ลูกเขยมังกร นิยาย บท 302

บทที่ 302 แขกยึดบ้านเป็นเจ้าของซะเอง

ต่อให้โชคดีแค่ไหนก็ไม่น่าจะมีแบบนี้มั้ง

“น้าสาม หนูว่าน้าน่าจะขอบคุณคุณเสิ่นเขาหน่อยนะ ถ้าไม่ใช่เขาจิตใจดีแถมใจกว้าง น้าไม่ได้ทางได้อยู่บ้านดีแบบนี้แน่”

ถางรั่วเสวี่ยนโยนเรื่องทั้งหมดไปที่ตัวเสิ่นหงชัง เธอรู้สึกว่าถ้าไม่ใช่เขาใจกว้างมีเมตตา หลินหลันตอนนี้คงได้อยู่ในบ้านที่มีคนตายนั่นไม่ใช่ที่นี่แน่

“รั่วเสวี่ยน หนูพูดถูก น้าควรจะขอบคุณคุณเสิ่นเขาสักหน่อย” หลินหลันปากพูดแบบนี้ แต่ในใจไม่ได้คิดแบบนั้น เธอมีหรือจะไม่เข้าใจว่า สองแม่ลูกริษยาเธอถึงได้พูดแบบนี้

เห็นท่าทีหน้าบานของหลินหลันแล้ว หลินเย่นในใจเดือดปุดๆ เธอรับไม่ได้ที่ญาติจนๆที่เธอไม่เคยแม้แต่จะแยแสกลับได้อยู่บ้านราคาสี่สิบกว่าล้าน

แต่ถึงในใจจะรู้สึกแย่ แต่หลินเย่นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ถึงหลินหลันจะได้อยู่บ้านราคาสี่สิบกว่าล้าน แต่ก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าหลินหลันเป็นคนจนไม่ได้

คนรวยที่แท้จริงไม่เพียงมีบ้าน แต่ต้องมีเส้นสายด้วย

ถึงหลินหลันจะมีบ้าน แต่เส้นสายที่คนรวยขาดที่สุดก็ไม่เกี่ยวอะไรกับหลินหลันอยู่ดี

เท่าที่ได้ยินจากหลินหลัน การที่เสิ่นหงชังคนรวยอันดับหนึ่งของชางโจวมอบบ้านให้หลินหลัน เป็นเพราะอยากปิดปากหลินหลันเท่านั้นแหละ

เขาไม่สนิทอะไรกับหลินหลันเลย

พอคิดแบบนี้ หลินเย่นก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย

“หลินหลัน บ้านเธอไม่เลวเลย ให้พี่อยู่ซักหลายวันเธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม”

หลินเย่นพูด เดิมเธอคิดจะไปอยู่โรงแรมกับลูกสาวในช่วงมาคุยการค้าที่ชางโจวนี่ แต่ตอนนี้พอเห็นบ้านหรูอยู่ต่อหน้า แล้วยังจะไปอยู่โรงแรม สมองคงมีปัญหาแน่”

“ไม่ว่าอะไร พี่เย่นอยากอยู่นานแค่ไหนก็ได้”

หลินหลันไม่ได้คิดอะไร รับปากในทันที

“งั้นดี เอากุญแจมาให้พี่ละกัน” หลินเย่นยื่นมือออกมา

หลินหลันยื่นกุญแจให้

“อีกชุดหนึ่งให้พี่ด้วย” หลินเย่นชี้ไปที่อีกชุดในมือหลินหลัน

หลินหลันไม่เข้าใจพลางถาม: “พี่เย่น ฉันมีกุญแจแค่สองชุดเอง ให้พี่หมด ฉันก็เข้าบ้านไม่ได้สิ”

“เธอจะเข้าบ้านทำไมล่ะ? ก็บอกให้พี่อยู่หลายวันไม่ใช่หรอ?” หลินเย่นมองหลินหลันอย่างไม่พอใจ

“หา?” หลินหลันทำหน้างง

“ไม่ พี่เย่น พี่หมายความว่า หลายวันนี้ฉันจะอยู่บ้านไม่ได้ ต้องยกบ้านให้พี่กับรั่วเสวี่ยนอยู่งั้นหรอ?”

“งั้นสิ?” หลินเย่นมองหลินหลันด้วยสายตาเหมือนมองคนปัญญาอ่อน พลางว่า: “หลินหลัน เธอไม่ใช่ไม่รู้นี่ว่า พี่กับรั่วเสวี่ยนเป็นคนยังไง”

“พวกเราชอบความสงบ สงบน่ะรู้จักไหม?” อยู่กับคนนอกมันเป็นการทรมานเรา ดังนั้นหลายวันนี้ครอบครัวเธอไปนอนโรงแรมเอาก่อนละกัน”

“บ้านนี้เธอให้ฉันกับรั่วเสวี่ยนอยู่ก่อน รอพวกเรากลับจงไห่แล้วจะคืนกุญแจให้เธอ” พูดจบ ไม่แคร์ว่าหลินหลันเห็นด้วยไหม หลินเย่นคว้ากุญแจในมือหลินหลันมาเลย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร