ลูกเขยมังกร นิยาย บท 295
บทที่ 295 หลินหวั่นชีว
ทุกคนต่างพากันบริภาษหนักมาก ผู้หญิงผมลอนคนนั้นโกรธจัด ชี้หน้าคนมุงด่ากราดว่า: “พวกคนโสโครกอย่างพวกแก ใครให้สิทธิ์พวกแกมาด่าฉันหะ พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?!”
“เชื่อไหมฉันโทรกริ๊งเดียว จะจับพวกแกเข้าคุกทั้งหมดเลย!”
พอคำนี้ออกมาปุ๊บ คนมุงทั้งหลายเงียบเสียงในบัดดล ทุกคนต่างโกรธแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
คนตาดีดูออกทั้งนั้น ว่าป้าผมลอนคนนี้แบ็คไม่ธรรมดาเลย คำพูดของเธอที่ว่าจะจับทุกคนเข้าคุกดูท่าจะไม่ได้พูดลอยๆ
พอเห็นคนมุงอึ้งกับคำพูดตน ยัยป้าผมลอนก็ได้ใจ เธอปรายตามองไปที่เฉินเฟิง: “วันนี้ฉันไม่ว่าง ไม่มีเวลามาง้องแง้งกับแก”
“ค่ารักษายัยโสโครกนี่ ฉันจ่ายแล้ว”
“คราวนี้ตาแกจ่ายค่าซ่อมรถแทนมันได้แล้ว สามแสน ขาดไม่ได้แม้แต่สตางค์แดงเดียว!”
“อีกอย่าง แกทำลายกระโปรงหน้ารถฉัน แกต้องชดใช้เงินด้วย เห็นแก่ที่แกขับรถออดี้ แกจ่ายแค่แสนเดียวพอ!”
“สามแสนบวกกับห้าแสน ทั้งหมดแปดแสน! จ่ายมา!”
ยัยป้าผมลอนตีหน้าเชิด พูดอย่างเย่อหยิ่ง
“ไสหัวไป!”
เฉินเฟิงมองยัยป้าผมลอนอย่างเย็นชา ไม่ใช่ไม่เคยเจอคนเย่อหยิ่ง แต่หยิ่งเบอร์นี้เหมือนยัยป้านี่เขาพึ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกนี่แหละ ทำคนอื่นจนบาดเจ็บสาหัส กลับจ่ายแค่สามร้อย คนอื่นชนรถเธอถลอกหน่อยเดียวเอาตั้งสามแสน
“ไสหัวไป?!”
“แกกล้าไล่ให้ฉันไสหัวไป!” ยัยป้าผมลอนปรี๊ดเสียงขึ้นมาอีก
“เจ้าคนโสโครก แกนึกว่าฉันทำอะไรแกไม่ได้...”
“แม่คะ ประธานหลินโทรมาเร่งอีกแล้วค่ะ”
ป้าผมลอนยังอยากพูดอะไรต่อ แต่ตอนนี้ในรถมีร่างผอมบางใส่ชุดสวยงามทันสมัยก้าวเท้าลงมา เธอคนนี้มีใบหน้าคล้ายคลึงกับป้าผมลอนอยู่มาก สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันคือเธอดูสวยกว่า
สีหน้าเธอส่อประกายเย่อหยิ่งไม่ปิดบัง
ขนาดตู้เจียงโดนโยนกระแทกหน้ารถ เธอยังไม่ก้าวเท้าออกจากรถ บ่งบอกว่าใจเย็นมาก
แต่ตอนนี้แค่ประธานหลินโทรมาเร่ง กลับทำให้เธอร้อนใจขึ้นมา
“ประธานหลิน?” ป้าผมลอนจะลึง รีบวิ่งไปหาผู้หญิงคนนี้และคว้ามือถือมาคุยกับอีกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ประธานหลินบอกว่าช่วงบ่ายเขายังมีประชุม ให้แม่รีบไปภายในสิบนาที” ป้าผมลอนสีหน้าลำบากใจ
“งั้นรีบไปสิคะ จะรออะไรล่ะ” น้ำเสียงเธอพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ
“แต่ว่า...” ป้าผมลอนแอบมองเฉินเฟิงหนึ่งที อยากบอกว่าเฉินเฟิงยังไม่ชดใช้เงิน แต่โดนลูกสาวขัดคออย่างใม่ไว้หน้าว่า: “แปดแสนสำคัญ หรือว่าการร่วมงานเขตรีสอร์ทสำคัญกว่าคะ?”
ป้าผมลอนชะงักค้าง: “ก็ต้องการร่วมงานเรื่องเขตรีสอร์ทสิ”
“งั้นยังไม่รีบไปอีกหรอคะ” ผู้หญิงคนนั้นแอบมองบน
“ได้ๆๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ” ป้าผมลอนรีบพยักหน้า และกระแทกรองเท้าส้นสูงเดินไปทางตู้เจียงที่นอนหายใจรวบริน ด่าว่า: “ตู้เจียง อย่ามาแกล้งตาย รีบลุกขึ้นมาขับรถให้ฉันได้แล้ว”
ด่าตู้เจียงเสร็จ ป้าผมลอนหยิบมือถือออกมาอีก และถ่ายรูปเฉินเฟิงกับทะเบียนรถของเขาไว้
พอถ่ายเสร็จ ก็ยังไม่วายข่มขู่ว่า:
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...