ลูกเขยมังกร นิยาย บท 313
บทที่ 313 นางสุนัขจิ้งจอก
"โอเค คราวนี้แม่ต้องจัดการไอ้ขยะนั้นดีๆ!" หลินเย่นมีความขุ่นเคืองวาบผ่านสายตาของเธอ จงไห่เป็นที่ของเธอ ขอแค่เฉินเฟิงมาที่จงไห่ เธอจะมีหลายพันวิธีที่จะปฏิบัติต่อเฉินเฟิง ทำให้เขาตายทั้งเป็น!
เฉินเฟิงและหลินหวั่นชีวเดินออกจากหงส์ขาว
แต่หลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ฝีเท้าของหญิงสาวก็หยุดลงและเธอก็ก้มคำนับให้เฉินเฟิงอย่างสุดซึ้ง
“ พี่เฉินเฟิง ฉันขอโทษ หวั่นชีวทำให้คุณเดือดร้อนอีกแล้ว ... ”
ใบหน้าสวยงามของหญิงสาวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ตั้งแต่เมื่อวานที่พบกับเฉินเฟิง จนถึงตอนนี้ เธอทำให้เฉินเฟิงเดือดร้อนถึงสามครั้ง
ทุกครั้งที่เธอลำบากที่สุด เฉินเฟิงมักจะก้าวออกมาช่วยเหลือเธอ
เธอนึกไม่ออกจริงๆ ว่าตอนนี้เธอและแม่ของเธอจะเป็นอย่างไรหากไม่มีเฉินเฟิง
เฉินเฟิงส่ายหัวและยิ้ม "ไม่เป็นไร ถ้าคุณพบปัญหาที่คุณไม่สามารถจัดการได้ในอนาคต อย่าลืมบอกผมนะ อย่าฝืนรับไว้คนเดียว"
"ค่ะ" หลินหวั่นชีวกัดฟันของเธอ ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำ
"ไปกันเถอะ ผมพาคุณไปโรงพยาบาล"
เฉินเฟิงกล่าว หลินเย่นลงมือไม่รู้จักเบามือเลย ไม่กี่ทีลงไปต้องเหลือแผลช้ำให้หลินหวั่นชีวแน่นอน
"ค่ะ" หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งหลินหวั่นชีวก็พยักหน้า
แต่เพียงไม่กี่ก้าว ร่างของเธอก็อ่อนตัวลงและล้มลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
ใกล้พื้นดินขึ้นเรื่อย ๆ
ความหวาดกลัวปรากฏขึ้นทั่วดวงตาที่สวยงามของหลินหวั่นชีว
กำลังจะล้มลงกับพื้น
ในขณะนี้ มือที่ทรงพลังขนาดใหญ่กอดเอวเรียวของหลินหวั่นชีวและรั้งตัวหลินหวั่นชีวขึ้น
ทั้งตัวของเธอทับลงไปบนตัวของเฉิงเฟิง
ศีรษะลึกเข้าไปในช่องอกของเฉินเฟิง
กลิ่นออร่าของผู้ชายที่ไม่เคยปรากฏที่ไหนมาก่อนล้อมรอบหลินหวั่นชีว
ใบหน้าสวยของเธอแดง
“ คุณเป็นอะไร?” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว
"ไม่ ... ไม่เป็นอะไร" เสียงของหลินหวั่นชีวเบาเหมือนยุง
“ ไม่เป็นอะไรเหรอ?”
เฉินเฟิงขมวดคิ้วและเหลือบไปเห็นน่องขาที่ขาวเรียวของเด็กสาว ซึ่งมีรอยเขียวช้ำ แถมยังบวมที่ข้อเท้าอีกด้วย
สีหน้าของเฉินเฟิงมืดลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นผลงานชิ้นเอกของหลินเย่น
"พี่เฉินเฟิง ฉัน ... ฉันไม่เป็นไร เราไปกันเถอะ" สายตาของหลินหวั่นหลบเล็กน้อย เหมือนพยายามหลบหนีจากสายตาของเฉินเฟิง เธอกำลังเตรียมจะก้าวขาออกไป แต่ความรู้สึกปวดส่งมาจากน่องขาของเธอ
ทันใดนั้น เหงื่อที่มีกลิ่นหอมก็ไหลออกมาจากหน้าผากของเธอ
"คุณอาจกระทบถึงกระดูกแล้ว ให้ผมอุ้มคุณละกัน" เฉินเฟิงถอนหายใจ เขาคิดไม่ถึงว่าหลินเย่นจะลงมือรุนแรงขนาดนี้ ถ้าวันนี้เขาไม่มา หลินเย่นอาจตีจนเธอตายก็เป็นไปได้
"ไม่ ... ไม่ต้องพี่เฉินเฟิง ... " หลินหวั่นยังอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ในวินาทีถัดมา เฉินเฟิงก็อุ้มเธอขึ้น
ใบหน้าสวยของหลินหวั่นเย่นแดงก่ำทันที เหมือนสามารถหยดน้ำออกมาได้
"ขอบคุณค่ะ พี่เฉินเฟิง ... " หญิงสาวฝังศีรษะของเธอไว้ในอ้อมแขนของเฉินเฟิงและพึมพำด้วยเสียงที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้ยิน
โรงพยาบาลของเมืองอยู่ไม่ไกลจากหงส์ขาว เฉินเฟิงอุ้มหลินหวั่นชีวไว้แล้วเดินไปไม่ถึงสิบห้านาทีก็มาถึงห้องฉุกเฉิน
เมื่อเขามาถึงห้องฉุกเฉิน เฉินเฟิงพบว่าหลินหวั่นชีวหลับไปในอ้อมแขนของเขาในเวลาที่ไม่ทราบแน่ชัด เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะเธอเหนื่อยล้าเกินไป
เฉินเฟิงส่ายหัว มีความเห็นอกเห็นใจหลินหวั่นชิวอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่มีเหตุผล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...