ลูกเขยมังกร นิยาย บท 339
บทที่ 339 สือโพ่จุน
“เอ้อ ดูสมองฉันสิ ลืมแนะนำซะได้” เจ้าสามหวงตบกบาลตัวเอง ถึงพึ่งนึกได้ว่าตัวเองมัวแต่แนะนำเฉินเฟิงให้สือโพ่จุน ยังไม่ได้แนะนำสือโพ่จุนให้เฉินเฟิงเลย
“เฉินเฟิง เขาชื่อสือโพ่จุน แกเรียกเขาเสี่ยวสือ หรือไม่ก็โพ่จุนก็ได้” เจ้าสามหวงแนะนำพลางหัวเราร่า
เสี่ยวสือ?
โพ่จุน?
สือโพ่จุนมุมปากกระตุก ให้ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบกว่าเรียกตัวเอ้สหพันธ์สงครามอย่างเขาว่าเสี่ยวสือ จะให้เขาทำหน้ายังไงเนี่ย?
เฉินเฟิงไม่สนเจ้าสามหวง แต่ยิ้มแย้มและยื่นมือไปเช็คแฮนด์ พลางพูดว่า: “ผมเรียกคุณพี่สือละกัน”
“สำหรับผม พี่สือเรียกได้ตามใจเลย ไม่ต้องสนใจคำเรียกของผมกับเหล่าหวง เอาแบบใครแบบมันเลย”
“จะทำอย่างนั้นได้ยังไงค่ะ คุณเฉิน คุณเป็นพี่น้องกับอาหวง...” เฉินเฟิงช่วยทำลายความกระอักกระอ่วนของเขา สือโพ่จุนทั้งขอบคุณและละอายใจด้วย
“ไม่มีอะไรไม่ได้หรอกครับ พวกเราไม่ติดใจกันขนาดนั้น” เฉินเฟิงตัดบทยิ้มๆ
“ในเมื่อคุณเฉินพูดแบบนี้แล้ว งั้นโพ่จุนจะไม่ขัดศรัทธาละกันนะครับ นับพี่นับน้องกับคุณเฉินครับ” สือโพ่จุนยื่นมือออกไป สำหรับเขาแล้ว การนับเฉินเฟิงเป็นพี่เป็นน้อง ถือว่าให้เกียรติเฉินเฟิงมากโขอยู่
เพราะเขาเป็นรองเจ้าสาขาชางหลงถังของสหพันธ์สงคราม มีอำนาจมากในสหพันธ์ ส่วนออกไปข้างนอก แม้แต่เจ้าเมืองเห็นเขา ยังต้องยิ้มต้อนรับ
ส่วนเฉินเฟิง ถึงจะนับเป็นพี่น้องกับเจ้าสามหวง แต่ฝีมืออาจจะไม่เท่าไหร่ สามารถทำให้เจ้าสามหวงให้ความสำคัญกับเขา อย่างมากคงเพราะเฉินเฟิงเป็นลูกหลานตระกูลดัง มีแบ็คที่ไม่ธรรมดา
ลูกหลานตระกูลดังที่มีเบื้องหลัง ไปอยู่ที่ไหน ก็จะได้รับการยกย่องระดับหนึ่ง
แต่ในสถานที่ที่ยึดความสามารถเป็นหลักอย่างสหพันธ์สงคราม ลูกหลานตระกูลดังไม่มีค่าสักนิด!
คนในสหพันธ์สงครามดูถูกที่สุดคือพวกลูกหลานตระกูลดัง
สหพันธ์สงครามดูแค่ผู้แข็งแกร่ง!
สือโพ่จุนไม่ได้แสดงความคิดในหัวออกมา แต่เจ้าสามหวงเป็นใครล่ะ? เจ้าเล่ห์เพท์ทุบายเรียกปู่ สือโพ่จุนคิดอะไร เขามองแวบเดียวก็รู้แล้ว
“เสี่ยวสือโถว หลานแน่ใจนะว่าจะนับพี่นับน้องกับเจ้านี่?” เจ้าสามหวงเหล่สือโพ่จุนหนึ่งที น้ำเสียงดูมีเลศนัยแปลกๆ
“อาหวง...” สือโพ่จุนตะลึง ทำไมฟังน้ำเสียงเจ้าสามหวงแล้วดูไม่สบอารมณ์ล่ะ
“แหะๆ เสี่ยวสือโถว ไม่ใช่อาหวงดูถูกเรานะ หลานในตอนนี้จะนับพี่นับน้องกับเจ้านี่ยังไม่มีคุณสมบัติพอหรอก” เจ้าสามหวงหัวเราะบอก
“อาหวง นี่อาหมายความว่ายังไง?” สือโพ่จุนยิ้มเจื่อนๆ ในใจไม่ยอมรับ เขาเป็นรองเจ้าสาขาสหพันธ์สงครามแท้ๆ นับชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าเป็นพี่น้อง ถือว่าให้เกียรติชายหนุ่มมากอยู่แล้ว ไหงพอมาถึงเจ้าสามหวง กลับกลายเป็นเขาไม่มีคุณสมบัติล่ะ?
เจ้าสามหวงหัวเราะ ไม่ได้ตอบคำถามสือโพ่จุน แต่ถามกลับว่า: “หลานคิดว่าเจ้านี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ด้วย?”
“อาหวง โพ่จุนไม่ได้หมายความแบบนั้นแน่นอน! เฉินเฟิงน่ะแค่มองก็รู้แล้วว่ามีฝีมือ ไม่นานเขาจะต้องเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้และโด่งดังไปทั่ววงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยแน่ ถึงตอนนั้นโพ่จุนเองคงเทียบชั้นเฉินเฟิงไม่ติดแน่” สือโพ่จุนใช้คำได้ฉลาดมาก ต่อหน้าคือชมเชยว่าเฉินเฟิงอนาคตไกล รักษาหน้าเฉินเฟิงและเจ้าสามหวงไว้
แต่ที่จริงแล้วกลับยิ่งตอบรับคำพูดเจ้าสามหวง ที่ว่าเฉินเฟิงในตอนนี้ยังสู้เขาไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...