ลูกเขยมังกร นิยาย บท 318

บทที่ 318 จดหมายโอนหุ้น

ในไม่ช้า หลินหวั่นชิวก็วางสายโทรศัพท์

แต่ว่าสีหน้ามีท่าทีหมดหวัง

“ ว่าไง หลินหวั่นชีว?” หวางซูเจินถาม ไม่มีใครรู้ลูกสาวของตนเองเท่าแม่หรอกเมื่อเห็นหลินหวั่นชีวสภาพแบบนี้ หวางซูเจินก็รู้ว่าหลินหวั่นชีวต้องพบกับปัญหาที่ยากลำบากแน่นอน

"ไม่ ... ไม่มีอะไร" หลินหวั่นชีวส่ายหัว ใบหน้าแสดงรอยยิ้มที่ดูฝืนๆ

"บอกแม่มาตรงๆ" ใบหน้าของหวางซูเจินมืดลง

หลินหวั่นชีวกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดเบาๆว่า"สำนักงานรับสมัครนักศึกษาของทางมหาลัยเพิ่งโทรหาฉันพวกเขาขอให้ฉันไปรายงานตัวที่มหาลัยทันที"

"คุณบอกว่าอะไร?" เสียงของหวางซูเจินทุ้มต่ำ

"ฉัน ... ฉันบอกว่าในตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้"หลินหวั่นชีวก้มหัวลงและพูด

"อะไรกัน! พูดแบบนั้นได้ยังไง?"

"ถ้าทางมหาลัยไม่เอาคุณเข้าเรียนแล้วจะทำยังไง"

"กว่าคุณจะสอบเข้าไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย... "หวางซุเจินรู้สึกโกรธเล็กน้อย หลินหวั่นชีวสอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจงไห่ด้วยเกรดอันดับหนึ่งของเมือง ตามจริงเธอควรจะไปมหาลัยเพื่อลงทะเบียนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่เป็นเพราะเธอ หลินหวั่นชีวพลาดการไปลงทะเบียน แต่ทางมหาลัยก็ได้ผ่อนผันอีกสองสามวันให้เธอ

คิดไม่ถึงว่าวันนี้พวกเขาจะโทรมา

"คุณรีบโทรกลับไปให้ครู บอกครูว่าวันนี้คุณจะไป"

หลินหวั่นชีวส่ายหัว "แม่ รออีกสองสามวันฉันค่อยไป ตอนนี้คุณตกงานและยังดูแลตนเองไม่ได้ หากฉันไปโรงเรียน ก็ไม่มีใครดูแลคุณแล้ว รอให้แม่หายขาด สามารถหางานได้ ฉันค่อยไปดีกว่า "

"ไม่ได้ คุณไปโรงเรียนเดี๋ยวนี้ อาการบาดเจ็บของแม่เกือบจะหายเป็นปกติแล้ว ส่วนเรื่องงาน แม่ขอให้ป้าหวางไปหาให้แล้ว รอให้อาการบาดเจ็บหาย แม่ก็สามารถไปทำงานได้ อย่าให้กระทบต่อการเรียนของคุณเลย" หวางซูเจินพูดอย่างแน่วแน่

"แต่……"

"เอาล่ะ หวั่นชีว คุณฟังป้าหวางไปโรงเรียนเพื่อลงทะเบียนก่อน ส่วนปัญหาในการทำงานของป้าหวาง ผมสามารถจัดการให้ได้" ในเวลานี้เฉินเฟิงยิ้มและกล่าว ดูออกว่าหลินหวั่นชีวต้องการดูแลหวางซูเจิน แต่ตอนนี้เป็นเดือนกันยายนและมหาวิทยาลัยต่างๆทั่วประเทศก็เปิดแล้ว ถ้าหลินหวั่นชีวไม่ไปลงทะเบียน กลัวการทุ่มเทในโรงเรียนตอนม 6ก็จะสูญเปล่า

“ พี่เฉินเฟิงคุณ ... สิ่งที่คุณพูดเป็นเรื่องจริงหรือ?” หลินหวั่นชีวถามด้วยความประหลาดใจ หากเฉินเฟิงสามารถแก้ปัญหาการทำงานของหวางซูเจินได้ เธอก็จะไม่มีความกังวลใดๆและสามารถไปมหาลัยเพื่อลงทะเบียนได้อย่างสบายใจ

"ใช่" เฉินเฟิงยิ้มและพยักหน้า กล่าวว่า "บ้านผมขาดแม่บ้านทำความสะอาดพอดี ผมหาคนที่เหมาะสมไม่ได้สักที ป้าหวาง ถ้าคุณไม่รังเกียจก็ไปที่บ้านผม เป็นแม่บ้านผมเถอะ "

"ไม่รังเกียจ ไม่รังเกียจ" หวางซูเจินรีบโบกมือ สีหน้าของเธอมีความสุข เธอรู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งใจที่เฉินเฟิงหางานให้เธอทำ เธอมีสิทธิ์อะไรไปรังเกียจ

"งั้นก็ดีแล้ว" เฉินเฟิงพยักหน้า"ป้าหวาง เมื่อคุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก็ไปทำงานที่บ้านของผมเถอะ"

"ผมให้คุณเดือนละ 10,000 หยวนกินฟรีอยู่ฟรี ... "

"หนึ่งหมื่น?!" ดวงตาของหวางซูเจินเบิกกว้างและหลินหวั่นชีวก็อ้าปากของเธอด้วย

ในเวลาต่อมา หวางซูเจินรีบพูดว่า"ผู้มีพระคุณ ไม่ได้ เงินเดือนที่คุณให้สูงเกินไปสำหรับแม่บ้านที่มีวุฒิการศึกษาระดับประถมศึกษาอย่างฉัน แม่บ้านที่ไม่มีความสามารถ เป็นแม่บ้านอย่างมากก็แค่เดือนละสองสามพัน ที่คุณให้มันมากเกินไปจริงๆ ... "

"ป้าหวาง ฟังผมก่อน" เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย"ที่ผมอาศัยอยู่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ มากกว่า 500 ตารางเมตร ถ้าคุณทำความสะอาดคนเดียว จะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ดังนั้นเงินเดือน 10,000 หยวนจึงไม่ได้สูง."