ลูกเขยมังกร นิยาย บท 321
บทที่ 321 อู๋ตงไห่
“เพี๊ยะ！”
ชายในเครื่องแบบสีดำไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ตั้งตัว ก็ถูกชายชะนีดำตุ๊บลอยออกไป กระแทกกับกระจกร้านกาแฟ
เปี้ยง！
กระจกที่แม้แต่ค้อนยังทุบไม่แตกก็ยังแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ
“เสี่ยวอู่！”
เหลือแค่ชายชุดดำสองคนที่โกรธคำรามอยู่ จู่ๆนัยน์ตาก็แดงก่ำ
เวลานี้ ชายลิงผอมลงมืออย่างโหดเหี้ยม ยกซองบุหรี่ไว้ในมือ เข็มเงินทั้งหกพุ่งไปที่ชายชุดดำอีกสองคนที่เหลือราวกับสายฟ้า
ชายชุดดำสองคนรีบหลบ แม้ว่าในใจได้ตั้งรับไว้แล้ว แต่เนื่องจากระยะห่างค่อนข้างใกล้ ดังนั้นเข็มเงินทั้งหกนี้ ยังมีอีกสองเล่มแทงเข้าในร่างกายของเขา
ความเจ็บแสดงออกมาบนใบหน้าของทั้งสอง
ทั้งหมดนี้ฟังดูอาจจะช้ามาก แต่จริงๆแล้วมันเกิดขึ้นเร็วมาก จากชายลิงผอมหยิบซองบุหรี่จนถึงชายชะนีดำตูมจนเสี่ยวอู่ลอยออกไป แค่สามวินาทีก็ไม่ถึง！
แค่คิดก็รู้ว่า ความเร็วของชายลิงผอมและชายชะนีดำน่ากลัวมาก！
“เสี่ยวสวน พาคุณหนูหนีไป！”
ในที่สุดชายชุดดำก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบ เขาตะโกนออกมา กำหมัดพุ่งไปทางชายลิงผอม
ชายชุดดำที่ชื่อว่าเสี่ยวสวนนัยน์ตาแดงก่ำ แม้ว่าอยากจะฆ่าชายลิงผอมและชายชะนีดำระบายความโกรธ แต่ว่าเขากลับเข้าใจ เวลานี้ การปกป้องคุณหนูเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
เสี่ยวสวนรีบวิ่งไปที่ข้างๆของหญิงสาว เตรียมพาหญิงสาวหนีไป
แต่ความเร็วของชายชะนีดำกลับเร็วกว่าเขามาก！
ชายชะนีดำไปถึงข้างๆของหญิงสาวนั้นก่อน และกระแทกหมัดของเขา
เสียงหมัด ดังผึบๆ
เมื่อพิจารณาจากหมัดที่เขาโจมตีเสี่ยวอู่ พลังหมัดของเขา เห็นได้ชัดว่าไม่ควรประมาท ที่แม้แต่หินก็สามารถเจาะได้!
แค่คิดก็รู้ว่า หมัดนี้พุ่งเข้าใส่หญิงสาว จะต้องลงเอยยังไง
ตอนนี้หญิงสาวกำลังตื่นตระหนกจริงๆ
ตีเธอให้ตายเธอก็คิดไม่ถึงว่า ในสถานีรถไฟจะมีนักฆ่า
แม้ว่าหัวใจจะลุกเป็นไฟ แต่ปฏิกิริยาของหญิงสาวกลับสงบอย่างน่าประหลาด ตอนที่นักฆ่าเฮยหยวนพุ่งเข้ามานั้น วินาทีแรกเธอคว้ากาแฟร้อนบนโต๊ะ สาดเข้าไปที่หน้าของชายชะนีดำ
แก้วสาดเข้าบนหน้านักฆ่าเฮยหยวน แต่ไม่มีผลต่อการโจมตีของนักฆ่าเฮยหยวนมากนัก แต่มันทำให้การเคลื่อนไหวของเขาช้าลง
ในช่วงเวลาของการเคลื่อนไหวนั้น เสี่ยวสวนมาถึงข้างๆหญิงสาว สกัดการโจมตีของนักฆ่าเฮยหยวน
หมัดแลกหมัด
เสี่ยวสวนถอยสามก้าวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ทันใดนั้นสีหน้าแดงขึ้น เห็นได้ชัดว่าสู้นักฆ่าเฮยหยวนไม่ได้
แต่สีหน้าของนักฆ่าเฮยหยวนมีความโมโหลอยขึ้นมา เพราะหญิงสาวใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่เขาและเสี่ยวสวนกำลังต่อสู้กัน ได้วิ่งออกมาจากเขตร้านกาแฟแล้ว
“โอ๊ย！”
เสียงคำรามของนักฆ่าเฮยหยวน เสี่ยวสวนซัดกลับหมัดหนึ่ง และกระโจนไปหาหญิงสาวนั้นเหมือนเสือลงเขายังไงอย่างนั้น
หญิงสาวตื่นตระหนก คิดไม่ถึงว่าจะวิ่งมาทางกลุ่มของเฉินเฟิง
เฉินจื๋อหลี่รีบลุกขึ้น เตรียมช่วยชีวิตหญิงสาวไว้
แต่หญิงสาวกลับตะโกนใส่เฉินจื๋อหลี่ด้วยใบหน้ากังวล： “ถอยไป！ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา！”
เฉินจื๋อหลี่เบะปาก อย่าได้แคร์ เขากระโดดขึ้นสูง ร่างกายของเขาเหยียดออกเหมือนธนู หมัดเหล็กเร็วราวกับฟ้าผ่าพุ่งไปทางนักฆ่าเฮยหยวน
“รนหาที่ตาย！”
นักฆ่าเฮยหยวนแสยะยิ้ม รับมือโดยไม่เกรงกลัวสักนิด
“เพี๊ยะ”
หมัดเหล็กทั้งสองประสานเข้าด้วยกัน
ทันใดนั้นรูม่านตาของเฉินจื๋อหลี่ก็หดลง จากนั้นคนทั้งคนก็ลอยออกไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เหมือนว่าวที่เชือกขาด กระแทกเข้ากับกระจกร้านชา
“อาหลี่！”
เฉินจื๋อเหวินลุกขึ้น กำลังจะเข้าไป กลับถูกเฉินเฟิงดึงไว้
“คุ้มครองหวั่นชีวให้ดี ฉันไปเอง” เฉินเฟิงเอ่ย ลุกขึ้นเดินไปทางนักฆ่าเฮยหยวน
เวลานี้ หญิงสาวหมดความหวังแล้ว
เห็นนักฆ่าเฮยหยวนเดินเข้ามาทีละก้าว เธอร้องอย่างอนาถ หลับตาโดยปริยาย เตรียมที่จะตาย
แต่เวลานี้ มีเสียงแผ่วเบาในหูของเธอ： “อู๋ตงไห่เป็นอะไรกับคุณ?”
