ลูกเขยมังกร นิยาย บท 315
บทที่ 315 ฉินเสวี่ยนหรัว
เฉินเฟิงเดินไปบนถนนอย่างไร้จุดหมาย ในหัวเหมือนหนังเรื่องหนึ่งกำลังเล่นอยู่ ย้อนดูความทรงจำในช่วงสามปีที่ผ่านมากับเสี้ยเมิ่งเหยา
มีความขมขื่นและหวาน แต่เยอะที่สุดคือความเรียบง่าย
สามปีก่อน ครั้งแรกที่เขาได้พบกับเสี้ยเมิ่งเหยา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด หลินหลันไม่ต้องการสร้างปัญหา อยากให้เสี้ยเมิ่งเหยาโยนเขาออกไป
แต่เสี้ยเมิ่งเหยาพยายามกีดขวาง ยังได้ทะเลาะอย่างรุนแรงกับหลินหลันเพาะเรื่องนี้
นั่นเป็นการหวั่นไหวครั้งแรกของเฉินเฟิง
รู้สักหวั่นไหวกับความเมตตาของเสี้ยเมิ่งเหยา
ต่อมา ด้วยความช่วยเหลือของเสี้ยเว่ยกั๋ว เขาได้รับกลายเป็นสามีภรรยากับเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างสมใจ
เพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลเฉินสังเกตเห็นเขา เขาเลือกที่จะอดกลั้นและทำให้ตัวเองกลายเป็นคนไร้ประโยชน์
ความอดกลั้นนี้เป็นเวลาสามปี
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากการดูถูกเหยียดหยามและในสายตาของตระกูลเสี้ยที่มองเขาเป็นไอ้ขยะที่ไร้ค่า
ทุกคนต่างดูถูกเขา
มีเพียงเสี้ยเมิ่งเหยาเท่านั้นที่เชื่อมั่นในตัวเขา
แม้ว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะไม่เคยพูด แต่เขาก็รู้สึกได้
เพื่อเสี้ยเม่งเหยา เขาทำงานอย่างหนักเพื่อฝึกฝนและเกือบจะสละชีวิต
ฟ้าย่อมเมตตาคนมีใจสู้
เขาเริ่มจากอ้านจิ้งขั้นกลาง ไปจนถึงหั้วจิ้งขั้นต้น
อุปสรรคทั้งสามนี้ จอมยุทธ์มากมาย ที่ตลอดชีวิตไม่สามารถข้ามไปได้
แต่เขาใช้เวลาเพียงสามปี
เมื่อคนอื่นเห็นเขาในช่วงหั้วจิ้งขั้นต้นพวกเขาคิดว่าเขาก็แค่มีพรสวรรค์เท่านั้น
แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่านั่นเป็นเพราะเสี้ยเมิ่งเหยา จึงทำให้เขาสามารถฝึกฝนจนถึงหั้วจิ้งขั้นต้นได้
เขารู้สึกขอบคุณเสี้ยเมิ่งเหยา
ถ้าไม่มี เสี้ยเมิ่งเหยา ก็จะไม่มีเขาในวันนี้
ถ้าเป็นไปได้ เขาต้องการที่จะละทิ้งความบาดหมางที่มีต่อตระกูลเฉิน
ใช้ชีวิตอย่างเรียบสงบกับเสี้ยเมิ่งเหยา
แต่ในโลกนี้ไม่มีถ้าหาก
ต้นไม้อยากอยู่เงียบๆแต่ลมไม่หยุด!
ตระกูลเฉินไม่ต้องการให้เขาอยู่อย่างเงียบๆ
เมื่อเขาเดินไปใต้ต้นเมเปิ้ล ฝีเท้าของเฉินเฟิงก็หยุดลง
เพราะข้างหน้าเขา มีรถโรลส์รอยซ์สีเงินจอดอยู่
หมายเลขป้ายทะเบียนของโรลส์รอยซ์คือเจียง 0000
ด้านหน้ารถ มีผู้หญิงสองคนยืนอยู่
คนหนึ่งแต่งตัวหรูหราและอีกคนใบหน้าเคร่งขรึม
ในขณะนี้ การแสดงออกที่เยาะเย้ยจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาวที่แต่งตัว
หรูหรา
"ฉิน! เสวี่ยน! หรัว !"
ทันใดนั้น เฉินเฟิงก็กัดฟันแน่นขึ้นและเขาก็เข้าใจ!
เขาเข้าใจแล้ว!
เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเสี้ยเมิ่งเหยาถึงต้องการหย่ากับเขา!
