ลูกเขยมังกร นิยาย บท 243

บทที่ 243 คนส่งอาหาร

“ผู้จัดการส้งเป็นเพื่อนของฉัน นายว่าฉันไม่มีสิทธิ์งั้นเหรอ” จางหงยิ้มเยาะ ฉันกับส้งเฟยใส่กางเกงตัวเดี๋ยวกันโตมาด้วยกัน จะให้ส้งเฟยไล่ใครออกสักคน มันง่ายนิดเดียว

“งั้นผู้จัดการจางก็โทรหาผู้จัดการส้งเถอะ”หวังต้าไห่ยังคงยืนกราน ไอ้โง่จางหงคนนี้ ถึงตอนนี้แล้วยังไม่รู้ ว่าตัวเองได้ล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกินขนาดไหน อย่าว่าแต่ไล่เขาออกเลย มากที่สุดก็ครึ่งชั่วโมง จางหงจะต้องไสหัวออกจากภูเขายู่ฉวนซานด้วยตัวเอง

“ได้ ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้เลย”

เมื่อจางหงพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาส้งเฟยติดแล้ว

“ส้งเฟย หวังต้าไห่เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในแผนกนายใช่ไหม?” จางหงเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว

โทรศัพท์ของอีกฝั่ง ส้งเฟยเงียบไปพักนึ่งแล้วตอบว่า ： “ใช่”

“ฉันต้องการให้เขาไสหัวออกไปตอนนี้ ทำได้ไหม?” จางหงใบหน้าเย้อหยิ่ง

“ไม่ได้！”

“อะไรนะ?”

สีหน้าของจางหงแข็งทื่อ ทำไม.....บทผิดเหรอ? ปกติแล้วส้งเฟยจะทำตามความต้องการของเขาได้ตลอด ทำไมวันนี้ ปฏิเสธเขาอย่างง่ายดาย?

“ไม่ซิ ส้งเฟย นายหมาย.....”

จางหงต้องการถามส้งเฟยสักสองสามคำ กลับถูกส้งเฟยตัดบท โดยไม่เห็นใจเลยสักนิด： “จางหง แผนกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ใช่ของตระกูลฉัน”

“อีกอย่าง ต่อไปไม่ต้องติดต่อฉันนะ”

ตู๊ดๆ

หลังจากพูดจบ ส้งเฟยก็ตัดสายโทรศัพท์ไป เป็นที่ชัดเจนว่าต้องการตัดขาดจากจางหง

ครั้งนี้จางหงไม่พูดไม่จาแล้ว

ถึงเขาจะโง่แค่ไหน ก็ควรจะรู้ตัวแล้ว ว่าเหตุการณ์ไม่ปกติ

มิตรภาพสิบปีกว่าของส้งเฟยและเขา แต่ตอนนี้ คิดจะตัดก็ตัด....

“ตกลงนายทำงานอะไรกันแน่?”

จู่ๆจางหงก็หันไปจ้องเฉินเฟิง

“คนส่งอาหาร” เฉินเฟิงตอบแบบเฉื่อยๆ

“เป็นไปไม่ได้！” จางหงยืนยัน เวลานี้ ถ้าเขายังเห็นเฉินเฟิงเป็นแค่คนส่งอาหารแล้วละก็ งั้นสมองของเขาก็ถูกน้ำเข้าแล้ว

“นายรู้จักประธานเสิ่นของพวกเราจริงๆเหรอ?” จางหงกลืนน้ำลายและถาม

แม้ว่าเขาไม่อยากจะเชื่อ แต่มาถึงตอนนี้แล้ว สัญญาณทั้งหมดแสดงให้เห็น เฉินเฟิงไม่ได้เสแสร้งอะไร เขาอาจจะรู้จักเสิ่นหงชังจริงๆก็ได้

อีกทั้งหวังต้าไห่กับเฉินเฟิง ความสัมพันธ์คงไม่ใช่เพื่อนเก่าแน่

หวังต้าไห่กลัวเฉินเฟิง！

เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย： “เหมือนว่าฉันจะเคยบอกนายแล้วนะ”

เปรี้ยง!

ในสมองของจางหงเหมือนถูกฟ้าผ่า ระเบิดเปรี้ยงออกมา ทันใดนั้นสีหน้าก็ซีดลงทันที

เมื่อกี้เฉินเฟิงโทรศัพท์หาเสิ่นหงชังจริงเหรอ

ตายแล้ว！

ตายแน่ๆแล้ว！

“ท่านเฉิน คุณฟังผมพูดก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด”เสียงของจางหงสั่นเหมือนเสียงร้องไห้ คนฉลาดแค่ฟังก็รู้ เขาในตอนนี้รู้สึกกลัวอย่างมาก

ท่าทางการเปลี่ยนแปลงของเขา ทำให้หลินหลัน เสี้ยเว่ยกั๋ว พี่ฟาง ทั้งสามคนตกใจ

“จางหง นายพูดอะไร? เข้าใจผิดอะไร?”