บทที่ 297 คนขับรถ
“พี่สาว?” เฉินเฟิงขมวดคิ้วแน่น หลินหลันผุดพี่สาวจากไหนมาอีกเนี่ย ทำไมเขาไม่เคยจำได้เลยว่าเธอมี
“แกอย่ามายุ่งเลย แกรีบไปเช่ารถหรูแบบคราวที่แล้ว แล้วไปรับคนที่โรงแรมจุนเสิ้ง” หลินหลันเริ่มรำคาญ
“พี่สาวแม่เขามาทำอะไร? นั่งรถมาเองไม่ได้ ต้องให้รถหรูไปรับ?” เฉินเฟิงเซ็งจิต ท่าทางหลินหลันนี่ ถ้าใครไม่รู้คงคิดว่าเธอจะไปรับประธานบริษัทที่ไหนแน่
ท่าทีเฉินเฟิงทำให้หลินหลันไม่พอใจมาก แต่เธอข่มกลั้นความโกรธในใจไว้ และอธิบายอย่างใจเย็นว่า: “พี่สาวฉันเป็นประธานกรรมการของบริษัทจงเสิ้ง สามีเขาก็เป็นเจ้าของบริษัทมูลค่าเป็นร้อยล้าน ปกติเขาจะไปไหนมาไหนก็ต้องมีรถรับส่ง วันนี้พวกเขาพึ่งถึงชางโจว บอกจะมาหาฉัน ถ้าฉันให้พวกเขานั่งรถมาเอง แกว่าเขาจะว่าอะไรฉันล่ะ?”
“ได้ ผมจะไปรับพวกเขาให้ละกัน” เฉินเฟิงถอนหายใจยาว ถึงจะไม่เต็มใจ แต่หลินหลันพูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเขายังไม่ยอมไปอีกก็ดูจะเกินไป
“ต้องเช่ารถหรูไปนะ อย่าทำให้ฉันขายหน้า” หลินหลันกำชับ
เฉินเฟิงรับคำแกนๆ ก่อนออกจากโรงพยาบาล และขับรถออดี้ของตัวเอง
ส่วนรถหรู เฉินเฟิงไม่คิดสักนิด หลินหลันอยากได้หน้า แต่เขาไม่แคร์
ระหว่างทาง หลินหลันส่งเบอร์ของหลินเย่นมาให้
พอถึงหน้าโรงแรมจุนเสิ้ง เฉินเฟิงหยิบมือถือออกมาโทรตามเบอร์ที่หลินหลันให้มา พอโทรติด หลินเย่นก็แหวมาตามสายว่า: “คนขับรถของหลินหลันใช่ไหม?”
“ครับ”
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ทำไมฟังเสียงแล้วมันคุ้นๆหว่า?
“รีบมารับพวกเราที่ประตูทางใต้ พวกเราอยู่ตรงนี้” หลินเย่นออกคำสั่ง
“ครับ” ถึงจะสงสัย แต่เฉินเฟิงไม่คิดอะไรมาก เขาขับรถไปที่ประตูใต้
เฉินเฟิงเห็นสองร่างคุ้นตาแต่ไกล
นั่นคือยัยป้าผมลอนและลูกสาวที่พึ่งมีเรื่องกันไปก่อนหน้านี้ไม่กี่ชม.
พอเห็นทั้งคู่ เฉินเฟิงทำหน้าเปลี่ยนขึ้นมาทันที
ถึงว่าทำไมครั้งแรกที่เขาเห็นยัยป้าผมลอนแล้ว รู้สึกว่าเธอดูคล้ายกับหลินหลัน ที่แท้เป็นพี่สาวหลินหลันนี่เอง
“หลินหลันทำบ้าอะไรเนี่ย กล้าเอารถออดี้สับปะรังเคมารับพวกเรา!”
หลินเย่นสบถอย่างไม่พอใจออกมา เธอกำชับหลินหลันในโทรศัพท์ซะดิบดีให้หารถหรูมารับ สุดท้ายหลินหลันดันส่งรถออดี้มาเนี่ยนะ
และเพราะห่างกันระยะหนึ่ง เธอเลยยังไม่ทันสังเกตว่า รถออดี้คันนี้คือคันที่เธอถ่ายรูปไป
แต่ถางรั่วเสวี่ยนกลับได้สติกลับมาก่อนว่า: “แม่คะ ทะเบียนรถออดี้คันนี้เมหืนคันที่ชนรถเราเลยนะคะ เหมือนเป๊ะเลย!”
“อะไรนะ?!” หลินเย่นตะลึง กำลังจะหยิบมือถือขึ้นมาดู เฉินเฟิงก็ขับรถมาจอดหน้าเธอแล้ว
กระจกรถเปิดออก เห็นเฉินเฟิงในสีหน้าไร้อารมณ์
“แกเป็นคนขับรถของหลินหลัน?!” หลินเย่นกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ความโกรธพุ่งปรี๊ด รถBentley ของเธอเป็นรถหรูราคาสามล้านกว่า เดิมแค่มีรอยถลอกเท่านั้น จ่ายเงินค่าซ่อมแค่สามสี่หมื่นก็พอ แต่เฉินเฟิงกลับเหวี่ยงตู้เจียงกระแทกกระโปรงรถทำลายฝากระโปรง ตอนนี้เอาเข้าอู่ไปซ่อม ต้องจ่ายถึงสามแสน!
“ขึ้นรถเถอะ”
เฉินเฟิงเอ่ยปากเสียงเรียบ ท่าทางเหมือนไม่แยแสอะไรหลินเย่นนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...