“ฉินเสวี่ยนหรัว?”
หญิงสาวที่แต่งตัวสวยหรูยกมุมปากขึ้น จากนั้นเอามือกอดอกแล้วเดินเข้าไปหาเฉินเฟิงทีละก้าว
เมื่อเธอมาหาเฉินเฟิง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยท่าทีเย้ยหยัน "ไม่เรียกแม่บุญธรรมแล้วเหรอ เรียกฉันว่าฉินเสวี่ยนหรัวเลย?"
“ คือคุณใช่ไหม?!” ดวงตาของเฉินเฟิงพ่นไฟ ก่อนหน้านี้เขาพยายามคิดหาคำตอบว่าทำไมเสี้ยเมิ่งเหยาถึงต้องการที่จะหย่ากับเขา เขารู้ดีว่าไม่ใช่เพราะเย่ไห่ถังและหลินวั่นชีวอย่างแน่นอน ต้องมีเหตุผลอื่น
แต่เขาไม่เข้าใจว่าเหตุผลคืออะไร
เมื่อเห็นฉินเสวี่ยนหรัว เขาก็เข้าใจทันที
"อะไรคือคุณใช่ไหม?ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร?" มุมปากของฉินเสวี่ยนหรัว ยังคงมีท่าทีล้อเลียน
"คุณไปหาเมิ่งเหยามาใช่ไหม!" เฉินเฟิงพยายามระงับความโกรธไว้และถาม
คราวนี้ฉินเสวี่ยนหรัวไม่ปฏิเสธ
"ใช่ ฉันเอง ฉันโทรหาเธอเมื่อวันวานและขอให้เธอหย่ากับคุณ"
เพราะอะไร? ! "เฉินเฟิงกำหมัดแน่นความโกรธของเขาพุ่งออกมา
"เพราะอะไร?" ฉินเสวี่ยนหรัวยิ้มอย่างล้อเลียน "ไม่มีเพราะอะไร"
“ฉันแค่อยากจะลองดูว่าผู้หญิงคนนั้นรักคุณมากแค่ไหน”
“ เธอไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”
หายใจเข้าลึกๆ เฉินเฟิงสงบสติอารมณ์ของตัวเอง "ฉินเสวี่ยนหรัว ผมไม่ต้องการให้คุณเข้ามาแทรกแซงเรื่องระหว่างผมกับเมิ่งเหยา"
“ ฉันเข้าไปยุ่งแล้ว คุณจะทำอะไรฉันได้?” ฉินเสวี่ยนหรัวยกคางขึ้น ราวกับว่ายั่วโมโหเฉินเฟิง
เฉินเฟิงไม่ได้พูด เพียงแค่กำหมัดแน่น
สำหรับฉินเสวี่ยนหรัว เขาไม่ได้เกลียดแค้นเธออะไรหรอก
ตลอดเวลายี่สิบปีในตระกูลเฉิน ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยหาเรื่องเขาและเธอก็ไม่เคยเรื่องแม่ของเขาเช่นกัน
เพราะตามหลักเหตุผลแล้ว ในตระกูลเฉิน เธอควรเป็นคนที่เกลียดตัวเขาและแม่ของเขามากที่สุด
แต่คาดไม่ถึงว่าเธอไม่เคยแสดงความเกลียดชังต่อตัวเขาและแม่ของเขาเลย
ผู้หญิงคนนี้ เขาไม่เข้าใจว่าเธอเป็นคนยังไง
“ คุณควรรู้ว่าคุณและเธอไม่เหมาะสมกัน เธอจะกลายเป็นภาระของคุณในไม่ช้าก็เร็ว” ปากของฉินเสวี่ยนหรัวเผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ มันไม่เกี่ยวกับคุณ” เฉินเฟิงตอบอย่างเย็นชาเช่นเคย
"จริงเหรอ?" ฉินเสวี่ยนหรัวไม่รู้สึกว่าเป็นเช่นนั้น
หลังจากพูดจบเธอก็ถอนหายใจ "เมื่อก่อนอาจไม่เกี่ยวข้องกับฉัน แต่ตอนนี้มันไม่แน่นะ"
เปลือกตาของเฉินเฟิงกระตุกเล็กน้อย "คุณหมายถึงอะไร?"
