บทที่ 352 แกล้งถอยเพื่อสู้
“แกหมายความว่าไง?”
หลี่สื้อผิงตากระตุก เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ เขาพูดด้วยสีหน้าไม่เชื่อว่า: “แกคงไม่คิดจะบอกว่า แกดิลเอาออเดอร์ยาต้านมะเร็งจากโรงพยาบาลตุงถิงมาได้หรอกนะ?”
“ไม่ได้หรือไง?” เฉินเฟิงยิ้มเย็น
หลี่สื้อผิงเดือดทันที: “นี่เฉินเฟิง แกรู้ตัวไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา?!”
“นั่นน่ะโรงพยาบาลตุงถิงนะ! ไม่ใช่โรงพยาบาลเล็กๆข้างนอก ออเดอร์ของพวกเขาน่ะฉันออกโรงเองยังไม่ได้เลย แกซะอีก ออกไปไม่ถึงชม.กลับมาบอกฉันว่าแกดิลมาได้แล้ว?”
“แกฝันไปหรือเปล่า?”
“พี่หลี่ เจ้าขยะนี่ฝันกลางวันแน่ๆ ท่าทางพวกมันน่ะนะ วิ่งไปโรงพยาบาลตุงถิง คนรับผิดชอบฝ่ายจัดซื้อไม่มองพวกมันสักนิด จะคุยสัญญากับพวกมันหรอ? เป็นไปได้ยังไง?”
“ถ้าพวกมันสองคนดิลออเดอร์มาได้ ผมจะกระโดดลงจากนี่ไปเลย” หยางขุยยิ้มหยัน
“เฉินเฟิงที่มาใหม่นี่ ความสามารถไม่เยอะ ลมปากกลับไม่น้อยเลยนะ”
“นั่นสิ คุยโม้ไม่ดูสถานที่ กล้าบอกว่าดิลออเดอร์โรงพยาบาลตุงถิงมาได้ ทำไมไม่บอกว่าบ้านายเปิดโรงพยาบาลตุงถิงซะเองล่ะ”
พนักงานของฝ่ายขายพากันหัวเราะเยาะสนุกปาก เฉินเฟิงเห็นพวกเขาโง่หรือไงเนี่ย โรงพยาบาลตุงถิงน่ะเป็นกำแพงเหล็กเลยนะ พนักงานฝ่ายขายเคยไปเสียหน้าที่โรงพยาบาลตุงถิงมาแทบทุกคน ไม่มีใครรู้ดีกว่าพวกเขาว่า การดิลสัญญากับโรงพยาบาลตุงถิงน่ะยากขนาดไหน
แต่พอเฉินเฟิงกับหลี่เล่อออกไปไม่ถึงชม.ก็กลับมาแล้ว ยังบอกว่าได้ออเดอร์โรงพยาบาลตุงถิงมาอีก โม้ทับใครล่ะเนี่ย?
“ไม่เชื่อกันเลย?” เฉินเฟิงกวาดสายตามองทุกคน ยิ้มหยันมุมปากมากขึ้น
“ไม่เชื่อ!”
“คนโง่เท่านั้นแหละที่เชื่อ!”
“นั่นสิ น้ำเข้าสมองน่ะแหละถึงเชื่อ ถ้านายดิลออเดอร์มาได้จริง งั้นพวกเราก็กลายเป็นขยะน่ะสิ”
เฉินเฟิงยิ้มส่ายหน้า ดึงสัญญาออกมาจากซองเอกสารชูมือขึ้นต่อหน้าทุกคน พูดเสียงเรียบว่า: “ดูสิว่านี่อะไร?”
“นี่มันก็แค่กระดาษธรรมดาไม่ใช่หรอไง? ยังต้องดูอีก แกคิดว่าพวกเราตาบอดหรือไงหะ?” หยางขุยยิ้มหยันรับเอกสารในมือเฉินเฟิงมาดูผ่านๆหนึ่งรอบ ก่อนจะชะงักสีหน้าตะลึง
“ทำไมหรอ?” เห็นหยางขุยไม่พูดอะไร หลี่สื้อผิงเริ่มขมวดคิ้ว
“หลี่...ผู้จัดการหลี่ ฝ่ายตรงข้ามในสัญญานี้คือ...คือโรงพยาบาลตุงถิง...” หยางขุยกลืนน้ำลายดังเอื๊อก พูดเสียงสั่นเล็กน้อย
“เป็นไปไม่ได้!” หลี่สื้อผิงหน้าขรึมฉับพลัน โผเข้ามาแย่งสัญญาในมือหยางขุยไปดู
หลายวินาทีผ่านไปสีหน้าเขาเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ และยังแฝงความเหลือเชื่อและตะลึงไว้ด้วย
ฝ่ายตรงข้ามในสัญญาคือโรงพยาบาลตุงถิงจริงๆ!
ไม่เพียงมีลายเซ็นผู้รับผิดชอบ แถมยังลงตราประทับด้วย!
“ไอ้สองคนนี้ไปดิลสัญญามาจากโรงพยาบาลตุงถิงได้จริงหรอ?”
สีหน้าเปลี่ยนของหยางขุยกับหลี่สื้อผิง พนักงานทุกคนเห็นอยู่กับตา ถ้าสัญญามีปัญหาจริงๆ ทั้งคู่คงโพล่งออกมาแล้ว ไม่รอจนตอนนี้หรอก
“ใครช่วยแกดิลสัญญานี้มาได้หา?!” หลี่สื้อผิงเงยหน้าขึ้นฉับพลัน ตะคอกถามเสียงดัง
คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศในบริษัทเงียบกริบ
จริง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...