วก็เป็นพ่อของเขาครึ่งหนึ่ง