“ ทำไมอาจารย์เฉินรู้อยู่แก่ใจแล้วยังมาถามอีกละ?” ฉินเสวี่ยนหรัวยิ้มเยาะ
จู่ๆรูม่านตาของเฉินเฟิงก็บีบแน่นขึ้น
"เฉินเฟิง คุณควรชัดเจนเกี่ยวกับจุดประสงค์ของการมาของฉันในครั้งนี้นะ" ฉินเสวี่ยนหรัวมองไปที่เฉินเฟิงอย่างเฉื่อยชาและพูดว่า "ฉันก็ไม่อยากอ้อมค้อมกับคุณมากนัก คุณช่วยฉันจัดการกับเฉินโป๋ยุง ฉันช่วยคุณปกป้องเสี้ยเมิ่งเหยา เป็นยังไง?”
"ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร" ใบหน้าของเฉิงเฟิงเริ่มมืดลง เขาไม่รู้ว่าฉินเสวี่ยนหรัวกำลังทดสอบหรือรู้อะไรบางอย่างจริงๆ
"ไม่เข้าใจ?"มุมปากของฉินเสวี่ยนหรัวแสดงท่าทีรู้สึกตลก "เฉินเฟิง คุณปิดหลอกคนอื่นได้ แต่คุณหลอกฉันไม่ได้หรอก"
“ คุณทะลุไปถึงจุดหั้วจิ้งขั้นต้นเมื่อสามเดือนก่อนใช่ไหม?”
"ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อายุยี่สิบห้าปี แหม หากข่าวนี้ถูกแพร่กระจายออกไป ฉันคิดว่าทุกคนคงต่างตกตะลึงกันทั้งนั้น สมแล้วที่เป็นลูกของไอ้หมอนั่น"ฉินเสวี่ยนหรัวถอนหายใจ
หัวใจของเฉินเฟิงจมลง ฉินเสวี่ยนหรัวรู้แม้แต่วันที่ทะลุของเขา ซึ่งสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้เลิกติดตามเขาตั้งแต่ต้นจนจบ
เขาคิดว่าทั้งในตระกูลเฉิน มีเพียงเฉินเจิ้นหนานเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องที่เขาถึงจุดหั้วจิ้งขั้นต้นแต่ตอนนี้ ...
"เฉินเฟิง ฉันไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับคุณ คุณควรรู้ว่าลูกชายของฉันตายอย่างไร" "ฉันมีคำขอเพียงข้อเดียวสำหรับคุณ คือทำลายล้างฝั่งเฉินโป๋ยุงให้หมด ไม่ไว้ชีวิตแม้แต่ไก่และสุนัขไว้!" เมื่อพูดถึงเฉินโป๋ยุง ก็มีความเกลียดชังวาบผ่านใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ความเกลียดชังนี้ ทำให้อากาศโดยรอบแข็งตัวทันที
เฉินเฟิงเงียบ เขาคิดไม่ถึงว่า ฉินเสวี่ยนหรัวจะเป็นคนตรงไปตรงมาเช่นนี้
"ก่อนที่คุณจะทำลายครอบครัวของเฉินโป๋ยุง ภรรยาของคุณ ฉันจะปกป้องเอง" ฉินเสวี่ยนหรัวพูดอีกครั้ง เธอเชื่อว่าถ้าเฉินเฟิงไม่โง่ ก็ควรเข้าใจว่า ปกป้องที่เธอพูดนั้นหมายถึงอะไร
"คุณควรจะรู้ว่าตอนนี้เฉินโป๋ยุงอยู่ในระดับ?" เฉินเฟิงหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ เขาไม่มีเวลาพิจารณาว่าคำพูดของฉินเสวี่ยนหรัวเป็นจริงหรือเท็จ
แต่คำขอของเธอนั้น ยากยิ่งกว่าเอื้อมฟ้าจริงๆ!
เฉินโป๋ยุง เป็นผู้ที่อยู่ในช่วงหั้วจิ้งขั้นสูง แน่นอนว่าเขาเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ระดับโลก! ห่างจากมหาปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ เพียงก้าวเดียว!
แม้กระทั่ง มีข่าวลือภายนอกว่าเฉินโป๋ยุงได้ทะลุมหาปรมาจารย์แล้ว!
ไม่ว่าข่าวลือนั้นจะจริงหรือเท็จ ในยุคที่มหาปรมาจารย์ยังไม่ถือกำเนิด เฉินโป๋ยุงคือมหาอำนาจอันดับต้นๆของโลก!
ไม่มีข้อสงสัย!
ฉินเสวี่ยนหรัวให้เขากำจัดครอบครัวของเฉินโป๋ยุง มันยากเหมือนการไต่ขึ้นฟ้า!
"คุณไม่เชื่อมั่นในตัวเองหรือ?" ปากของฉินเสวี่ยนหรัวยกโค้งที่สวยงามขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...