ลูกเขยมังกร นิยาย บท 297

บทที่ 297 คนขับรถ

“พี่สาว?” เฉินเฟิงขมวดคิ้วแน่น หลินหลันผุดพี่สาวจากไหนมาอีกเนี่ย ทำไมเขาไม่เคยจำได้เลยว่าเธอมี

“แกอย่ามายุ่งเลย แกรีบไปเช่ารถหรูแบบคราวที่แล้ว แล้วไปรับคนที่โรงแรมจุนเสิ้ง” หลินหลันเริ่มรำคาญ

“พี่สาวแม่เขามาทำอะไร? นั่งรถมาเองไม่ได้ ต้องให้รถหรูไปรับ?” เฉินเฟิงเซ็งจิต ท่าทางหลินหลันนี่ ถ้าใครไม่รู้คงคิดว่าเธอจะไปรับประธานบริษัทที่ไหนแน่

ท่าทีเฉินเฟิงทำให้หลินหลันไม่พอใจมาก แต่เธอข่มกลั้นความโกรธในใจไว้ และอธิบายอย่างใจเย็นว่า: “พี่สาวฉันเป็นประธานกรรมการของบริษัทจงเสิ้ง สามีเขาก็เป็นเจ้าของบริษัทมูลค่าเป็นร้อยล้าน ปกติเขาจะไปไหนมาไหนก็ต้องมีรถรับส่ง วันนี้พวกเขาพึ่งถึงชางโจว บอกจะมาหาฉัน ถ้าฉันให้พวกเขานั่งรถมาเอง แกว่าเขาจะว่าอะไรฉันล่ะ?”

“ได้ ผมจะไปรับพวกเขาให้ละกัน” เฉินเฟิงถอนหายใจยาว ถึงจะไม่เต็มใจ แต่หลินหลันพูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเขายังไม่ยอมไปอีกก็ดูจะเกินไป

“ต้องเช่ารถหรูไปนะ อย่าทำให้ฉันขายหน้า” หลินหลันกำชับ

เฉินเฟิงรับคำแกนๆ ก่อนออกจากโรงพยาบาล และขับรถออดี้ของตัวเอง

ส่วนรถหรู เฉินเฟิงไม่คิดสักนิด หลินหลันอยากได้หน้า แต่เขาไม่แคร์

ระหว่างทาง หลินหลันส่งเบอร์ของหลินเย่นมาให้

พอถึงหน้าโรงแรมจุนเสิ้ง เฉินเฟิงหยิบมือถือออกมาโทรตามเบอร์ที่หลินหลันให้มา พอโทรติด หลินเย่นก็แหวมาตามสายว่า: “คนขับรถของหลินหลันใช่ไหม?”

“ครับ”

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ทำไมฟังเสียงแล้วมันคุ้นๆหว่า?

“รีบมารับพวกเราที่ประตูทางใต้ พวกเราอยู่ตรงนี้” หลินเย่นออกคำสั่ง

“ครับ” ถึงจะสงสัย แต่เฉินเฟิงไม่คิดอะไรมาก เขาขับรถไปที่ประตูใต้

เฉินเฟิงเห็นสองร่างคุ้นตาแต่ไกล

นั่นคือยัยป้าผมลอนและลูกสาวที่พึ่งมีเรื่องกันไปก่อนหน้านี้ไม่กี่ชม.

พอเห็นทั้งคู่ เฉินเฟิงทำหน้าเปลี่ยนขึ้นมาทันที

ถึงว่าทำไมครั้งแรกที่เขาเห็นยัยป้าผมลอนแล้ว รู้สึกว่าเธอดูคล้ายกับหลินหลัน ที่แท้เป็นพี่สาวหลินหลันนี่เอง

“หลินหลันทำบ้าอะไรเนี่ย กล้าเอารถออดี้สับปะรังเคมารับพวกเรา!”

หลินเย่นสบถอย่างไม่พอใจออกมา เธอกำชับหลินหลันในโทรศัพท์ซะดิบดีให้หารถหรูมารับ สุดท้ายหลินหลันดันส่งรถออดี้มาเนี่ยนะ

และเพราะห่างกันระยะหนึ่ง เธอเลยยังไม่ทันสังเกตว่า รถออดี้คันนี้คือคันที่เธอถ่ายรูปไป

แต่ถางรั่วเสวี่ยนกลับได้สติกลับมาก่อนว่า: “แม่คะ ทะเบียนรถออดี้คันนี้เมหืนคันที่ชนรถเราเลยนะคะ เหมือนเป๊ะเลย!”

“อะไรนะ?!” หลินเย่นตะลึง กำลังจะหยิบมือถือขึ้นมาดู เฉินเฟิงก็ขับรถมาจอดหน้าเธอแล้ว

กระจกรถเปิดออก เห็นเฉินเฟิงในสีหน้าไร้อารมณ์

“แกเป็นคนขับรถของหลินหลัน?!” หลินเย่นกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ความโกรธพุ่งปรี๊ด รถBentley ของเธอเป็นรถหรูราคาสามล้านกว่า เดิมแค่มีรอยถลอกเท่านั้น จ่ายเงินค่าซ่อมแค่สามสี่หมื่นก็พอ แต่เฉินเฟิงกลับเหวี่ยงตู้เจียงกระแทกกระโปรงรถทำลายฝากระโปรง ตอนนี้เอาเข้าอู่ไปซ่อม ต้องจ่ายถึงสามแสน!

“ขึ้นรถเถอะ”

เฉินเฟิงเอ่ยปากเสียงเรียบ ท่าทางเหมือนไม่แยแสอะไรหลินเย่นนัก