อู๋ตงไห่?
หญิงสาวประหลาดใจเล็กน้อย อดไม่ได้ลืมตาขึ้นมา
กลับเห็นร่างบางๆอยู่ตรงหน้า เวลานี้ รูปร่างคนนี้กำลังยกมือขึ้น เธอนิ่งอยู่ต่อหน้านักฆ่าเฮยหยวน
อู๋ตงไห่ประโยคเมื่อกี้ เห็นได้ว่ากำลังถามนักฆ่าเฮยหยวนเหมือนกัน
สีหน้านักฆ่าเฮยหยวน จากนั้นได้ข่มขู่ด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม： “อู๋ตงไห่อะไร ฉันไม่รู้จัก！ รีบไสหัวไป ถ้ายังไม่ไป ฉันจะฆ่าแก！”
“คุณไปเถอะ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา เขาเป็นจอมยุทธ์” หญิงสาวมองเฉินเฟิงอย่างอนาถ เธอรู้สึกซาบซึ้งที่เฉินเฟิงเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วย แต่เธอรู้ดีว่า จอมยุทธ์กับคนธรรมดาห่างกันมาก
คนธรรมดาอย่างเฉินเฟิง เผชิญหน้ากับนักฆ่าเฮยหยวน เกรงว่าแค่กระบวนท่าเดียวก็ไม่ไหวแล้ว
เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ไม่พูดสักคำ
เวลานี้ นักฆ่าเฮยหยวนหมดความอดทน
เขาก้าวยาวๆ หมัดเหล็กพุ่งไปที่หน้าของเฉินเฟิง และเฉินเฟิง กลับเหมือนตกใจมึนงง และยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ
“ทำไมต้องรนหาที่ตายให้ได้.....”
หญิงสาวถอนหายใจ รู้สึกไม่คุ้มค่าแทนเฉินเฟิง
วินาทีต่อมา นักฆ่าเฮยหยวนหมัดเหล็กมาถึงตรงหน้าเฉินเฟิง
ใบหน้าของเขาน่ากลัว ราวกับเห็น สมองของเฉินเฟิง หลังจากเจอหมัดนี้แล้ว เหมือนฉากแตงโมระเบิดออก
เฉินเฟิงส่ายหน้าแล้วยิ้ม ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปอย่างสบายๆ จับหมดของนักฆ่าเฮยหยวนไว้
ท่านี้ ทำให้สีหน้าของนักฆ่าเฮยหยวนเกิดความสงสัย หันมองและตกใจ
“แกะ”
เสียงกระดูกหักเบาๆดังขึ้น
เสียงร้องที่อนาถของนักฆ่าเฮยหยวน เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเฉินเฟิงด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว
กระดูกข้อมือของเขาถูกเฉินเฟิงหักไปโดยปริยาย！
ฉากที่กะทันหันนี้ ผู้คนในที่เกิดเหตุเบิกตาโต หลายคนแข็งทื่อเหมือนรูปปั้นยังไงอย่างนั้น แข็งทื่อเหมือนก้อนหินไปโดยปริยาย
ใครก็คิดไม่ถึง รูปร่าง190ซม.นี้ ชายที่หน้าตาเหมือนชะนีดำ พออยู่ตรงหน้าเฉินเฟิง แม้แต่กระบวนท่าเดียวก็รับมือไม่ได้！
หญิงสาวก็อ้าปากค้าง ดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยแววตาที่เหลือเชื่อ
ฉากที่อยู่ตรงหน้านี้แสดงถึงอะไร ไม่มีใครเห็นชัดเจนไปกว่าเธอ
สามารถหักมือของนักฆ่าเฮยหยวนอย่างง่ายดาย เฉินเฟิงก็เป็นจอมยุทธ์！
และอาณาจักรของเฉินเฟิง กลัวว่ามันจะไกลเกินจินตนาการของเธอ
“ท่านตกลงเป็นใครกันแน่” ชายลิงผอมจ้องมองเฉินเฟิงอย่างโกรธ กรีดร้องถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...